Technologia gwoździ śródszpikowych jest powszechnie stosowaną metodą ortopedycznej stabilizacji wewnętrznej.Jej historia sięga lat 40-tych XX wieku.Znajduje szerokie zastosowanie w leczeniu złamań kości długich, braku zrostu itp. poprzez umieszczenie gwoździa śródszpikowego w środku jamy szpikowej.Napraw miejsce złamania.W tych numerach przedstawimy Państwu odpowiednie treści dotyczące paznokci śródszpikowych.
Mówiąc najprościej, gwóźdź śródszpikowy to długa konstrukcja z wieloma otworami na śruby blokujące na obu końcach, które służą do mocowania bliższego i dalszego końca złamania.Według różnych struktur można je podzielić na pełne, rurowe, o przekroju otwartym itp., Które są odpowiednie dla różnych pacjentów.Na przykład lite paznokcie śródszpikowe są stosunkowo odporne na infekcje, ponieważ nie mają wewnętrznej martwej przestrzeni.Lepsza zdolność.
Biorąc za przykład piszczel, średnica jamy szpikowej różni się znacznie u różnych pacjentów.W zależności od tego, czy konieczne jest rozwiercanie, gwoździe śródszpikowe można podzielić na gwoździe rozwiercane i gwoździe nierozwiercane.Różnica polega na tym, czy do rozwiercania szpikowego konieczne jest użycie rozwiertaków, w tym za pomocą urządzeń ręcznych, elektrycznych itp., a następnie stosuje się coraz większe wiertła w celu powiększenia jamy szpikowej, aby pomieścić gwoździe śródszpikowe o większej średnicy.
Jednak proces ekspansji szpiku uszkadza śródkostną, jak pokazano na rycinie, i wpływa na część źródła ukrwienia kości, co może prowadzić do przejściowej jałowej martwicy lokalnych kości i zwiększać ryzyko infekcji.Jednak jest to powiązane. Badania kliniczne zaprzeczają, że istnieje znacząca różnica.Istnieją również opinie potwierdzające wartość rozwiercania rdzeniowego.Z jednej strony do rozwiercania szpikowego można stosować gwoździe śródszpikowe o większych średnicach.Wraz ze wzrostem średnicy wzrasta wytrzymałość i trwałość, a także zwiększa się powierzchnia kontaktu z jamą szpikową.Istnieje również pogląd, że drobne wióry kostne powstające w procesie ekspansji szpiku odgrywają również pewną rolę w autologicznym przeszczepianiu kości.
Głównym argumentem przemawiającym za metodą bez rozwiercania jest to, że może ona zmniejszyć ryzyko infekcji i zatorowości płucnej, ale nie można zignorować tego, że jej mniejsza średnica powoduje słabsze właściwości mechaniczne, co skutkuje większym odsetkiem reoperacji.Obecnie w większości gwoździ śródszpikowych kości piszczelowej stosuje się rozszerzone gwoździe śródszpikowe, ale nadal należy rozważyć zalety i wady w oparciu o wielkość jamy szpikowej pacjenta i warunki złamania.Wymagane jest, aby rozwiertak zmniejszał tarcie podczas cięcia oraz posiadał głęboki rowek i wał o małej średnicy, co zmniejsza ciśnienie w jamie szpikowej i pozwala uniknąć przegrzania kości i tkanek miękkich spowodowanego tarciem.Martwica.
Po wszczepieniu gwoździa śródszpikowego konieczne jest zamocowanie śrubą.Tradycyjne mocowanie śruby nazywane jest blokowaniem statycznym i niektórzy uważają, że może powodować opóźnione gojenie.W ramach ulepszenia niektóre otwory na śruby blokujące mają owalny kształt, co nazywa się blokowaniem dynamicznym.
Powyższe stanowi wprowadzenie do elementów gwoździ śródszpikowych.W kolejnym numerze podzielimy się z Państwem krótkim przebiegiem operacji wszczepiania gwoździ śródszpikowych.
Czas publikacji: 16 września 2023 r
