Złamanie szyjki kości udowej jest stosunkowo częstym i potencjalnie poważnym urazem dla chirurgów ortopedycznych. Z powodu słabego ukrwienia, często dochodzi do braku zrostu i martwicy kości. Dokładna i skuteczna repozycja złamań szyjki kości udowej jest kluczem do skutecznej stabilizacji wewnętrznej.
Ocena redukcji
Według Gardena, standard nastawienia złamania szyjki kości udowej z przemieszczeniem wynosi 160° w filmie ortopedycznym i 180° w filmie bocznym. Za akceptowalne uznaje się nastawienie, jeśli indeks Gardena mieści się w przedziale od 155° do 180° w pozycji przyśrodkowej i bocznej po nastawieniu.
Ocena rentgenowska: po zamkniętej repozycji, stopień zadowalającego nastawienia powinien zostać określony za pomocą wysokiej jakości zdjęć rentgenowskich. Simom i Wyman wykonali zdjęcia rentgenowskie pod różnymi kątami po zamkniętej repozycji złamania szyjki kości udowej i stwierdzili, że jedynie dodatnie i boczne zdjęcia rentgenowskie pokazują nastawienie anatomiczne, ale nie rzeczywistą repozycję anatomiczną. Lowell zasugerował, że wypukła powierzchnia głowy kości udowej i wklęsła powierzchnia szyjki kości udowej mogą tworzyć krzywą w kształcie litery S w normalnych warunkach anatomicznych. Lowell zasugerował, że wypukła powierzchnia głowy kości udowej i wklęsła powierzchnia szyjki kości udowej mogą tworzyć krzywą w kształcie litery S w normalnych warunkach anatomicznych, a gdy krzywa w kształcie litery S nie jest gładka ani nawet styczna w żadnym miejscu na zdjęciu rentgenowskim, sugeruje to, że nie osiągnięto repozycji anatomicznej.
Odwrócony trójkąt ma bardziej oczywiste zalety biomechaniczne
Jako przykład podano poniższy rysunek, przedstawiający złamanie szyjki kości udowej. Złamany koniec kości poddawany jest naprężeniom, które są przeważnie rozciągające w górnej części i ściskające w dolnej.
Cele stabilizacji złamań to: 1. utrzymanie prawidłowego ustawienia oraz 2. maksymalne przeciwdziałanie naprężeniom rozciągającym lub przekształcenie naprężeń rozciągających w ściskające, co jest zgodne z zasadą opaski napinającej. Dlatego rozwiązanie z odwróconym trójkątem z dwiema śrubami powyżej jest zdecydowanie lepsze niż rozwiązanie z trójkątem ortopedycznym z tylko jedną śrubą powyżej, aby przeciwdziałać naprężeniom rozciągającym.
Kolejność, w jakiej umieszczane są 3 śruby w przypadku złamania szyjki kości udowej, jest istotna:
Pierwsza śruba powinna znajdować się na końcu odwróconego trójkąta, wzdłuż momentu udowego;
Drugą śrubę należy umieścić za podstawą odwróconego trójkąta, wzdłuż szyjki kości udowej;
Trzecia śruba powinna znajdować się przed dolną krawędzią odwróconego trójkąta, po stronie rozciąganej złamania.
Ponieważ złamania szyjki kości udowej są najczęściej związane z osteoporozą, śruby mają ograniczony chwyt, jeśli nie są przymocowane do krawędzi, a masa kostna w pozycji środkowej jest rzadka, dlatego przymocowanie krawędzi jak najbliżej warstwy podkorowej zapewnia lepszą stabilność. Pozycja optymalna:
Trzy zasady mocowania gwoździ pustych: blisko krawędzi, równolegle, produkty odwrócone
Przylegające oznacza, że 3 śruby znajdują się w szyjce kości udowej, jak najbliżej warstwy korowej kości obwodowej. W ten sposób 3 śruby jako całość wywierają nacisk powierzchniowy na całą powierzchnię złamania, natomiast jeśli 3 śruby nie są wystarczająco rozproszone, nacisk ma tendencję do bycia bardziej punktowym, mniej stabilnym i mniej odpornym na skręcanie i ścinanie.
Ćwiczenia funkcjonalne po operacji
Ćwiczenia z obciążeniem stopy w pozycji skierowanej na palce można wykonywać przez 12 tygodni po zespoleniu złamania, a ćwiczenia z częściowym obciążeniem można rozpocząć po 12 tygodniach. Natomiast w przypadku złamań typu III wg Pauwelsa zaleca się zespolenie DHS lub PFNA.
Czas publikacji: 26-01-2024
