Złamanie obojczyka jest jednym z najczęstszych złamań, co stanowi 2,6% -4% wszystkich złamań. Ze względu na anatomiczne charakterystykę wału środkowego obojczyka złamania wału środkowego występują częściej, co stanowi 69% złamań obojczyków, podczas gdy złamania bocznych i przyśrodkowych końców obojczyka stanowią odpowiednio 28% i 3%.
Jako stosunkowo rzadki typ złamania, w przeciwieństwie do złamań obojczyka wału środkowego, które są spowodowane bezpośrednim urazem barku lub przenoszeniem siły z urazów obciążających kończynę górnej kończyny, złamania przyśrodkowego końca obojczyka są powszechnie związane z wieloma urazami. W przeszłości podejście do leczenia złamań przyśrodkowego końca obojczyka było zwykle konserwatywne. Jednak badania wykazały, że 14% pacjentów ze przemieszczonymi złamaniami przyśrodkowego końca może doświadczyć objawowego braku przywiązania. Dlatego w ostatnich latach coraz więcej uczonych pochyliło się w kierunku leczenia chirurgicznego przemieszczonych złamań przyśrodkowego końca, które obejmują staw mostkowy. Jednak przyśrodkowe fragmenty blavikularne są zwykle małe i istnieją ograniczenia utrwalania za pomocą płyt i śrub. Stężenie stresu lokalnego pozostaje trudnym problemem dla chirurgów ortopedycznych pod względem skutecznego stabilizacji złamania i unikania awarii utrwalania.
I. Distal Clavicle Inversion LCP
Dystalny koniec obojczyka ma podobne struktury anatomiczne o bliższym końcu, oba mają szeroką podstawę. Dystalny koniec płyty ściskającej blokowanie obojczyka (LCP) jest wyposażony w wiele otworów śrubowych blokujących, umożliwiając skuteczne mocowanie dystalnego fragmentu.
Biorąc pod uwagę podobieństwo strukturalne między nimi, niektórzy uczeni umieścili stalową płytkę poziomo pod kątem 180 ° na dystalnym końcu obojczyka. Skrócili również część pierwotnie używaną do stabilizacji dystalnego końca obojczyka i stwierdzili, że wewnętrzny implant pasuje gigantycznie bez potrzeby kształtowania.
Umieszczenie dystalnego końca obojczyka w odwróconej pozycji i naprawienie go z płytą kostną po stronie przyśrodkowej zapewnia zadowalające dopasowanie.
W przypadku 40-letniego pacjenta ze złamaniem na przyśrodkowym końcu prawego obojczyka zastosowano odwróconą dystalną płytkę stalową. Badanie kontrolne 12 miesięcy po operacji wykazało dobry wynik gojenia.
Odwrócona dystalna płytka ściskająca obojawki (LCP) jest powszechnie stosowaną wewnętrzną metodą utrwalania w praktyce klinicznej. Zaletą tej metody jest to, że przyśrodkowy fragment kości jest utrzymywany przez wiele śrub, zapewniając bezpieczniejsze fiksacja. Jednak ta technika utrwalania wymaga wystarczająco dużego fragmentu kości przyśrodkowej, aby uzyskać optymalne wyniki. Jeśli fragment kości jest niewielki lub występuje śródoczelne, skuteczność fiksacji może być zagrożona.
Ii. Podwójna tablica technika fiksacji
Technika podwójnej płyty jest powszechnie stosowaną metodą dla złożonych szczelin, takich jak złamania dystalnej kości ramiennej, frutary o promieniu i łokcie i tak dalej. Gdy nie można osiągnąć skutecznego fiksacji w jednej płaszczyźnie, do fiksacji pionowej używane są podwójne blokujące płytki stalowe, tworząc stabilną strukturę podwójnej płaszczyzny. Biomechanicznie, podwójna fiksacja płyty zapewnia mechaniczne zalety w stosunku do fiksacji pojedynczej płyty.
Górna płyta fiksacji
Dolna płyta fiksacji i cztery kombinacje konfiguracji podwójnej płyty
Czas po: 12-2023
