Złamania kostki są częstym urazem klinicznym.Ze względu na słabe tkanki miękkie wokół stawu skokowego, po urazie dochodzi do znacznych zakłóceń w dopływie krwi, co utrudnia gojenie.Dlatego też u pacjentów z otwartymi urazami stawu skokowego lub stłuczeniami tkanek miękkich, których nie można natychmiastowo unieruchomić od wewnątrz, do tymczasowej stabilizacji zwykle stosuje się ramy do stabilizacji zewnętrznej w połączeniu z zamkniętą redukcją i stabilizacją drutami Kirschnera.Leczenie ostateczne przeprowadza się w drugim etapie, po poprawie stanu tkanek miękkich.
Po wieloodłamowym złamaniu kostki bocznej występuje tendencja do skracania i rotacji kości strzałkowej.Jeśli nie zostanie to skorygowane w początkowej fazie, radzenie sobie z późniejszym przewlekłym skróceniem kości strzałkowej i deformacją rotacyjną staje się trudniejsze w drugim etapie.Aby rozwiązać ten problem, zagraniczni uczeni zaproponowali nowatorskie podejście do jednoetapowej redukcji i stabilizacji złamań bocznych kostki, którym towarzyszy poważne uszkodzenie tkanek miękkich, mające na celu przywrócenie zarówno długości, jak i rotacji.
Kluczowy punkt 1: Korekcja skrócenia i rotacji kości strzałkowej.
Mnogie złamania lub wieloodłamowe złamania kości strzałkowej/kostki bocznej najczęściej prowadzą do skrócenia kości strzałkowej i deformacji rotacji zewnętrznej:
▲ Ilustracja skrócenia kości strzałkowej (A) i rotacji zewnętrznej (B).
Poprzez ręczne uciśnięcie złamanych końców palcami zwykle udaje się uzyskać nastawienie bocznego złamania kostki.Jeśli bezpośredni nacisk nie jest wystarczający do nastawienia, można wykonać małe nacięcie wzdłuż przedniej lub tylnej krawędzi kości strzałkowej, a następnie zastosować kleszcze redukcyjne w celu zaciśnięcia i zmiany położenia złamania.
▲ Ilustracja rotacji zewnętrznej kostki bocznej (A) i redukcji po ręcznym ucisku palcami (B).
▲ Ilustracja przedstawiająca użycie małego nacięcia i kleszczy redukcyjnych do wspomaganej redukcji.
Kluczowy punkt 2: Utrzymanie redukcji.
Po nastawieniu złamania kostki bocznej przez dystalny fragment kostki bocznej wprowadza się dwa niegwintowane druty Kirschnera o średnicy 1,6 mm.Umieszcza się je bezpośrednio w celu przymocowania fragmentu kostki bocznej do kości piszczelowej, utrzymując długość i rotację kostki bocznej oraz zapobiegając późniejszemu przemieszczeniu kostki w trakcie dalszego leczenia.
Podczas ostatecznego mocowania w drugim etapie druty Kirschnera można przewlec przez otwory w płytce.Po prawidłowym zamocowaniu płytki druty Kirschnera są usuwane, a następnie przez otwory drutu Kirschnera wprowadzane są śruby w celu dodatkowej stabilizacji.
Czas publikacji: 11 grudnia 2023 r
