Złamania stawu skokowego są częstym urazem klinicznym. Z powodu osłabienia tkanek miękkich wokół stawu skokowego, po urazie dochodzi do znacznego zaburzenia ukrwienia, co utrudnia gojenie. Dlatego u pacjentów z otwartymi urazami stawu skokowego lub stłuczeniami tkanek miękkich, których nie można poddać natychmiastowej stabilizacji wewnętrznej, do tymczasowej stabilizacji stosuje się zazwyczaj zewnętrzne ramy stabilizujące w połączeniu z zamkniętą repozycją i stabilizacją drutami Kirschnera. Ostateczne leczenie przeprowadza się w drugim etapie, po poprawie stanu tkanek miękkich.
Po wieloodłamowym złamaniu kostki bocznej występuje tendencja do skrócenia i rotacji kości strzałkowej. Jeśli nie zostanie to skorygowane w początkowej fazie, leczenie przewlekłego skrócenia kości strzałkowej i deformacji rotacyjnej staje się trudniejsze w drugim etapie. Aby rozwiązać ten problem, zagraniczni naukowcy zaproponowali nowatorskie podejście do jednoetapowej repozycji i stabilizacji złamań kostki bocznej z towarzyszącym poważnym uszkodzeniem tkanek miękkich, mające na celu przywrócenie zarówno długości, jak i rotacji.
Punkt kluczowy 1: Korekcja skrócenia i rotacji kości strzałkowej.
Złamania wielokrotne lub złamania wieloodłamowe kości strzałkowej/kostki bocznej najczęściej prowadzą do skrócenia kości strzałkowej i deformacji polegającej na rotacji zewnętrznej:
▲ Ilustracja skrócenia kości strzałkowej (A) i rotacji zewnętrznej (B).
Ręczne ściskanie złamanych końców palcami zazwyczaj pozwala na repozycji złamania kostki bocznej. Jeśli bezpośredni nacisk jest niewystarczający do nastawienia złamania, można wykonać niewielkie nacięcie wzdłuż przedniej lub tylnej krawędzi kości strzałkowej, a następnie użyć kleszczy redukcyjnych do zaciśnięcia i repozycji złamania.
▲ Ilustracja rotacji zewnętrznej kostki bocznej (A) i jej nastawienia po ucisku ręcznym palcami (B).
▲ Ilustracja przedstawiająca użycie małego nacięcia i kleszczy redukcyjnych w celu wspomaganej redukcji.
Punkt kluczowy nr 2: Utrzymanie redukcji.
Po nastawieniu złamania kostki bocznej, przez dystalny fragment kostki bocznej wprowadza się dwa druty Kirschnera o średnicy 1,6 mm bez gwintu. Są one umieszczane bezpośrednio w celu przymocowania odłamu kostki bocznej do kości piszczelowej, utrzymując długość i rotację kostki bocznej oraz zapobiegając jej przemieszczeniu podczas dalszego leczenia.
Podczas ostatecznego zamocowania w drugim etapie, druty Kirschnera można przeciągnąć przez otwory w płytce. Po bezpiecznym zamocowaniu płytki, druty Kirschnera są usuwane, a następnie wkręcane są śruby przez otwory w drutach Kirschnera w celu dodatkowej stabilizacji.
Czas publikacji: 11 grudnia 2023 r.
