Konwencjonalny dostęp boczny w kształcie litery L jest klasycznym podejściem do chirurgicznego leczenia złamań kości piętowej.Chociaż ekspozycja jest dokładna, nacięcie jest długie, a tkanka miękka jest bardziej obcięta, co łatwo prowadzi do powikłań, takich jak opóźniony zrost tkanek miękkich, martwica i infekcja.W połączeniu z dążeniem współczesnego społeczeństwa do minimalnie inwazyjnej estetyki, wysoko oceniane jest małoinwazyjne chirurgiczne leczenie złamań kości piętowej.W tym artykule zebrano 8 wskazówek.
Przy szerokim podejściu bocznym, pionowa część nacięcia zaczyna się nieco bliżej wierzchołka kości strzałkowej i przed ścięgnem Achillesa.Poziom nacięcia wykonuje się dystalnie w stosunku do posiniaczonej skóry, zasilanej przez tętnicę piętową boczną i wstawki u podstawy piątej kości śródstopia.Obie części są połączone na pięcie, tworząc lekko zakrzywiony kąt prosty.Źródło: Chirurgia ortopedyczna Campbell.
Ppodskórna redukcja kłuć
W latach dwudziestych XX wieku Böhler opracował minimalnie inwazyjną metodę leczenia polegającą na nastawieniu kości piętowej pod trakcją i przez długi czas później przezskórna nakłuwanie pod trakcją stała się główną metodą leczenia złamań kości piętowej.
Nadaje się do złamań z mniejszym przemieszczeniem odłamów śródstawowych w stawie podskokowym, takich jak złamania językowe typu Sanders II i niektóre złamania typu Sanders III.
W przypadku złamań Sandersa typu III i rozdrobnionych złamań Sandersa typu IV z ciężkim zapadnięciem się powierzchni stawowej podskokowej, nastawienie szturchania jest trudne i trudno jest uzyskać anatomiczną redukcję tylnej powierzchni stawowej kości piętowej.
Przywrócenie szerokości kości piętowej jest trudne, a deformacji nie da się dobrze skorygować.Często w różnym stopniu opuszcza boczną ścianę kości piętowej, powodując uderzenie kostki bocznej dolnej w ścianę boczną kości piętowej, przemieszczenie lub ucisk ścięgna strzałkowego długiego i uderzenie ścięgna strzałkowego.Zespół, ból piętowy i zapalenie ścięgna mięśnia strzałkowego długiego.
Technika Westhues/Essex-lopresti.A.Boczna fluoroskopia potwierdziła zapadnięty fragment w kształcie języka;B. Tomografia komputerowa w płaszczyźnie poziomej wykazała złamanie IIC typu Sandessa.Na obu obrazach przednia część kości piętowej jest wyraźnie rozdrobniona.S. Nagła odległość przenoszenia.
C. Nie można było wykonać nacięcia bocznego ze względu na silny obrzęk tkanek miękkich i powstawanie pęcherzy;D. Fluoroskopia boczna pokazująca powierzchnię stawową (linia przerywana) i zapadnięcie kości skokowej (linia ciągła).
E i F. Dwa wydrążone prowadniki gwoździa ułożono równolegle do dolnej części fragmentu w kształcie języczka, a linia przerywana jest linią złącza.
G. Zgiąć staw kolanowy, podważyć kołek prowadzący i jednocześnie zgiąć podeszwowo śródstopie, aby zmniejszyć złamanie: H. Do kości prostopadłościennej przymocowano jedną śrubę kaniulowaną 6,5 mm, a dwa druty Kirschnera 2,0 mm przegubowo przegubowo przegubowo utrzymać redukcję z powodu rozdrobnienia przedniego kości piętowej.Źródło: Chirurgia stopy i kostki Manna.
Snacięcie inus stępu
Nacięcie wykonuje się 1 cm dystalnie od wierzchołka kości strzałkowej, do podstawy czwartej kości śródstopia.W 1948 roku Palmer po raz pierwszy zgłosił małe nacięcie w zatoce stępu.
W 2000 roku Ebmheim i in.zastosował dostęp do zatoki stępowej w leczeniu klinicznym złamań kości piętowej.
o Może całkowicie odsłonić staw podskokowy, tylną powierzchnię stawową i przednio-boczny blok złamania;
o Odpowiednio omijaj boczne naczynia krwionośne kości piętowej;
o Nie ma konieczności przecinania więzadła piętowo-strzałkowego i troczka podstrzałkowego, a przestrzeń stawową można powiększyć poprzez odpowiednie odwrócenie w trakcie operacji, co ma zaletę w postaci małego nacięcia i mniejszego krwawienia.
Wadą jest to, że odsłonięcie jest oczywiście niewystarczające, co ogranicza i wpływa na redukcję złamania i założenie stabilizacji wewnętrznej.Nadaje się tylko do złamań kości piętowej Sandersa typu I i typu II.
Oblique małe nacięcie
Modyfikacja nacięcia zatoki stępu o długości około 4 cm, pośrodku 2 cm poniżej kostki bocznej i równolegle do tylnej powierzchni stawowej.
Jeśli przygotowanie przedoperacyjne jest wystarczające i warunki na to pozwalają, może również mieć dobry efekt redukcyjny i stabilizacyjny w przypadku śródstawowych złamań kości piętowej typu Sanders II i III;jeśli w dłuższej perspektywie wymagane jest zespolenie stawu podskokowego, można zastosować to samo nacięcie.
PT Ścięgno strzałkowe.PF Tylna powierzchnia stawowa kości piętowej.S zatoka stępu.AP Występ kości piętowej..
Tylne nacięcie podłużne
Zaczynając od środka linii łączącej ścięgno Achillesa z końcem kostki bocznej, biegnie pionowo w dół do stawu piętowo-skokowego i ma długość około 3,5 cm.
Wykonuje się mniej nacięć w dalszej tkance miękkiej, bez uszkadzania ważnych struktur, a tylna powierzchnia stawowa jest dobrze odsłonięta.Po przezskórnym podważeniu i nastawieniu, pod kontrolą perspektywy śródoperacyjnej wprowadzono płytkę anatomiczną, nakłuto śrubę przezskórną i unieruchomiono ją pod ciśnieniem.
Metodę tę można stosować w przypadku Sandersa typu I, II i III, zwłaszcza w przypadku złamań z przemieszczeniem tylnej powierzchni stawowej lub guzowatości.
Krój w jodełkę
Modyfikacja nacięcia zatoki stępu.Od 3 cm nad wierzchołkiem kostki bocznej, wzdłuż tylnego brzegu kości strzałkowej do wierzchołka kostki bocznej, a następnie do podstawy czwartej kości śródstopia.Umożliwia dobrą redukcję i stabilizację złamań kości piętowej Sandersa typu II i III, a w razie potrzeby można ją przedłużyć, aby odsłonić kość strzałkową, skokową lub boczną kolumnę stopy.
LM boczna kostka.Staw śródstopia MT.SPR Troczek nadstrzałkowy.
ARedukcja wspomagana rtroskopowo
W 1997 roku Rammelt zaproponował zastosowanie artroskopii podskokowej w celu zmniejszenia tylnej powierzchni stawowej kości piętowej pod bezpośrednim widzeniem.W 2002 roku firma Rammelt po raz pierwszy wykonała artroskopowo wspomaganą przezskórną redukcję i zespolenie śrubami złamań Sandersa typu I i II.
Artroskopia podskokowa pełni głównie rolę monitorującą i pomocniczą.Może obserwować stan powierzchni stawowej podskokowej pod bezpośrednim wzrokiem i pomagać w monitorowaniu redukcji i fiksacji wewnętrznej.Można również wykonać proste wycięcie stawu podskokowego i resekcję osteofitów.
Wskazania są wąskie: tylko dla Sandersa typu Ⅱ z łagodnym rozdrobnieniem powierzchni stawowej i złamaniami AO/OTA typu 83-C2;natomiast dla Sandersa Ⅲ, Ⅳ i AO/OTA typ 83-C3 Złamania z zapadnięciem powierzchni stawowej, takie jak 83-C4 i 83-C4, są trudniejsze w leczeniu.
pozycja ciała
B.Artroskopia stawu skokowego tylnego.C.Dostęp do złamania i stawu podskokowego.
Założono śruby Schantza.
mi.Reset i tymczasowa fiksacja.F.Po zresetowaniu.
G.Tymczasowo unieruchom blok kostny powierzchni stawowej.H.Napraw za pomocą śrub.
I.Pooperacyjna tomografia komputerowa strzałkowa.J.Perspektywa osiowa pooperacyjna.
Ponadto szpara stawowa podskokowa jest wąska i do podparcia przestrzeni stawowej potrzebne są wyciągi lub zamki, aby ułatwić umieszczenie artroskopu;przestrzeń do manipulacji śródstawowych jest niewielka, a nieostrożne manipulacje mogą łatwo spowodować jatrogenne uszkodzenie powierzchni chrząstki;Niewykwalifikowane techniki chirurgiczne są podatne na miejscowe obrażenia.
Ppodskórna angioplastyka balonowa
W 2009 roku Bano po raz pierwszy zaproponował technikę dylatacji balonowej w leczeniu złamań kości piętowej.W przypadku złamań Sandersa typu II większość literatury uważa skutek za zdecydowany.Ale inne rodzaje złamań są trudniejsze.
Gdy cement kostny przedostanie się podczas operacji do przestrzeni stawu podskokowego, spowoduje to zużycie powierzchni stawowej i ograniczenie ruchomości stawu, a ekspansja balonu nie będzie zrównoważona w celu redukcji złamania.
Umieszczenie kaniuli i prowadnika pod kontrolą fluoroskopii
Zdjęcia przed i po napełnieniu poduszki powietrznej
Zdjęcia RTG i CT dwa lata po operacji.
Obecnie próbki badawcze technologii balonowej są na ogół niewielkie, a większość złamań z dobrymi wynikami jest spowodowana przemocą o niskiej energii.Nadal potrzebne są dalsze badania dotyczące złamań kości piętowej z poważnym przemieszczeniem złamania.Prowadzona jest od niedawna, a jej długoterminowa skuteczność i powikłania są nadal niejasne.
Cgwóźdź śródszpikowy typu alcaneal
W 2010 roku wyszedł gwóźdź śródszpikowy kości piętowej.W 2012 roku M.Goldzak leczenie małoinwazyjne złamań kości piętowej metodą gwoździowania śródszpikowego.Należy podkreślić, że redukcji nie da się osiągnąć za pomocą gwoździ śródszpikowych.
Włóż kołek prowadzący do pozycjonowania, fluoroskopia
Zmiana położenia stawu podskokowego
Założyć ramkę pozycjonującą, wbić gwóźdź śródszpikowy i zamocować dwoma śrubami kaniulowanymi 5 mm
Perspektywa po wszczepieniu gwoździa śródszpikowego.
Wykazano skuteczność gwoździ śródszpikowych w leczeniu złamań kości piętowej II i III typu Sandersa.Chociaż niektórzy lekarze próbowali zastosować go w przypadku złamań Sandersa IV, operacja nastawienia była trudna i nie można było uzyskać idealnej redukcji.
Osoba kontaktowa: Yoyo
WA/TEL:+8615682071283
Czas publikacji: 31 maja 2023 r
