Konwencjonalne podejście boczne L jest klasycznym podejściem do chirurgicznego leczenia złamań czołowych. Chociaż ekspozycja jest dokładna, nacięcie jest długie, a tkanka miękka jest bardziej usuwana, co z łatwością prowadzi do powikłań, takich jak opóźnione zjednoczenie tkanki miękkiej, martwica i infekcja. W połączeniu z obecnym społeczeństwem dążenia do minimalnie inwazyjnej estetyki minimalnie inwazyjne chirurgiczne leczenie złamań czołowych zostało bardzo chwalone. W tym artykule opracowano 8 wskazówek.
Przy szerokim podejściu bocznym, pionowa część nacięcia zaczyna się nieco proksymalnie od końcówki strzałki i przedniej części ścięgna Achillesa. Poziom nacięcia staje się po prostu dystalny od posiniaczonej skóry zasilanej przez boczną tętnicę czołową i wkładki u podstawy piątego śródstopia. Dwie części są połączone na pięcie, tworząc lekko zakrzywiony kąt prosty. Źródło: Chirurgia ortopedyczna Campbell.
Percutaniczne redukcję szturchania
W latach 20. XX wieku Böhler opracował minimalnie inwazyjną metodę leczenia w podleganiu trakcji, a następnie przez długi czas przezskórne zmniejszenie przyczepności stało się głównym nurtem leczenia złamań wuldaneus.
Jest odpowiedni do złamań z mniejszym przemieszczeniem fragmentów śródwodnikowych w stawie subtalarnym, takim jak Sanders Type II i niektóre złamania językowe Sanders III.
W przypadku Sandersa typu III i stadionowanych złamań typu IV z poważnym zapadnięciem powierzchni stawowej subtalarnej, redukcja szturchania jest trudna i trudno jest osiągnąć anatomiczne zmniejszenie tylnej powierzchni stawowej Calcaneus.
Trudno jest przywrócić szerokość połowów, a deformacji nie można dobrze skorygować. Często pozostawia boczną ścianę wuldaneusa w różnym stopniu, co powoduje wpływ dolnego bocznego malleolus z boczną ścianą wapnia, przemieszczenia lub uścisku ścięgna Peoneus longus i uderzenie ścięgna strzępiowego. Zespół, ból w uderzeniu czołowym i zapalenie ścięgien Peroneus Longus.
Technika Westhues/Essex-Lopresti. A. Fluoroskopia boczna potwierdziła zawalony fragment w kształcie języka; B. Tomok CT płaszczyzny poziomej wykazał pękanie typu IIC typu Sandess. Przednia część Calkaneusa jest wyraźnie udowalająca na obu obrazach. S. Nagle przenoszenie odległości.
C. Nie można było zastosować nacięcia bocznego z powodu ciężkiego obrzęku tkanki miękkiej i pęcherzy; D. Fluoroskopia boczna pokazująca powierzchnię stawową (linia kropkowana) i zawalenie się talar (linia ciągła).
E i F. Dwa puste przewody prowadzące paznokcie umieszczono równolegle do dolnej części fragmentu w kształcie języka, a linia kropkowana jest linią stawową.
G. Flex staw kolanowy, podważyć szpilkę prowadzącą, a jednocześnie podeszwano śródstrzeni, aby zmniejszyć pęknięcie: H. Jedna śruba kaniulowana 6,5 mm została przymocowana do kości szostającej, a dwa przewody Kirschnera 2,0 mm zostały wyartykułowane w celu utrzymania redukcji z powodu przedniego kropli. Źródło: operacja manna i kostki.
Snacięcie INUS TARSI
Nacięcie jest wykonywane 1 cm od końca strzałki do podstawy czwartego śródstopia. W 1948 r. Palmer po raz pierwszy zgłosił niewielkie nacięcie w tarsi z zatok.
W 2000 r. Ebmheim i in. zastosował podejście zatok stępu w klinicznym leczeniu złamań czołowych.
o może w pełni odsłonić staw subtalarny, tylną powierzchnię stawową i przednio -boczny blok złamania;
o odpowiednio unikaj bocznych naczyń krwionośnych;
o Nie ma potrzeby wycinania więzadła wapnia i siatkówki podgazowskiej, a przestrzeń stawów można zwiększyć przez właściwą inwersję podczas operacji, która ma zalety małego nacięcia i mniej krwawienia.
Wadą jest to, że ekspozycja jest oczywiście niewystarczająca, co ogranicza i wpływa na redukcję pękania oraz umieszczenie wewnętrznej fiksacji. Jest odpowiedni tylko dla Sandersa typu I i typu II calcaneal złamań.
OBliczne małe nacięcie
Modyfikacja nacięcia tarsi zatokowego o długości około 4 cm, wyśrodkowana 2 cm poniżej bocznego malleolu i równolegle do tylnej powierzchni stawowej.
Jeśli preparat przedoperacyjny jest wystarczający, a warunki pozwala na to, może również mieć dobry wpływ na redukcję i utrwalanie na sanders typu II i III śródwodnikowe złamania czołowe; Jeżeli w perspektywie długoterminowej jest wymagane fuzję stawu podtalarnego, można zastosować to samo nacięcie.
Ścięgno Pt Peronealne. PF tylna powierzchnia stawowa kadlanu. S Sinus Tarsi. AP WYKORZYSTANIE CALLANEAL. .
Tylne nacięcie podłużne
Począwszy od punktu środkowego linii między ścięgnem Achillesa a końcem bocznego Malleolus, rozciąga się pionowo do stawu pięty Talar o długości około 3,5 cm.
Mniejsze nacięcie wykonuje się w tkance dalekiej miękkiej, bez uszkodzenia ważnych struktur, a tylna powierzchnia stawowa jest dobrze odsłonięta. Po przezskórnym wścileniu i redukcji władzono płytkę anatomiczną pod kierunkiem perspektywy śródoperacyjnej, a śrubę przezskórną stuknięto i utrwalono pod ciśnieniem.
Ta metoda może być stosowana do Sanders typu I, II i III, szczególnie do przesuniętej tylnej powierzchni stawowej lub złamań guzowatości.
Wszopnik cięty
Modyfikacja nacięcia tarsi zatok. Z 3 cm powyżej czubka bocznego Malleolu, wzdłuż tylnej granicy strzałki do końca bocznego Malleolu, a następnie do podstawy czwartego śródstopia. Umożliwia dobrą redukcję i utrwalanie szarpów konna II i III i III i można je w razie potrzeby rozszerzyć, aby odsłonić transfibula, talus lub boczną kolumnę stopy.
LM boczna kostka. Staw śródstopia MT. SPR Supra Fibula RetinaCulum.
Aredukcja wspomagana rthroskopowo
W 1997 r. Rammelt zaproponował, że można zastosować artroskopię subtalarną do zmniejszenia tylnej powierzchni stawowej wuldaneus pod bezpośrednim widzeniem. W 2002 r. Rammelt po raz pierwszy przeprowadził artroskopowo wspomagał przezskórną redukcję i utrwalanie śruby dla złamań Sanders typu I i II.
Artroskopia subtalarowa odgrywa głównie rolę monitorowania i pomocniczego. Może obserwować stan subtalarnej powierzchni stawowej pod bezpośrednim widzeniem oraz pomóc w monitorowaniu redukcji i utrwalenia wewnętrznego. Można również wykonać prostą rozwarstwienie stawów subtalarnych i resekcję osteofitów.
Wskazania są wąskie: tylko w przypadku Sanders typu ⅱ z łagodnym tracikiem powierzchni stawowej i złamań AO/OTA typu 83-C2; podczas gdy w przypadku Sanders ⅲ, ⅳ i AO/OTA typu 83-C3 z pęknięciami o zawaleniu powierzchni stawowej, takich jak 83-C4 i 83-C4, są trudniejsze do obsługi.
pozycja ciała
B. Tylna artroskopia kostki. C. Dostęp do złamania i stawu subtalarnego.
Śruby Schantz zostały umieszczone.
mi. Reset i tymczasowe utrwalenie. F. Po zresetowaniu.
G. Tymczasowo naprawić blok kości stawowej powierzchni. H. Napraw za pomocą śrub.
I. Pooperacyjny skan strzałkowy. J. Pooperacyjna perspektywa osiowa.
Ponadto przestrzeń złącza subtalarna jest wąska, a przyczepność lub wsporniki są potrzebne do wsparcia przestrzeni stawowej w celu ułatwienia umieszczenia artroskopu; Przestrzeń do manipulacji śródstalelnej jest niewielka, a nieostrożna manipulacja może łatwo powodować uszkodzenie powierzchni chrząstki jatrogennej; Niewykwalifikowane techniki chirurgiczne są podatne na lokalne obrażenia.
PErcutaniczna angioplastyka balonu
W 2009 r. Bano po raz pierwszy zaproponował technikę rozszerzenia balonu do leczenia złamań czołowych. W przypadku złamań Sanders typu II większość literatury uważa, że efekt jest określony. Ale inne rodzaje złamań są trudniejsze.
Gdy cement kostny infiltruje się do przestrzeni stawu subtalarnego podczas operacji, spowoduje to zużycie powierzchni stawowej i ograniczenie ruchu stawu, a ekspansja balonu nie zostanie zrównoważona w celu zmniejszenia pękania.
Umieszczenie kaniuli i przewodnika pod fluoroskopią
Obrazy przed i po inflacji poduszki powietrznej
Obrazy rentgenowskie i CT dwa lata po operacji.
Obecnie próbki badań technologii balonowej są na ogół niewielkie, a większość złamań o dobrych wynikach jest spowodowana przemocą o niskiej energii. Dalsze badania są nadal potrzebne do złamań czołowych z poważnym przesunięciem pęknięcia. Został przeprowadzany przez krótki czas, a długoterminowa skuteczność i powikłania są nadal niejasne.
CAlcaneal śródszpikowy gwóźdź
W 2010 r. Pojawił się kalkurowy gwóźdź inmedullary. W 2012 r. M.Goldzak minimalnie inwazyjne leczenie złamań czołowych z gwoździami śródszpikowymi. Należy podkreślić, że redukcji nie można osiągnąć dzięki gwoździom śródszpicyjnym.
Wstaw pin z przewodnikiem pozycjonowania, fluoroskopia
Zmiana położenia stawu subtalarnego
Umieść ramę pozycjonowania, naprowadnij gwóźdź śródszpikowy i napraw za pomocą dwóch śrub kaniulowanych 5 mm
Perspektywa po śródszpikowym umieszczeniu paznokci.
Wykazano, że gwoździe śródszpikowe zakończyło się powodzeniem w leczeniu złamań Sanders typu II i III w kadlcie. Chociaż niektórzy lekarze próbowali zastosować go do złamań Sanders IV, operacja redukcji była trudna i nie można było uzyskać idealnej redukcji.
Osoba kontaktowa: yoyo
WA/Tel: +8615682071283
Czas po: 31-2023
