Złamania promienia dystalnego są jednym z najczęstszychzłamaniaw praktyce klinicznej. W przypadku większości dystalnych złamań dobre wyniki terapeutyczne można osiągnąć poprzez płytkę podejścia dłoniowego i wewnętrzne utrwalenie śrub. Ponadto istnieją różne szczególne typy złamań dystalnych, takich jak złamania baronowe, złamania diecznika,Złamania szofera itp., każdy wymaga określonych podejść do leczenia. Obcy uczeni, w swoich badaniach dużych próbek przypadków złamania o promieniu dystalnym, zidentyfikowali określony typ, w którym część stawu obejmuje pękanie dystalne, a fragmenty kości tworzą strukturę stożkową z „trójkątną” podstawą (tetraedron), określaną jako typ „tetraedron”.
Pojęcie „tetrahedronowego” typu złamania promienia dystalnego: W tego rodzaju pęknięciu dystalnego promienia złamanie występuje w części stawu, obejmujące zarówno fasety Styloidowe Palmar-Ulnar, jak i promieniowe, z poprzeczną konfiguracją trójkątną. Linia złamania rozciąga się na dystalny koniec promienia.
Wyjątkowość tego złamania znajduje odzwierciedlenie w charakterystycznych cechach fragmentów kości bocznej dłoni-Ulnar w promieniu. Z jednej strony dół księżycowy utworzony przez te fragmenty kości dłoniowo-ułnarskiej służy jako fizyczne wsparcie przeciwko zwichnięciu kości nadgarstka. Utrata wsparcia z tej struktury powoduje zwichnięcie volar stawu nadgarstkowego. Z drugiej strony, jako element promieniowej powierzchni stawowej dystalnej stawu Radioulnar, przywrócenie tego fragmentu kości do jego położenia anatomicznego jest warunkiem odzyskania stabilności w dystalnym stawie radiowym.
Poniższy obraz ilustruje przypadek 1: Objawy obrazowe typowego złamania promienia dystalnego typu „tetrahedronu”.
W badaniu trwającym pięć lat zidentyfikowano siedem przypadków tego rodzaju złamania. Jeśli chodzi o wskazania chirurgiczne, dla trzech przypadków, w tym przypadek 1 na powyższym obrazku, w którym początkowo wybierano złamania niedobrzeżne, początkowo wybrano konserwatywne leczenie. Jednak podczas obserwacji wszystkie trzy przypadki doświadczyły przesunięcia złamania, co prowadzi do późniejszej operacji utrwalania wewnętrznego. Sugeruje to wysoki poziom niestabilności i znaczące ryzyko ponownego przedziału w tym typu złamaniach, podkreślając silne wskazanie do interwencji chirurgicznej.
Jeśli chodzi o leczenie, dwa przypadki początkowo przeszły tradycyjne podejście Volar z zginaczem CARPI Radialis (FCR) w celu utrwalania wewnętrznego płyt i śruby. W jednym z tych przypadków utrwalenie nie powiodło się, co spowodowało przemieszczenie kości. Następnie zastosowano podejście Palmar-Ulnar i wykonano specyficzne fiksacja z płytą kolumnową dla centralnej rewizji kolumny. Po wystąpieniu awarii utrwalania, wszystkie kolejne pięć przypadków przeszło podejście Palmar-Ulnar i zostały ustalone z płytkami 2,0 mm lub 2,4 mm.
Przypadek 2: Wykorzystując konwencjonalne podejście Volar z zginaczem CARPI Radialis (FCR), wykonano fiksacja z płytą dłoniową. Pooperacyjnie zaobserwowano przednie przemieszczenie stawu nadgarstkowego, co wskazuje na awarię utrwalania.
W przypadku 2 zastosowanie podejścia Palmar-Ulnar i rewizja z płytą kolumnową spowodowało zadowalającą pozycję do utrwalenia wewnętrznego.
Biorąc pod uwagę niedociągnięcia konwencjonalnego dystalnego promienia płytek złamania w ustalaniu tego konkretnego fragmentu kości, istnieją dwa główne problemy. Po pierwsze, zastosowanie podejścia Volar z zginaczem CARPI Radialis (FCR) może spowodować nieodpowiednie narażenie. Po drugie, duży rozmiar śrub blokujących dłoni nie może precyzyjnie zabezpieczyć małych fragmentów kości i potencjalnie mogą je wypierać poprzez wkładanie śrub do szczelin między fragmentami.
Dlatego uczeni sugerują zastosowanie płyt blokujących 2,0 mm lub 2,4 mm do specyficznego utrwalenia fragmentu kości centralnej kolumny. Oprócz płyty nośnej, użycie dwóch śrub do naprawy fragmentu kości i zneutralizowania płyty w celu ochrony śrub jest również alternatywną opcją utrwalania wewnętrznego.
W tym przypadku, po naprawieniu fragmentu kości dwiema śrubami, płytkę wstawiono w celu ochrony śrub.
Podsumowując, złamanie promienia dystalnego typu „tetrahedronu” wykazuje następujące cechy:
1. Niska częstość występowania z wysokim wskaźnikiem początkowej błędnej diagnozy filmu.
2. Wysokie ryzyko niestabilności, z tendencją do ponownego przedziału podczas konserwatywnego leczenia.
3. Konwencjonalne płytki blokujące dłoniowe dla pęknięć dystalnego promienia mają słabą wytrzymałość fiksacji i zaleca się użycie płyt blokujących 2,0 mm lub 2,4 mm do określonego fiksacji.
Biorąc pod uwagę te cechy, w praktyce klinicznej wskazane jest wykonanie skanów CT lub okresowych ponownych badań u pacjentów ze znacznymi objawami nadgarstka, ale ujemnymi promieniami rentgenowskiej. Dla tego typuzłamanie, Zaleca się wczesną interwencję chirurgiczną z płytką specyficzną dla kolumny, aby zapobiec powikłaniom później.
Czas postu: 13-2023 października
