Obecnie najczęściej stosowaną metodą chirurgiczną w przypadku złamań kości piętowej jest zespolenie wewnętrzne płytką i śrubą przez drogę wejścia zatoki stępu.Dostęp boczny, rozszerzony w kształcie litery „L” nie jest już preferowany w praktyce klinicznej ze względu na większe powikłania związane z ranami.Mocowanie płytkowo-śrubowe, ze względu na biomechaniczne właściwości mocowania ekscentrycznego, niesie ze sobą większe ryzyko nieprawidłowego ustawienia szpotawości, przy czym niektóre badania wskazują, że prawdopodobieństwo wtórnej szpotawości pooperacyjnej wynosi około 34%.
W rezultacie badacze rozpoczęli badanie metod śródszpikowej stabilizacji złamań kości piętowej, aby zająć się zarówno powikłaniami związanymi z ranami, jak i problemem wtórnego nieprawidłowego ustawienia szpotawości.
01 NWszystkie techniki centralnego wbijania gwoździ
Technika ta może pomóc w redukcji przez drogę wejścia zatoki stępu lub pod kontrolą artroskopową, wymagając mniejszego zapotrzebowania na tkanki miękkie i potencjalnie skracając czas hospitalizacji.To podejście ma selektywne zastosowanie w przypadku złamań typu II-III, a w przypadku złożonych, wieloodłamowych złamań kości piętowej może nie zapewniać silnego utrzymania nastawienia i może wymagać dodatkowego mocowania śrubą.
02 Sgwóźdź śródszpikowy jednopłaszczyznowy
Gwóźdź śródszpikowy jednopłaszczyznowy posiada dwie śruby na końcu bliższym i dalszym oraz wydrążony gwóźdź główny, który umożliwia przeszczep kości przez gwóźdź główny.
03 Mgwóźdź śródszpikowy wielopłaszczyznowy
Zaprojektowany w oparciu o trójwymiarową morfologię strukturalną kości piętowej, ten wewnętrzny system mocowania obejmuje kluczowe śruby, takie jak nośne śruby wystające i śruby wyrostka tylnego.Po nacięciu drogi wejścia zatoki stępu, śruby te można umieścić pod chrząstką w celu podparcia.
Istnieje kilka kontrowersji dotyczących stosowania gwoździ śródszpikowych w przypadku złamań kości piętowej:
1. Przydatność w oparciu o złożoność złamania: Dyskutuje się, czy proste złamania nie wymagają gwoździ śródszpikowych, a złożone złamania nie są dla nich odpowiednie.W przypadku złamań Sandersa typu II/III technika nastawienia i zespolenia śrubami przez drogę wejścia zatoki stępu jest stosunkowo dojrzała, a znaczenie głównego gwoździa śródszpikowego może budzić wątpliwości.W przypadku skomplikowanych złamań zalety dostępu rozszerzonego w kształcie litery „L” pozostają niezastąpione, ponieważ zapewniają wystarczające odsłonięcie.
2. Konieczność sztucznego kanału szpikowego: Kość piętowa w naturalny sposób nie posiada kanału szpikowego.Stosowanie dużego gwoździa śródszpikowego może skutkować nadmiernym urazem lub utratą masy kostnej.
3. Trudności w usunięciu: W wielu przypadkach w Chinach pacjenci nadal poddawani są usuwaniu sprzętu po zagojeniu złamania.Integracja paznokcia ze wzrostem kości i osadzenie śrub bocznych pod kością korową może prowadzić do trudności w usunięciu, co jest praktyczne do rozważenia w zastosowaniach klinicznych.
Czas publikacji: 23 sierpnia 2023 r
