Złamania międzykrętarzowe kości udowej stanowią 50% złamań biodra u osób starszych.Leczenie zachowawcze jest podatne na powikłania, takie jak zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna, odleżyny i infekcje płuc.Śmiertelność w ciągu jednego roku przekracza 20%.Dlatego w przypadkach, gdy pozwala na to stan fizyczny pacjenta, preferowaną metodą leczenia złamań międzykrętarzowych jest wczesna chirurgiczna stabilizacja wewnętrzna.
Wewnętrzna stabilizacja gwoździa śródszpikowego jest obecnie złotym standardem w leczeniu złamań międzykrętarzowych.W badaniach nad czynnikami wpływającymi na wewnętrzne utrwalenie PFNA, w wielu wcześniejszych badaniach zgłaszano takie czynniki, jak długość paznokcia PFNA, kąt szpotawości i konstrukcja.Jednak nadal nie jest jasne, czy grubość głównego paznokcia wpływa na wyniki funkcjonalne.Aby rozwiązać ten problem, zagraniczni uczeni zastosowali gwoździe śródszpikowe o tej samej długości, ale różnej grubości do zespolenia złamań międzykrętarzowych u osób starszych (w wieku > 50 lat), mając na celu porównanie, czy istnieją różnice w wynikach funkcjonalnych.
Do badania włączono 191 przypadków jednostronnych złamań międzykrętarzowych, wszystkie leczone stabilizacją wewnętrzną PFNA-II.W przypadku złamania i oderwania krętarza mniejszego stosowano gwóźdź krótki o długości 200 mm;gdy krętarz mniejszy był nienaruszony lub nie odłączył się, stosowano ultrakrótki gwóźdź o długości 170 mm.Średnica gwoździa głównego wahała się od 9-12mm.Główne porównania w badaniu skupiały się na następujących wskaźnikach:
1. Szerokość krętarza mniejszego w celu oceny, czy ułożenie było standardowe;
2. Związek kory przyśrodkowej fragmentu głowa-szyja z fragmentem dystalnym w celu oceny jakości redukcji;
3. Odległość od wierzchołka do wierzchołka (TAD);
4. Stosunek paznokci do kanałów (NCR).NCR to stosunek średnicy gwoździa głównego do średnicy kanału szpikowego w płaszczyźnie śruby blokującej.
Wśród 191 pacjentów objętych badaniem rozkład przypadków w oparciu o długość i średnicę głównego paznokcia przedstawiono na poniższym rysunku:
Średni NCR wyniósł 68,7%.Stosując tę średnią jako próg, przypadki z NCR większym od średniej uznawano za mające grubszą średnicę głównego gwoździa, podczas gdy przypadki z NCR mniejszym niż średnia uznawano za mające cieńszą średnicę głównego gwoździa.Doprowadziło to do zaklasyfikowania pacjentów do grupy paznokcia głównego grubego (90 przypadków) i grupy paznokcia cienkiego głównego (101 przypadków).
Wyniki wskazują, że nie było statystycznie istotnych różnic pomiędzy grupą z grubym gwoździem głównym a grupą z cienkim gwoździem głównym pod względem odległości wierzchołek-wierzchołek, punktacji Koval, szybkości opóźnionego gojenia, częstości reoperacji i powikłań ortopedycznych.
Podobnie jak w tym badaniu, w 2021 roku w „Journal of Orthopaedic Trauma” ukazał się artykuł: [Tytuł artykułu].
Do badania włączono 168 pacjentów w podeszłym wieku (wiek > 60 lat) ze złamaniami międzykrętarzowymi, wszystkich leczonych gwoździami głowowo-rdzeniowymi.Ze względu na średnicę paznokcia głównego pacjentów podzielono na grupę o średnicy 10 mm i grupę o średnicy większej niż 10 mm.Wyniki wykazały również, że nie było statystycznie istotnych różnic w częstości reoperacji (zarówno ogólnej, jak i niezakaźnej) pomiędzy obiema grupami.Autorzy pracy sugerują, że u starszych pacjentów ze złamaniami międzykrętarzowymi wystarczające jest zastosowanie gwoździa głównego o średnicy 10 mm, bez konieczności nadmiernego rozwiercania, gdyż w dalszym ciągu można uzyskać korzystne efekty funkcjonalne.
Czas publikacji: 23 lutego 2024 r
