Złamania międzytrochanterowe kości udowej stanowią 50% złamań bioder u osób starszych. Konserwatywne leczenie jest podatne na powikłania, takie jak zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna, rany ciśnieniowe i infekcje płucne. Wskaźnik śmiertelności w ciągu jednego roku przekracza 20%. Dlatego w przypadkach, w których stan fizyczny pacjenta pozwala na wczesne chirurgiczne fiksacja wewnętrzna jest preferowanym leczeniem złamań międzytrochanterowych.
Wewnętrzna utrwalenie paznokci jest obecnie złotym standardem w leczeniu złamań międzytrochanterowych. W badaniach nad czynnikami wpływającymi na wewnętrzne utrwalenie PFNA, takie czynniki, jak długość paznokci PFNA, kąt Varus i design w wielu wcześniejszych badaniach. Jednak nadal nie jest jasne, czy grubość głównego paznokcia wpływa na wyniki funkcjonalne. Aby rozwiązać ten problem, zagraniczni uczeni używali gwoździ śródszpikowych o równej długości, ale różnej grubości do naprawy złamań międzytrochanterowych u osób starszych (wiek> 50), mając na celu porównanie, czy istnieją różnice w wynikach funkcjonalnych.
Badanie obejmowało 191 przypadków jednostronnych złamań międzytrochanterowych, wszystkie leczone wewnętrzną fiksacją PFNA-II. Kiedy mniejszy kręgacz został złamany i odłączony, zastosowano krótki paznokcie 200 mm; Kiedy mniejszy kręgacz był nienaruszony lub nie został odłączony, zastosowano ultra-krótkie paznokcie 170 mm. Średnica głównego paznokcia wahała się od 9-12 mm. Główne porównania w badaniu koncentrowały się na następujących wskaźnikach:
1. Mniejsza szerokość krętarza, aby ocenić, czy pozycjonowanie było standardem;
2. Związek między kory przyśrodkowej fragmentu z szyku głowy a dystalnym fragmentem, w celu oceny jakości redukcji;
3. Odległość końcówki (TAD);
4. Współczynnik wjazdu do kanału (NCR). NCR jest stosunkiem głównej średnicy paznokci do średnicy kanału rdzeniowego na dystalnej płaszczyźnie śruby blokującej.
Wśród 191 uwzględnionych pacjentów rozkład przypadków na podstawie długości i średnicy głównego paznokcia pokazano na poniższym rysunku:
Średni NCR wyniósł 68,7%. Stosując tę średnią jako próg, przypadki z NCR większym niż średnia uznano za grubszą główną średnicę paznokci, podczas gdy przypadki z NCR mniej niż średnia uznano za cieńszą główną średnicę paznokci. Doprowadziło to do klasyfikacji pacjentów do grubej głównej grupy paznokci (90 przypadków) i cienkiej głównej grupy paznokci (101 przypadków).
Wyniki wskazują, że nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między grubą główną grupą paznokci a cienką główną grupą paznokci pod względem odległości napinka, wynikiem Koval, opóźnionego wskaźnika gojenia, szybkości ponownej operacji i powikłań ortopedycznych.
Podobnie jak w tym badaniu, artykuł został opublikowany w „Journal of Orthopedic Trauma” w 2021 r.: [Tytuł artykułu].
Badanie obejmowało 168 pacjentów starszych (wiek> 60) z złamaniami międzytrochanterowymi, wszystkie leczone gwoździami cefalomedylaryjnymi. W oparciu o średnicę głównego gwoździa pacjentów podzielono na grupę 10 mm i grupę o średnicy większej niż 10 mm. Wyniki wskazują również, że nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w wskaźnikach ponownej operacji (ogółem lub nieupektywistyczne) między dwiema grupami. Autorzy badania sugerują, że u osób starszych ze złamaniami międzytrochanterowymi przy użyciu głównego paznokcia o średnicy 10 mm jest wystarczający, i nie ma potrzeby nadmiernego rozwiercenia, ponieważ nadal może osiągnąć korzystne wyniki funkcjonalne.
Czas po: 23-2024 lutego
