Złamanie obojczyka w połączeniu z ipsilateralnym zwichnięciem akromioklawowym jest stosunkowo rzadkim uszkodzeniem w praktyce klinicznej. Po uszkodzeniu dystalny fragment obojczyka jest stosunkowo ruchomy, a związane z nią zwichnięcie akromiokławowe może nie wykazywać oczywistego przemieszczenia, co czyni go podatnym na błędną diagnozę.
W przypadku tego rodzaju uszkodzenia zwykle istnieje kilka podejść chirurgicznych, w tym długa płyta haczyka, kombinacja płyty obojczyka i płyty haczykowej oraz płytkę obojczyka w połączeniu z utrwaleniem śrub w procesie koronowcowego. Jednak płytki haczykowe mają zwykle stosunkowo krótkie długość, co może prowadzić do nieodpowiedniego utrwalania na bliższym końcu. Połączenie płyty obojczyka i płyty haczykowej może powodować stężenie naprężeń na połączeniu, zwiększając ryzyko oporności.
Złamanie lewego obojczyka w połączeniu z ipsilateralnym zwichnięciem akromioklawowym, stabilizowanym za pomocą kombinacji płyty haczykowej i płyty obojczyka.
W odpowiedzi niektórzy uczeni zaproponowali metodę zastosowania kombinacji płyty obojczyka i śrub kotwicznych do utrwalenia. Przykład ilustruje następujący obraz, przedstawiający pacjenta ze złamaniem obojczyka wału środkowego w połączeniu z ipsilateralnym zwichnięciem stawu Acromioclavicular:
Po pierwsze, do naprawy złamania obojczyka stosuje się klaweczkową płytkę anatomiczną. Po zmniejszeniu zwichniętego stawu akromioklawowego, do procesu Coracoid wstawiono dwie śruby kotwiczące metalowe. Szwy przymocowane do śrub zakotwicznych są następnie wrzucane przez otwory śrubowe płyty obojczyka, a węzły są przywiązane do zabezpieczenia ich z przodu i za obojczykiem. Wreszcie, więzadła akromioklawkowe i koronowe są bezpośrednio zszywane przy użyciu szwów.
Izolowane złamania obojczyka lub izolowane zwichnięcia akromioklawiki są bardzo powszechnymi urazami w praktyce klinicznej. Złamania obojczyków stanowią 2,6% -4% wszystkich złamań, podczas gdy zwichnięcia akromioklaweczne stanowią 12% -35% urazów szkaplerza. Jednak połączenie obu urazów jest stosunkowo rzadkie. Większość istniejącej literatury składa się z raportów przypadków. Zastosowanie układu teghtrope w połączeniu z utrwaleniem płytki obojczyka może być nowym podejściem, ale umieszczenie płyty obojczyka może potencjalnie zakłócać umieszczenie przeszczepu listu, stanowiąc wyzwanie, które należy rozwiązać.
Ponadto, w przypadkach, w których połączonych urazów nie można ocenić przedoperacyjnie, zaleca się rutynową ocenę stabilności stawu akromioklawowego podczas oceny złamań obojczyka. Takie podejście pomaga zapobiec przeoczeniu jednoczesnych obrażeń zwichnięcia.
Czas po: 17 sierpnia 201023
