Gwoździowanie śródszpikoweto powszechnie stosowana technika ortopedycznej stabilizacji wewnętrznej, której początki sięgają lat czterdziestych XX wieku.Jest szeroko stosowany w leczeniu złamań kości długich, braku zrostu i innych powiązanych urazów.Technika polega na wprowadzeniu gwoździa śródszpikowego do kanału centralnego kości w celu stabilizacji miejsca złamania.Mówiąc najprościej, gwóźdź śródszpikowy jest długą strukturą z wielomaśruba blokującaotwory na obu końcach, które służą do mocowania bliższego i dalszego końca złamania.W zależności od budowy, gwoździe śródszpikowe można podzielić na lite, rurkowe lub o przekroju otwartym i stosuje się je w leczeniu różnych typów pacjentów.Na przykład lite paznokcie śródszpikowe mają większą odporność na infekcje ze względu na brak wewnętrznej martwej przestrzeni.
Jakie rodzaje złamań nadają się do gwoździ śródszpikowych?
Gwóźdź śródszpikowyto idealny implant do leczenia złamań trzonu kości, szczególnie kości udowej i piszczelowej.Dzięki technikom małoinwazyjnym gwóźdź śródszpikowy może zapewnić dobrą stabilność, jednocześnie zmniejszając uszkodzenie tkanek miękkich w obszarze złamania.
Operacja zamkniętej redukcji i zespolenia gwoździami śródszpikowymi ma następujące zalety:
Zamknięta redukcja i gwoździe śródszpikowe (CRIN) mają tę zaletę, że pozwalają uniknąć nacięcia miejsca złamania i zmniejszają ryzyko infekcji.Dzięki małemu nacięciu pozwala uniknąć rozległego rozwarstwienia tkanek miękkich i uszkodzenia dopływu krwi w miejscu złamania, poprawiając w ten sposób szybkość gojenia złamania.Dla określonych typówzłamania bliższego końca kościCRIN może zapewnić wystarczającą początkową stabilność, umożliwiając pacjentom wczesne rozpoczęcie ruchu w stawach;jest to również bardziej korzystne pod względem naprężenia osiowego łożyska w porównaniu z innymi metodami mocowania ekscentrycznego pod względem biomechaniki.Może lepiej zapobiegać poluzowaniu się wewnętrznego mocowania po operacji, zwiększając powierzchnię styku implantu z kością, dzięki czemu jest bardziej odpowiedni dla pacjentów z osteoporozą.
Stosowany na piszczel:
Jak pokazano na rysunku, zabieg chirurgiczny polega na wykonaniu małego nacięcia 3-5 cm jedynie powyżej guzka kości piszczelowej i wprowadzeniu 2-3 śrub blokujących przez nacięcia o długości mniejszej niż 1 cm na bliższym i dalszym końcu podudzia.W porównaniu z tradycyjną otwartą redukcją i stabilizacją wewnętrzną za pomocą stalowej płytki, można to nazwać techniką prawdziwie minimalnie inwazyjną.
Stosowany na kość udową:
1. Funkcja blokowania gwoździa śródszpikowego kości udowej:
Odnosi się do jego odporności na obrót poprzez mechanizm blokujący gwoździa śródszpikowego.
2.Klasyfikacja gwoździa śródszpikowego zablokowanego:
Pod względem funkcjonalnym: gwóźdź śródszpikowy blokowany standardowy i gwóźdź śródszpikowy blokowany rekonstrukcyjnie;zależy głównie od przenoszenia naprężeń ze stawu biodrowego do stawu kolanowego oraz od tego, czy górna i dolna część pomiędzy rotatorami (w promieniu 5 cm) są stabilne.Jeśli jest niestabilny, konieczna jest rekonstrukcja przenoszenia naprężeń w biodrze.
Pod względem długości: krótkie, proksymalne i przedłużone, wybierane głównie na podstawie wysokości miejsca złamania przy doborze długości gwoździa śródszpikowego.
2.1 Standardowy gwóźdź śródszpikowy blokujący
Główna funkcja: stabilizacja naprężeń osiowych.
Wskazania: Złamania trzonu kości udowej (nie dotyczy złamań podkrętarzowych)
2.2 Rekonstrukcja gwoździa śródszpikowego blokującego
Główna funkcja: Przenoszenie naprężeń z biodra na kość udową jest niestabilne i wymaga odtworzenia stabilności przenoszenia naprężeń w tym odcinku.
Wskazania: 1. Złamania podkrętarzowe;2. Złamania szyjki kości udowej połączone ze złamaniami trzonu kości udowej po tej samej stronie (złamania obustronne po tej samej stronie).
PFNA to także rodzaj gwoździa śródszpikowego typu rekonstrukcyjnego!
2.3 Mechanizm blokujący dystalny gwoździa śródszpikowego
Mechanizm blokowania dystalnego gwoździ śródszpikowych różni się w zależności od producenta.Zwykle w przypadku gwoździ śródszpikowych bliższej części kości udowej stosuje się pojedynczą śrubę blokującą statycznie, ale w przypadku złamań trzonu kości udowej lub wydłużonych gwoździ śródszpikowych często stosuje się dwie lub trzy śruby blokujące statyczne z blokowaniem dynamicznym w celu zwiększenia stabilności rotacyjnej.Zarówno przedłużone gwoździe śródszpikowe kości udowej, jak i piszczelowej mocuje się za pomocą dwóch śrub blokujących.
Czas publikacji: 29 marca 2023 r
