5 wskazówek dotyczących śródszpikowego mocowania gwoździem w przypadku złamań dalszej części kości piszczelowej

Dwie linijki wiersza „Cut and Set Internal Fixation, Close Set śródszpikowe gwoździe” trafnie odzwierciedlają podejście chirurgów ortopedów do leczenia złamań dalszej części kości piszczelowej.Do dziś pozostaje kwestią opinii, czy lepsze są wkręty płytkowe, czy gwoździe śródszpikowe.Niezależnie od tego, co jest naprawdę lepsze w oczach Boga, dzisiaj dokonamy przeglądu końcówek chirurgicznych do śródszpikowego gwoździowania złamań dalszej kości piszczelowej.

Przedoperacyjny zestaw „koła zapasowego”.

Rutynowe przygotowania przedoperacyjne nie są konieczne, jednak zaleca się posiadanie zapasowego zestawu śrub i płytek na wypadek nieprzewidzianych okoliczności (np. ukryta linia złamania uniemożliwiająca umieszczenie śrub blokujących lub błąd ludzki pogłębiający złamanie i uniemożliwiający unieruchomienie itp.) .), które mogą powstać w wyniku stosowania gwoździ śródszpikowych.

4 podstawy udanej repozycjonowania

Ze względu na skośną anatomię dalszej przynasady kości piszczelowej, zwykła trakcja nie zawsze może skutkować skuteczną redukcją.Poniższe punkty pomogą poprawić wskaźnik powodzenia repozycjonowania:

1. wykonać przedoperacyjne lub śródoperacyjne ortopantomogramy zdrowej kończyny w celu porównania i określenia stopnia nastawienia złamania po stronie objętej urazem.

2. Zastosuj póługiętą pozycję kolana, aby ułatwić wszczepienie paznokci i wykonanie fluoroskopii

3. użyj retraktora, aby utrzymać kończynę na miejscu i na długości

4.Umieścić śruby Schanza w dalszej i bliższej części kości piszczelowej, aby pomóc w nastawieniu złamania.

7 Szczegóły dotyczące wspomaganej redukcji i unieruchomienia

1. Umieść prawidłowo trzpień prowadzący w dalszej części kości piszczelowej, korzystając z odpowiedniego urządzenia wspomagającego lub wstępnie zginając końcówkę trzpienia prowadzącego przed umieszczeniem.

2. Do wprowadzania gwoździ śródszpikowych w przypadku złamań spiralnych i ukośnych należy używać kleszczyków chirurgicznych zakończonych skórą (ryc. 1)

3. zastosować sztywną płytkę z mocowaniem jednokorowym (płytka tabelaryczna lub kompresyjna) w redukcji otwartej w celu utrzymania redukcji do czasu wprowadzenia gwoździa śródszpikowego

4. zwężenie kanału paznokcia śródszpikowego za pomocą wkrętów blokowych w celu skorygowania kąta i kanału w celu poprawy powodzenia wszczepienia gwoździa śródszpikowego (ryc. 2)

5. W zależności od rodzaju złamania zdecydować, czy zastosować śruby mocujące i tymczasowe mocowanie blokujące za pomocą szpilek Schnee lub Kirschnera.

6. zapobiegać nowym złamaniom podczas stosowania śrub blokujących u pacjentów z osteoporozą

7. unieruchomić najpierw kość strzałkową, a następnie kość piszczelową w przypadku złożonego złamania kości strzałkowej, aby ułatwić repozycjonowanie kości piszczelowej

Rycina 1 Przezskórna zmiana położenia zacisku Webera Widoki ukośne (ryc. A i B) sugerują stosunkowo proste złamanie dalszej części kości piszczelowej, które nadaje się do fluoroskopowej przezskórnej, minimalnie inwazyjnej zmiany położenia zacisku z ostrym końcem, powodującego niewielkie uszkodzenie tkanki miękkiej

Ryc. 2 Użycie śrub blokujących Ryc. A przedstawia mocno rozdrobnione złamanie dalszej przynasady kości piszczelowej, po którym następuje tylne zniekształcenie kąta, z resztkową deformacją inwersji po stabilizacji kości strzałkowej, pomimo korekcji tylnego zniekształcenia kąta strzałkowego (ryc. C) (ryc. B), z jedną śrubą blokującą umieszczoną z tyłu i jedną bocznie na dystalnym końcu złamania (ryc. B i C) oraz rozszerzeniem szpiku po umieszczeniu kołków prowadzących w celu dalszej korekcji deformacji korony (ryc. D), przy zachowaniu kierunku strzałkowego równowaga (E)
6 punktów za stabilizację śródszpikową

1. Jeżeli kość dalsza złamania jest wystarczająco koścista, gwóźdź śródszpikowy można wszczepić wkręcając 4 śruby pod różnymi kątami (w celu poprawy stabilności w wielu osiach), aby poprawić sztywność konstrukcji.
2. Należy stosować gwoździe śródszpikowe, które umożliwiają przejście wprowadzonych śrub i utworzenie struktury blokującej o stabilności kątowej.
3. Użyj grubych śrub, wielu śrub i wielu płaszczyzn umieszczenia śrub, aby rozprowadzić śruby pomiędzy dystalnym i bliższym końcem złamania, aby wzmocnić efekt mocowania gwoździa śródszpikowego.
4. Jeżeli gwóźdź śródszpikowy zostanie wprowadzony zbyt daleko, aby wstępnie zagięty prowadnik zapobiegał rozszerzeniu dystalnej części kości piszczelowej, można zastosować prowadnik niezagięty lub nierozprężający dystalny.
5. Gwóźdź blokujący i płytkę należy zachować do czasu zmniejszenia złamania, chyba że gwóźdź blokujący uniemożliwia gwóźdź śródszpikowy rozprzestrzenianie się kości lub płytka jednokorowa powoduje uszkodzenie tkanki miękkiej.
6. Jeżeli gwoździe i śruby śródszpikowe nie zapewniają odpowiedniej redukcji i unieruchomienia, można dodać płytkę lub śrubę przezskórną, aby zwiększyć stabilność gwoździ śródszpikowych.

Przypomnienia

Ponad 1/3 złamań dalszej części kości piszczelowej dotyczy stawu.W szczególności należy zbadać złamania dalszego trzonu kości piszczelowej, złamania spiralne kości piszczelowej lub powiązane złamania spiralne kości strzałkowej pod kątem złamań śródstawowych.W takim przypadku złamanie śródstawowe należy zaopatrzyć oddzielnie przed wszczepieniem gwoździa śródszpikowego.