Dwa wersy wiersza „cut and set internal fixation, closed set intramedullary nailing” trafnie odzwierciedlają podejście chirurgów ortopedycznych do leczenia złamań dalszej części kości piszczelowej. Do dziś dnia pozostaje kwestią opinii, czy lepsze są śruby płytkowe czy gwoździe śródszpikowe. Niezależnie od tego, co jest naprawdę lepsze w oczach Boga, dzisiaj dokonamy przeglądu wskazówek chirurgicznych dotyczących gwoździowania śródszpikowego złamań dalszej części kości piszczelowej.
Zestaw „koło zapasowe” przedoperacyjny
Chociaż rutynowe przygotowania przedoperacyjne nie są konieczne, zaleca się posiadanie zapasowego zestawu śrub i płytek na wypadek nieprzewidzianych okoliczności (np. ukrytej linii złamania uniemożliwiającej założenie śrub blokujących lub błędu ludzkiego, który pogarsza stan złamania i uniemożliwia unieruchomienie itp.), które mogą wystąpić w związku ze stosowaniem gwoździ śródszpikowych.
4 podstawy udanego repozycjonowania
Ze względu na skośną anatomię dalszej nasady kości piszczelowej, proste trakcje nie zawsze mogą skutkować udaną repozycji. Poniższe punkty pomogą zwiększyć wskaźnik powodzenia repozycji:
1. wykonać przedoperacyjne lub śródoperacyjne zdjęcia pantomograficzne zdrowej kończyny w celu porównania i określenia stopnia nastawienia złamania po stronie operowanej.
2. użyj pozycji półzgiętego kolana, aby ułatwić wszczepienie gwoździa i wykonanie prześwietlenia
3. Użyj retraktora, aby utrzymać kończynę na miejscu i na odpowiedniej długości
4. Umieść śruby Schanza w dalszej i bliższej części kości piszczelowej, aby pomóc w nastawieniu złamania.
7 Szczegóły dotyczące wspomaganej redukcji i unieruchomienia
1. Umieść prawidłowo kołek prowadzący w dalszej części kości piszczelowej, używając odpowiedniego urządzenia wspomagającego lub wstępnie wyginając końcówkę kołka prowadzącego przed jego umieszczeniem.
2. Użyj kleszczy resurfacingowych zakończonych skórą, aby umieścić gwoździe śródszpikowe w złamaniach spiralnych i skośnych (Rysunek 1)
3. w nastawieniu otwartym należy zastosować sztywną płytkę z fiksacją monokortykalną (płytka płytkowa lub kompresyjna), aby utrzymać nastawienie do momentu wprowadzenia gwoździa śródszpikowego
4. zwężenie kanału gwoździa śródszpikowego za pomocą śrub blokowych w celu skorygowania kąta i kanału, aby zwiększyć skuteczność wszczepiania gwoździa śródszpikowego (Rysunek 2)
5. W zależności od rodzaju złamania, zdecyduj czy zastosować śruby mocujące i tymczasową stabilizację za pomocą gwoździ Schnee lub Kirschnera.
6. zapobiegać powstawaniu nowych złamań podczas stosowania śrub blokujących u pacjentów z osteoporozą
7. w przypadku złamania kości strzałkowej najpierw unieruchomić kość strzałkową, a następnie kość piszczelową, aby ułatwić repozycjonowanie kości piszczelowej
Rycina 1 Przezskórna repozycjonacja zacisku Webera Zdjęcia skośne (ryciny A i B) wskazują na stosunkowo proste złamanie dystalnej części kości piszczelowej, które nadaje się do fluoroskopowej przezskórnej, mało inwazyjnej repozycjonacji zacisku ostro zakończonego, powodującej niewielkie uszkodzenie tkanek miękkich
Ryc. 2 Zastosowanie śrub blokujących Ryc. A przedstawia silnie rozdrobnione złamanie dalszej nasady kości piszczelowej z następującą deformacją kątową tylną, z resztkową deformacją inwersyjną po unieruchomieniu kości strzałkowej pomimo korekcji deformacji kątowej tylnej strzałkowej (ryc. C) (ryc. B), z jedną śrubą blokującą umieszczoną z tyłu i jedną bocznie na dalszym końcu złamania (ryc. B i C) oraz rozszerzeniem rdzenia po umieszczeniu kołków prowadzących w celu dalszej korekcji deformacji koronowej (ryc. D), przy jednoczesnym zachowaniu równowagi strzałkowej (E)
6 punktów za fiksację śródszpikową
- Jeśli dalsza część złamania jest dostatecznie kostna, gwóźdź śródszpikowy można przymocować, wkręcając 4 śruby pod różnymi kątami (aby poprawić stabilność w wielu osiach), co przekłada się na zwiększenie sztywności strukturalnej.
- Należy stosować gwoździe śródszpikowe, które umożliwiają przejście wprowadzonych śrub i tworzą strukturę blokującą o stabilności kątowej.
- Należy użyć grubych śrub, wielu śrub i wielu płaszczyzn ich rozmieszczenia, aby równomiernie rozmieścić śruby pomiędzy końcami dystalnymi i proksymalnymi złamania, co pozwoli wzmocnić efekt fiksacji gwoździa śródszpikowego.
- Jeśli gwóźdź śródszpikowy zostanie umieszczony zbyt głęboko, tak że wstępnie wygięty prowadnik uniemożliwia rozszerzenie dystalnej części kości piszczelowej, można zastosować prowadnik niewygięty lub dystalny nierozszerzający się.
- Należy zachować gwóźdź blokujący i płytkę, dopóki złamanie nie zostanie nastawione, chyba że gwóźdź blokujący uniemożliwia rozprzestrzenienie się gwoździa śródszpikowego po kości lub płytka jednokorowa uszkodzi tkanki miękkie.
- Jeżeli gwoździe śródszpikowe i śruby nie zapewniają odpowiedniej repozycji i stabilizacji, w celu zwiększenia stabilności gwoździ śródszpikowych można zastosować przezskórną płytkę lub śrubę.
Przypomnienia
Ponad 1/3 złamań dalszej kości piszczelowej dotyczy stawu. W szczególności złamania dalszego trzonu kości piszczelowej, spiralne złamania kości piszczelowej lub powiązane spiralne złamania kości strzałkowej należy zbadać pod kątem złamań wewnątrzstawowych. Jeśli tak, złamanie wewnątrzstawowe należy leczyć oddzielnie przed wszczepieniem gwoździa śródszpikowego.
Czas publikacji: 31-10-2023
