W przypadku nawykowego zwichnięcia barku, np. częstego opadania ogona, właściwe jest leczenie chirurgiczne.Matka wszystkiego polega na wzmocnieniu przedramienia torebki stawowej, zapobieganiu nadmiernej rotacji zewnętrznej i odwodzeniu oraz stabilizacji stawu, aby uniknąć dalszego zwichnięcia.
1. Reset ręczny
Zwichnięcie należy zresetować jak najszybciej po zwichnięciu i wybrać odpowiednie znieczulenie (znieczulenie splotu ramiennego lub znieczulenie ogólne), aby rozluźnić mięśnie i sprawić, że reset będzie bezbolesny.Osoby w podeszłym wieku lub osoby o słabych mięśniach mogą być również wykonywane w ramach środków przeciwbólowych (takich jak 75–100 mg dulcolaxu).Zwichnięcie nawykowe można wykonać bez znieczulenia.Technika zmiany pozycji powinna być delikatna, a szorstkie techniki są zabronione, aby uniknąć dodatkowych obrażeń, takich jak złamania lub uszkodzenia nerwów.
2. Chirurgiczna zmiana pozycji
Istnieje kilka zwichnięć barku, które wymagają chirurgicznej zmiany położenia.Wskazaniami są: zwichnięcie barku do przodu z poślizgiem ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia do tyłu.Wskazaniami są: zwichnięcie barku do przodu z poślizgiem ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia do tyłu.
3, leczenie starego zwichnięcia barku
Jeśli staw barkowy nie został przestawiony przez ponad trzy tygodnie po zwichnięciu, uważa się to za stare zwichnięcie.Jama stawowa wypełniona jest tkanką bliznowatą, dochodzi do zrostów z otaczającymi tkankami, otaczające mięśnie ulegają obkurczeniu, a w przypadku złamań kombinowanych tworzą się strupy kostne lub następuje zdeformowane gojenie, wszystkie te zmiany patologiczne utrudniają repozycjonowanie stawugłowa kości ramiennej.
Leczenie starych zwichnięć barku: Jeżeli zwichnięcie następuje w ciągu trzech miesięcy, pacjent jest młody i silny, zwichnięty staw ma jeszcze pewien zakres ruchu, nie występuje osteoporoza oraz kostnienie śródstawowe i zewnątrzstawowe na odcinku x- ray, można spróbować ręcznej zmiany położenia.Przed zresetowaniem dotkniętą kość łokciową można rozciągać przez 1–2 tygodnie, jeśli czas zwichnięcia jest krótki, a aktywność stawu jest niewielka.Resetowanie należy przeprowadzić w znieczuleniu ogólnym, po czym należy wykonać masaż ramion i delikatne kołysanie w celu usunięcia zrostów i złagodzenia przykurczu bólowego mięśni, a następnie wykonać reset na sucho.Operację resetowania wykonuje się poprzez rozciąganie i masaż lub strzemionami stóp, a leczenie po resetowaniu jest takie samo jak przy świeżym zwichnięciu.
4, leczenie nawykowego przedniego zwichnięcia stawu barkowego
Nawykowe zwichnięcie stawu barkowego do przodu obserwuje się najczęściej u młodych dorosłych.Powszechnie uważa się, że uraz powstaje już po pierwszym urazowym zwichnięciu i choć jest resetowany, to nie jest unieruchomiony i skutecznie wypoczęty.Staw staje się wiotki na skutek zmian patologicznych, takich jak rozdarcie lub oderwanie torebki stawowej oraz uszkodzenie obrąbka panewkowego chrząstki i brzegu monsunowego bez dobrej naprawy, a złamanie wgłębienia głowy kości ramiennej tylnego bocznego staje się wyrównane.Następnie pod wpływem niewielkich sił zewnętrznych lub podczas pewnych ruchów, takich jak odwiedzenie i rotacja zewnętrzna oraz tylne wyprostowanie, może wystąpić powtarzające się zwichnięcie.górne kończyny.Rozpoznanie nawykowego zwichnięcia barku jest stosunkowo łatwe.Podczas badania RTG, oprócz wykonania przednio-tylnego filmu prostego barku, należy wykonać przednio-tylne zdjęcie RTG ramienia w pozycji rotacji wewnętrznej 60-70°, które pozwala wyraźnie uwidocznić tylną głowę kości ramiennej wada.
W przypadku nawykowych zwichnięć barku zaleca się leczenie chirurgiczne, jeśli zwichnięcie jest częste.Celem jest zwiększenie przedniego otwarcia torebki stawowej, zapobieganie nadmiernej rotacji zewnętrznej i odwodzeniu oraz stabilizacja stawu w celu uniknięcia dalszego zwichnięcia.Metod chirurgicznych jest wiele, najczęściej stosowanymi są metoda Puttiego-Platta i metoda Magnusona.
Czas publikacji: 05 lutego 2023 r
