Śruby blokujące są szeroko stosowane w praktyce klinicznej, szczególnie w utrwaleniu długich śródszpikowych paznokci.
Zasadniczo funkcje śrub blokujących można podsumować jako dwukrotnie: po pierwsze, dla redukcji, a po drugie, aby zwiększyć stabilność utrwalania wewnętrznego.
Jeśli chodzi o redukcję, „blokowanie” działań śruby blokującej jest stosowane w celu zmiany pierwotnego kierunku wewnętrznego fiksacji, osiągnięcia pożądanego redukcji i poprawienia wyrównania. W tym kontekście śruba blokująca musi być umieszczona w miejscu „nie iść”, co oznacza miejsce, w którym nie jest pożądane wewnętrzne fiksacja. Przykłady piszczeli i kości udowej:
W przypadku piszczeli: Po włożeniu przewodu prowadzącego jest ona ustawiona na kory tylnej wału piszczelowego, odbiegając od linii środkowej kanału rdzeniowego. W „niepożądanym” kierunku, w szczególności tylnej aspektu metafizy, wstawiana jest śruba blokująca, aby poprowadzić drut do przodu wzdłuż kanału rdzeniowego. ”
Kość udowa: Na poniższej ilustracji pokazano wsteczny paznokieć kości udowej, z końcami pęknięcia wykazującymi zewnętrzną kątem. Paznokcie śródszpikowe znajduje się w kierunku wewnętrznego aspektu kanału rdzeniczego. Dlatego śruba blokująca jest wstawiana po stronie wewnętrznej, aby osiągnąć zmianę w pozycji śródszpikowego gwoździ.
Jeśli chodzi o zwiększenie stabilności, śruby blokujące początkowo zastosowano do wzmocnienia stabilności krótkich złamań na końcach pęknięć wału piszczelowego. Przez utrudnianie ruchu gwoździ śródokałowanego poprzez blokujące działanie śrub po wewnętrznych i zewnętrznych stronach, jak pokazano w przykładzie kości udowej interkondylarnej i złamania supracondylarnego poniżej, można wzmocnić stabilność końców złamania. Pomaga to zapobiec ruchom huśtania się śródszpikowego paznokcia i odległych fragmentów kości.
Podobnie, w utrwaleniu pęknięć piszczelowych za pomocą śródszpikowego paznokci, zastosowanie śrub blokujących można również zastosować w celu zwiększenia stabilności końców pękania.
Czas postu: luty-02-2024
