Złamania szyjki kości udowej stanowią 50% złamań biodra. U pacjentów ze złamaniami szyjki kości udowej w młodszym wieku zazwyczaj zaleca się leczenie z zastosowaniem stabilizacji wewnętrznej. Jednak powikłania pooperacyjne, takie jak brak zrostu złamania, martwica głowy kości udowej i skrócenie szyjki kości udowej, są dość częste w praktyce klinicznej. Obecnie większość badań koncentruje się na zapobieganiu martwicy głowy kości udowej po stabilizacji wewnętrznej złamań szyjki kości udowej, podczas gdy mniej uwagi poświęca się kwestii skrócenia szyjki kości udowej.
Obecnie stosowane metody stabilizacji wewnętrznej złamań szyjki kości udowej, w tym użycie trzech śrub kaniulowanych, FNS (Femoral Neck System) i dynamicznych śrub biodrowych, mają na celu zapobieganie szpotawości szyjki kości udowej i zapewnienie kompresji osiowej, zapobiegającej zrostowi. Jednak niekontrolowana lub nadmierna kompresja ślizgowa nieuchronnie prowadzi do skrócenia szyjki kości udowej. W związku z tym, eksperci z Second People's Hospital, afiliowanego przy Uniwersytecie Tradycyjnej Medycyny Chińskiej w Fujian, biorąc pod uwagę znaczenie długości szyjki kości udowej dla gojenia się złamania i funkcji stawu biodrowego, zaproponowali zastosowanie „śruby zapobiegającej skróceniu” w połączeniu z FNS do stabilizacji złamań szyjki kości udowej. To podejście dało obiecujące rezultaty, a wyniki badań opublikowano w najnowszym numerze czasopisma „Orthopaedic Surgery”.
W artykule wspomniano o dwóch rodzajach „śrub zapobiegających skracaniu”: jedna to standardowa śruba kaniulowana, a druga to śruba z podwójnym gwintem. Spośród 53 przypadków w grupie śrub zapobiegających skracaniu, tylko w 4 zastosowano śrubę z podwójnym gwintem. Rodzi to pytanie, czy częściowo gwintowana śruba kaniulowana rzeczywiście zapobiega skracaniu.
Po łącznej analizie zarówno częściowo gwintowanych śrub kaniulowanych, jak i śrub dwugwintowych, a także porównaniu ich z tradycyjną fiksacją wewnętrzną FNS, wyniki wykazały, że stopień skrócenia w grupie śrub zapobiegających skróceniu był istotnie niższy niż w grupie tradycyjnych FNS w punktach obserwacji po 1, 3 i 1 roku, z istotnością statystyczną. Nasuwa się zatem pytanie: czy efekt ten jest spowodowany przez standardową śrubę kaniulowaną, czy przez śrubę dwugwintową?
W artykule przedstawiono 5 przypadków, w których zastosowano śruby zapobiegające skracaniu się. Po bliższej analizie widać, że w przypadkach 2 i 3, w których zastosowano częściowo gwintowane śruby kaniulowane, nastąpiło zauważalne cofnięcie się i skrócenie śrub (obrazy oznaczone tym samym numerem odpowiadają temu samemu przypadkowi).
Na podstawie zdjęć przypadków, skuteczność śruby dwugwintowej w zapobieganiu skróceniu jest dość oczywista. Jeśli chodzi o śruby kaniulowane, artykuł nie przedstawia dla nich oddzielnej grupy porównawczej. Artykuł oferuje jednak cenną perspektywę dotyczącą wewnętrznej stabilizacji szyjki kości udowej, podkreślając znaczenie utrzymania długości szyjki kości udowej.
Czas publikacji: 06.09.2024
