Zapalenie pochewki ścięgna w przebiegu zwężenia wyrostka rylcowatego jest aseptycznym zapaleniem wywołanym bólem i obrzękiem ścięgna odwodziciela długiego kciuka i prostownika krótkiego kciuka w pochewce grzbietowej nadgarstka w wyrostku rylcowatym kości promieniowej. Objawy nasilają się wraz z wyprostem kciuka i odchyleniem calimora. Choroba została po raz pierwszy opisana przez szwajcarskiego chirurga de Quervaina w 1895 r., więc zapalenie pochewki ścięgna w przebiegu zwężenia wyrostka rylcowatego kości promieniowej jest również znane jako choroba de Quervaina.
Choroba jest częstsza u osób, które często wykonują czynności nadgarstka i palców dłoniowych, i jest również znana jako „ręka matki” i „palec do zabawy”. Wraz z rozwojem Internetu liczba osób dotkniętych tą chorobą wzrasta i są one młodsze. Jak więc diagnozować i leczyć tę chorobę? Poniżej przedstawiono krótkie wprowadzenie z trzech aspektów: budowa anatomiczna, diagnoza kliniczna i metody leczenia!
I. Anatomia
Wyrostek rylcowaty kości promieniowej ma wąską, płytką bruzdę pokrytą grzbietowym więzadłem nadgarstka, które tworzy włóknistą pochewkę kostną. Ścięgno odwodziciela długiego kciuka i ścięgno prostownika krótkiego kciuka przechodzą przez tę pochewkę i składają się pod kątem, kończąc się odpowiednio u podstawy pierwszej kości śródręcza i podstawy paliczka bliższego kciuka (Rysunek 1). Gdy ścięgno się ślizga, występuje duża siła tarcia, szczególnie gdy odchylenie łokciowe nadgarstka lub ruch kciuka powoduje zwiększenie kąta złożenia, zwiększając tarcie między ścięgnem a ścianą pochewki. Po długotrwałej, powtarzanej przewlekłej stymulacji błona maziowa wykazuje zmiany zapalne, takie jak obrzęk i przerost, powodując pogrubienie, zrost lub zwężenie ścięgna i ściany pochewki, co skutkuje objawami klinicznymi zapalenia pochewki ścięgna ze zwężeniem.
Ryc.1 Schemat anatomiczny wyrostka rylcowatego kości promieniowej
II.Diagnostyka kliniczna
1. Wywiad chorobowy jest częstszy u osób w średnim wieku, u operatorów manualnych, a także częściej u kobiet. Początek choroby jest powolny, ale objawy mogą pojawić się nagle.
2. Objawy: ból zlokalizowany w okolicy wyrostka rylcowatego kości promieniowej, który może promieniować do dłoni i przedramienia, osłabienie kciuka, ograniczenie wyprostu kciuka, nasilenie objawów przy wyproście kciuka i łokciowym zgięciu nadgarstka; Na wyrostku rylcowatym kości promieniowej można wyczuć wyczuwalne guzki przypominające kostną wyniosłość, ze znaczną tkliwością.
3.Test Finkelsteina (tzn. test odchylenia łokciowego pięści) jest dodatni (jak pokazano na rysunku 2), kciuk jest zgięty i przytrzymany w dłoni, kość łokciowa nadgarstka jest odchylona, a ból w okolicy wyrostka rylcowatego kości promieniowej jest nasilony.
4. Badanie pomocnicze: W razie potrzeby można wykonać badanie rentgenowskie lub kolorowe badanie ultrasonograficzne, aby potwierdzić, czy występuje nieprawidłowość kości lub zapalenie błony maziowej. Wytyczne dotyczące wielodyscyplinarnego leczenia zwężenia wyrostka rylcowatego zapalenie pochewki ścięgna kości promieniowej Należy pamiętać, że w momencie diagnozy wymagane są inne badania fizykalne w celu odróżnienia choroby zwyrodnieniowej stawów, zaburzeń powierzchownej gałęzi nerwu promieniowego i zespołu więzadła krzyżowego przedramienia.
III.Leczenie
Terapia konserwatywnaTerapia miejscowego unieruchomienia: Na wczesnym etapie pacjenci mogą używać zewnętrznego ortezy stabilizującej, aby unieruchomić chorą kończynę, aby zmniejszyć miejscowe czynności i złagodzić tarcie ścięgna w pochewce ścięgna, aby osiągnąć cel leczenia. Jednak unieruchomienie może nie zapewnić, że chora kończyna pozostanie na miejscu, a przedłużone unieruchomienie może skutkować długotrwałą sztywnością ruchu. Chociaż inne metody leczenia wspomagane unieruchomieniem są empirycznie stosowane w praktyce klinicznej, skuteczność leczenia pozostaje kontrowersyjna.
Terapia miejscowej okluzji: Jako preferowana terapia zachowawcza w leczeniu klinicznym, terapia miejscowej okluzji odnosi się do wstrzyknięcia dooponowego w miejscowym miejscu bólu w celu osiągnięcia celu miejscowego działania przeciwzapalnego. Terapia okluzyjna może wstrzykiwać leki do bolesnego obszaru, worka pochewki stawowej, pnia nerwu i innych części, co może zmniejszyć obrzęk i złagodzić ból oraz skurcze w krótkim czasie i odgrywać największą rolę w leczeniu miejscowych zmian. Terapia składa się głównie z acetonidu triamcynolonu i chlorowodorku lidokainy. Można również stosować wstrzyknięcia hialuronianu sodu. Jednak hormony mogą powodować powikłania, takie jak ból po wstrzyknięciu, miejscowa pigmentacja skóry, miejscowy zanik tkanki podskórnej, objawowe uszkodzenie nerwu promieniowego i podwyższony poziom glukozy we krwi. Głównymi przeciwwskazaniami są alergia na hormony, kobiety w ciąży i karmiące piersią. Hialuronian sodu może być bezpieczniejszy i może zapobiegać powstawaniu blizn zrostów wokół ścięgna i wspomagać gojenie się ścięgna. Efekt kliniczny terapii okluzyjnej jest oczywisty, ale istnieją doniesienia kliniczne o martwicy palca spowodowanej nieprawidłową miejscową iniekcją (ryc. 3).
Ryc.3 Częściowa okluzja prowadzi do martwicy opuszków palców wskazujących: A. Skóra dłoni jest plamista, B, C. Środkowy odcinek palca wskazującego jest oddalony, a opuszki palców są martwicze.
Środki ostrożności dotyczące terapii okluzyjnej w leczeniu zapalenia ścięgien i zwężenia wyrostka rylcowatego kości promieniowej: 1) Pozycja jest dokładna, a strzykawkę należy wycofać przed wstrzyknięciem leku, aby mieć pewność, że igła iniekcyjna nie przebije naczynia krwionośnego; 2) Odpowiednie unieruchomienie chorej kończyny w celu uniknięcia przedwczesnego wysiłku; 3) Po wstrzyknięciu okluzyjnym hormonalnym często występują różne stopnie bólu, obrzęku, a nawet nasilenia bólu, które zwykle ustępują w ciągu 2–3 dni; jeśli pojawi się ból palca i bladość, należy szybko podać leczenie rozkurczowe i przeciwzakrzepowe oraz wykonać angiografię w celu postawienia jednoznacznej diagnozy, jeśli to możliwe, a eksplorację naczyniową należy przeprowadzić tak szybko, jak to możliwe, aby nie opóźniać stanu; 4) Przeciwwskazania hormonalne, takie jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, choroby serca itp., nie powinny być leczone miejscową okluzją.
Fala uderzeniowa: jest konserwatywnym, nieinwazyjnym leczeniem, które ma tę zaletę, że generuje energię poza ciałem i przynosi rezultaty w określonych obszarach głęboko w ciele, nie uszkadzając otaczających tkanek. Ma działanie wspomagające metabolizm, wzmacniające krążenie krwi i limfy, poprawiające odżywienie tkanek, oczyszczające zablokowane naczynia włosowate i rozluźniające zrosty tkanek miękkich stawów. Jednak rozpoczęto ją późno w leczeniu zwężenia rylcowatego kości promieniowej, a jej raportów badawczych jest stosunkowo niewiele, a nadal potrzebne są duże, randomizowane badania kontrolowane, aby dostarczyć więcej dowodów medycznych opartych na dowodach, aby promować jej stosowanie w leczeniu zwężenia rylcowatego kości promieniowej.
Leczenie akupunkturą: zabieg małej akupunktury jest metodą zamkniętego uwalniania pomiędzy leczeniem chirurgicznym i leczeniem niechirurgicznym, poprzez pogłębianie i złuszczanie miejscowych zmian, zrosty są uwalniane, a uwięzienie pęczka nerwów naczyniowych jest skuteczniej łagodzone, a krążenie krwi w otaczających tkankach ulega poprawie dzięki łagodnej stymulacji akupunktury, zmniejszając wysięk zapalny i osiągając cel przeciwzapalny i przeciwbólowy.
Tradycyjna medycyna chińska: Zwężenie wyrostka rylcowatego kości promieniowej, zapalenie pochewki ścięgna należy do kategorii „zespołu paraliżu” w medycynie ojczyzny, a choroba opiera się na niedoborze i standardzie. Ze względu na długotrwałą aktywność stawu nadgarstkowego, nadmierne obciążenie, powodujące lokalny niedobór qi i krwi, nazywa się to pierwotnym niedoborem; Ze względu na lokalny niedobór qi i krwi, mięśnie i żyły są pozbawione pożywienia i śliskie, a ze względu na uczucie wiatru, zimna i wilgoci, które pogarszają blokadę qi i operację krwi, obserwuje się, że miejscowy obrzęk, ból i aktywność są ograniczone, a gromadzenie qi i krwi jest poważniejsze, a miejscowy skurcz jest poważniejszy, więc stwierdzono, że ból ruchomego stawu nadgarstka i pierwszego stawu śródręczno-paliczkowego jest zaostrzony w klinice, co jest standardem. Klinicznie stwierdzono, że terapia moksą, masaż, zewnętrzne leczenie tradycyjnej medycyny chińskiej i leczenie akupunkturą mają pewne skutki kliniczne.
Leczenie chirurgiczne: Chirurgiczne nacięcie więzadła nadgarstka grzbietowego kości promieniowej i ograniczone wycięcie jest jedną z metod leczenia zwężenia pochewki ścięgna w wyrostku rylcowatym kości promieniowej. Jest to odpowiednie dla pacjentów z nawracającym zapaleniem pochewki ścięgna zwężenia pochewki rylcowatej kości promieniowej, które było nieskuteczne po wielokrotnych miejscowych okluzjach i innych zachowawczych metodach leczenia, a objawy są ciężkie. Szczególnie u pacjentów ze zwężeniem zaawansowanego zapalenia pochewki ścięgna łagodzi silny i oporny ból.
Bezpośrednia operacja otwarta: Konwencjonalna metoda chirurgiczna polega na wykonaniu bezpośredniego nacięcia w miejscu tkliwym, odsłonięciu pierwszej przegrody mięśnia grzbietowego, przecięciu pogrubionej pochewki ścięgna i uwolnieniu pochewki ścięgna, tak aby ścięgno mogło się swobodnie przesuwać w pochewce ścięgna. Bezpośrednia operacja otwarta jest szybka do wykonania, ale niesie ze sobą szereg ryzyk chirurgicznych, takich jak infekcja, a ze względu na bezpośrednie usunięcie grzbietowej opaski podtrzymującej podczas operacji może dojść do zwichnięcia ścięgna i uszkodzenia nerwu promieniowego i żyły.
1. septolysis: Ta metoda chirurgiczna nie przecina pogrubionej pochewki ścięgna, ale usuwa torbiel gangliową znajdującą się w 1. przegrodzie prostownika lub przecina przegrodę między długim odwodzicielem kciuka a krótkim prostownikiem kciuka, aby uwolnić 1. grzbietową przegrodę prostownika. Ta metoda jest podobna do bezpośredniej operacji otwartej, z główną różnicą polegającą na tym, że po przecięciu opaski podtrzymującej prostownik, pochewka ścięgna zostaje uwolniona, a pochewka ścięgna zostaje usunięta zamiast nacięcia pogrubionej pochewki ścięgna. Chociaż w tej metodzie może występować podwichnięcie ścięgna, chroni ona 1. grzbietową przegrodę prostownika i ma wyższą długoterminową skuteczność w zakresie stabilności ścięgna niż bezpośrednia resekcja pochewki ścięgna. Wadą tej metody jest przede wszystkim fakt, że nie usuwa się pogrubiałej pochewki ścięgna, a pogrubiona pochewka ścięgna może nadal być zapalna, obrzęknięta, a tarcie ścięgna może prowadzić do nawrotu choroby.
Artroskopowa augmentacja przewodu włóknistego: leczenie artroskopowe ma zalety mniejszego urazu, krótkiego cyklu leczenia, wysokiego bezpieczeństwa, mniejszej liczby powikłań i szybszego powrotu do zdrowia, a największą zaletą jest to, że pas podtrzymujący prostownik nie jest nacinany i nie dochodzi do zwichnięcia ścięgna. Nadal jednak istnieją kontrowersje, a niektórzy naukowcy uważają, że operacja artroskopowa jest droga i czasochłonna, a jej zalety w porównaniu z bezpośrednią operacją otwartą nie są wystarczająco oczywiste. Dlatego leczenie artroskopowe zazwyczaj nie jest wybierane przez większość lekarzy i pacjentów.
Czas publikacji: 29-paź-2024
