Problem doboru grubości gwoździ śródszpikowych do kości długich rurkowatych kończyn dolnych.

Gwoździowanie śródszpikowe jest złotym standardem w leczeniu chirurgicznym złamań trzonów kości długich rurkowatych kończyn dolnych. Oferuje zalety, takie jak minimalny uraz chirurgiczny i wysoka wytrzymałość biomechaniczna, dzięki czemu jest najczęściej stosowane w złamaniach kości piszczelowej, udowej i ramiennej. Klinicznie, wybór średnicy gwoździa śródszpikowego często faworyzuje najgrubszy możliwy gwóźdź, który można wprowadzić z umiarkowanym rozwiercaniem, aby zapewnić większą stabilność. Jednak, czy grubość gwoździa śródszpikowego ma bezpośredni wpływ na rokowanie złamania, pozostaje niejednoznaczne.

W poprzednim artykule omówiliśmy badanie badające wpływ średnicy gwoździa śródszpikowego na gojenie się kości u pacjentów powyżej 50. roku życia ze złamaniami międzykrętarzowymi. Wyniki nie wykazały statystycznych różnic w tempie gojenia się złamań i tempie reoperacji między grupą z gwoździami 10 mm a grupą z gwoździami grubszymi niż 10 mm.

Podobne wnioski wysunięto także w artykule opublikowanym w 2022 r. przez naukowców z prowincji Tajwan:

Badanie z udziałem 257 pacjentów, których unieruchomiono gwoździami śródszpikowymi o średnicy 10 mm, 11 mm, 12 mm i 13 mm, podzieliło pacjentów na cztery grupy na podstawie średnicy gwoździa. Stwierdzono, że nie było statystycznych różnic w szybkości gojenia się złamań między czterema grupami.

Czy dotyczy to również prostych złamań trzonu kości piszczelowej?

W prospektywnym badaniu typu case-control obejmującym 60 pacjentów, naukowcy podzielili 60 pacjentów równo na dwie grupy po 30 osób w każdej. Grupa A została unieruchomiona cienkimi gwoździami śródszpikowymi (9 mm dla kobiet i 10 mm dla mężczyzn), podczas gdy grupa B została unieruchomiona grubymi gwoździami śródszpikowymi (11 mm dla kobiet i 12 mm dla mężczyzn):

Wyniki wskazały, że nie było istotnych różnic w wynikach klinicznych lub obrazowaniu między cienkimi i grubymi gwoździami śródszpikowymi. Ponadto cienkie gwoździe śródszpikowe były związane z krótszym czasem operacji i prześwietlenia. Niezależnie od tego, czy użyto gwoździa grubego czy cienkiego, przed wszczepieniem gwoździa wykonano umiarkowane rozwiercanie. Autorzy sugerują, że w przypadku prostych złamań trzonu kości piszczelowej do stabilizacji można użyć gwoździ śródszpikowych o cienkiej średnicy.