Problem doboru grubości gwoździ śródszpikowych do kości długich rurkowatych kończyn dolnych.

Gwoździowanie śródszpikowe jest złotym standardem w chirurgicznym leczeniu złamań trzonów kości długich kończyn dolnych. Oferuje ono takie zalety, jak minimalny uraz chirurgiczny i wysoka wytrzymałość biomechaniczna, dzięki czemu jest najczęściej stosowane w przypadku złamań kości piszczelowej, udowej i ramiennej. Klinicznie, wybór średnicy gwoździa śródszpikowego często faworyzuje najgrubszy możliwy gwóźdź, który można wprowadzić z umiarkowanym rozwiercaniem, aby zapewnić większą stabilność. Jednak nie jest jasne, czy grubość gwoździa śródszpikowego ma bezpośredni wpływ na rokowanie złamania.

W poprzednim artykule omówiliśmy badanie dotyczące wpływu średnicy gwoździa śródszpikowego na gojenie się kości u pacjentów po 50. roku życia ze złamaniami międzykrętarzowymi. Wyniki nie wykazały statystycznych różnic w tempie gojenia się złamań i reoperacji między grupą z gwoździami o grubości 10 mm a grupą z gwoździami o grubości powyżej 10 mm.

Podobne wnioski można znaleźć w artykule opublikowanym w 2022 r. przez naukowców z prowincji Tajwan:

W badaniu z udziałem 257 pacjentów, którym wszczepiono gwoździe śródszpikowe o średnicy 10 mm, 11 mm, 12 mm i 13 mm, podzielono ich na cztery grupy w zależności od średnicy gwoździa. Stwierdzono brak statystycznych różnic w tempie gojenia się złamań między tymi czterema grupami.

Czy dotyczy to również prostych złamań trzonu kości piszczelowej?

W prospektywnym badaniu typu „przypadek-kontrola” z udziałem 60 pacjentów, naukowcy podzielili ich równo na dwie grupy po 30 osób w każdej. Grupa A została unieruchomiona cienkimi gwoździami śródszpikowymi (9 mm dla kobiet i 10 mm dla mężczyzn), natomiast grupa B – grubymi gwoździami śródszpikowymi (11 mm dla kobiet i 12 mm dla mężczyzn):

Wyniki wskazały na brak istotnych różnic w wynikach klinicznych lub obrazowaniu pomiędzy cienkimi i grubymi gwoździami śródszpikowymi. Ponadto, cienkie gwoździe śródszpikowe wiązały się z krótszym czasem operacji i fluoroskopii. Niezależnie od tego, czy zastosowano gwóźdź gruby, czy cienki, przed wszczepieniem gwoździa wykonano umiarkowane rozwiercanie. Autorzy sugerują, że w przypadku prostych złamań trzonu kości piszczelowej do stabilizacji można zastosować gwoździe śródszpikowe o cienkiej średnicy.