Technika chirurgiczna | „Technika z użyciem opaski zaciskowej z drutu Kirschnera” do stabilizacji wewnętrznej w leczeniu złamania Bennetta

Złamanie Bennetta stanowi 1,4% złamań ręki. W przeciwieństwie do typowych złamań podstawy kości śródręcza, przemieszczenie złamania Bennetta jest dość nietypowe. Bliższy fragment stawowy utrzymuje się w pierwotnym położeniu anatomicznym dzięki pociągnięciu więzadła skośnego śródręcza, natomiast dalszy fragment, pod wpływem pociągania ścięgien mięśnia odwodziciela długiego kciuka i przywodziciela kciuka, zwichnie się grzbietowo-promieniowo i odwróci.

W przypadku przemieszczonych złamań Bennetta zazwyczaj zaleca się leczenie chirurgiczne, aby uniknąć zaburzeń ustawienia stawu nadgarstkowo-śródręcznego i funkcji kciuka. W praktyce klinicznej powszechnie stosuje się metody leczenia chirurgicznego, takie jak stabilizacja płytkowo-śrubowa oraz stabilizacja wewnętrzna drutem Kirschnera. Naukowcy z Trzeciego Szpitala w Hebei zaproponowali technikę stabilizacji z użyciem opaski zaciskowej z drutem Kirschnera, która polega na wykonaniu minimalnie inwazyjnego, małego nacięcia w celu stabilizacji złamań Bennetta, co daje dobre rezultaty.

Krok 1: Wykonaj nacięcie o długości 1,3 cm po stronie promieniowej stawu nadgarstkowo-śródręcznego, rozcinaj warstwa po warstwie, aby odsłonić ten obszar, odciągnij mięsień odwodziciel długi kciuka w kierunku strony łokciowej i odsłonij stronę grzbietową stawu nadgarstkowo-śródręcznego.

Krok 2: Zastosuj trakcję ręczną i pronuj kciuk, aby nastawić złamanie. Wprowadź drut Kirschnera o średnicy 1 mm przez dystalny koniec złamania, w odległości 1-1,5 cm od stawu nadgarstkowo-śródręcznego, aby unieruchomić bliższy odłam kości. Po przebiciu odłamu przez drut Kirschnera, kontynuuj przesuwanie go o 1 cm.

Krok 3: Weź drut i owiń go ósemką wokół obu końców drutu Kirschnera, a następnie przymocuj go.

Technika mocowania drutem Kirschnera za pomocą opasek napinających była stosowana w wielu złamaniach, ale w przypadku złamań Bennetta małe nacięcie często skutkuje słabą widocznością i utrudnia zabieg. Dodatkowo, jeśli złamanie jest wieloodłamowe, pojedynczy drut Kirschnera może nie być skuteczny w stabilizacji proksymalnego fragmentu kości. Jego praktyczność kliniczna może być ograniczona. Oprócz wspomnianej metody mocowania drutem Kirschnera, istnieje również opisana w literaturze technika mocowania drutem Kirschnera w połączeniu z techniką mocowania za pomocą opasek napinających.