Chirurgiczne błędy pacjenta i miejsca są poważne i możliwe do uniknięcia. Według Wspólnej Komisji Akredytacji Organizacji Opieki Zdrowotnej, takie błędy mogą być popełniane do 41% operacji ortopedycznych/pediatrycznych. W przypadku operacji kręgosłupa błąd miejsca chirurgicznego występuje, gdy segment kręgowy lub lateralizacja jest nieprawidłowa. Oprócz braku rozwiązania objawów i patologii pacjenta, błędy segmentowe mogą prowadzić do nowych problemów medycznych, takich jak przyspieszone degeneracja dysku lub niestabilność kręgosłupa w segmentach bezobjawowych lub normalnych.
Istnieją również kwestie prawne związane z błędami segmentowymi w chirurgii kręgosłupa, a społeczeństwo, agencje rządowe, szpitale i społeczeństwa chirurgów mają zerową tolerancję na takie błędy. Wiele operacji kręgosłupa, takich jak dyskektomia, fuzja, dekompresja laminektomii i kifoplastyka, wykonuje się przy użyciu podejścia tylnego i ważne jest właściwe pozycjonowanie. Pomimo obecnej technologii obrazowania nadal występują błędy segmentowe, przy wskaźniki zapadalności od 0,032% do 15% zgłoszonych w literaturze. Nie ma wniosku, która metoda lokalizacji jest najdokładniejsza.
Uczeni z Departamentu Chirurgii Ortopedycznej w Mount Sinai School of Medicine w USA przeprowadzili internetowe badanie kwestionariusza sugerujące, że zdecydowana większość chirurgów kręgosłupa wykorzystuje tylko kilka metod lokalizacji, a wyjaśnienie zwykłych przyczyn błędów może być skuteczne w zmniejszaniu chirurgicznych błędów segmentacyjnych, w artykule opublikowanym w 2014 r. W Studium J. Badanie zostało przeprowadzone przy użyciu linku e -mailem do kwestionariusza wysłanego do członków North American Spine Society (w tym chirurgów ortopedycznych i neurochirurgów). Kwestionariusz został wysłany tylko raz, zgodnie z zaleceniami North American Spine Society. Otrzymało go w sumie 2338 lekarzy, 532 otworzyło link, a 173 (7,4% wskaźnik odpowiedzi) zakończyło kwestionariusz. Siedemdziesiąt dwa procent ukończonych było chirurgami ortopedycznymi, 28% było neurochirurgami, a 73% było lekarzy kręgosłupa podczas szkolenia.
Kwestionariusz składał się z 8 pytań (ryc. 1) obejmujących najczęściej stosowane metody lokalizacji (zarówno anatomiczne punkty orientacyjne, jak i lokalizacja obrazowania), częstość występowania chirurgicznych błędów segmentowych oraz związek między metodami lokalizacji i błędów segmentowych. Kwestionariusz nie był testowany ani zatwierdzony pilotażowo. Kwestionariusz pozwala na wiele opcji odpowiedzi.
Rysunek 1 Osiem pytań z kwestionariusza. Wyniki wykazały, że fluoroskopia śródoperacyjna była najczęściej stosowaną metodą lokalizacji w tylnej operacji klatki piersiowej i lędźwiowej (odpowiednio 89% i 86%), a następnie radiogramów (odpowiednio 54% i 58%). 76 lekarzy postanowiło zastosować kombinację obu metod lokalizacji. Procesy kolczaste i odpowiednie szypułki były najczęściej stosowanymi punktami orientacyjnymi anatomicznymi w chirurgii piersiowej i lędźwiowej kręgosłupa (67% i 59%), a następnie procesy kolczaste (49% i 52%) (ryc. 2). 68% lekarzy przyznało, że popełnili błędy segmentowe lokalizacji w swojej praktyce, z których niektóre zostały skorygowane śródoperacyjnie (ryc. 3).
Ryc. 2 Zastosowane metody obrazowania i anatomicznej przełomowej lokalizacji.
Ryc. 3 Korekta lekarza i śródoperacyjna błędów segmentu chirurgicznego.
W przypadku błędów lokalizacji 56% tych lekarzy stosowało radiografie przedoperacyjne, a 44% stosowało śródoperacyjną fluoroskopię. Zwykle przyczynami przedoperacyjnymi błędów pozycjonowania były brak wizualizacji znanego punktu odniesienia (np. Kręgosłupa krzyżowego nie uwzględniono w MRI), warianty anatomiczne (wyświetlanie rentgenowskie przemieszczone lędźwiowo lub żebra 13 root). Wspólne przyczyny śródoperacyjnych błędów pozycjonowania obejmują nieodpowiednią komunikację z fluoroskopistą, niepowodzenie zmiany położenia po pozycjonowaniu (ruch igły pozycjonującej po fluoroskopii) oraz nieprawidłowe punkty odniesienia podczas pozycjonowania (lędźwiowa 3/4 z żebra w dół) (ryc. 4).
Ryc. 4 Przyczyny przedoperacyjnych i śródoperacyjnych błędów lokalizacji.
Powyższe wyniki pokazują, że chociaż istnieje wiele metod lokalizacji, zdecydowana większość chirurgów używa tylko kilku z nich. Chociaż chirurgiczne błędy segmentowe są rzadkie, najlepiej są nieobecne. Nie ma standardowego sposobu wyeliminowania tych błędów; Jednak poświęcenie czasu na wykonanie pozycjonowania i identyfikację zwykłych przyczyn błędów pozycjonowania może pomóc zmniejszyć częstość występowania chirurgicznych błędów segmentowych w kręgosłupie klatki piersiowej.
Czas po: 14-2024 lipca
