Błędy chirurgiczne pacjenta i miejsca są poważne i można im zapobiec. Według Joint Commission on Accreditation of Healthcare Organizations, takie błędy mogą wystąpić w przypadku nawet 41% operacji ortopedycznych/pediatrycznych. W przypadku operacji kręgosłupa błąd miejsca operacji występuje, gdy segment kręgowy lub lateralizacja są nieprawidłowe. Oprócz braku zajęcia się objawami i patologią pacjenta, błędy segmentowe mogą prowadzić do nowych problemów medycznych, takich jak przyspieszona degeneracja dysków lub niestabilność kręgosłupa w segmentach w innym przypadku bezobjawowych lub prawidłowych.
Istnieją również kwestie prawne związane z błędami segmentowymi w chirurgii kręgosłupa, a społeczeństwo, agencje rządowe, szpitale i stowarzyszenia chirurgów nie tolerują takich błędów. Wiele operacji kręgosłupa, takich jak discektomia, fuzja, dekompresja laminectomii i kyphoplastyka, wykonuje się przy użyciu podejścia tylnego, a właściwe pozycjonowanie jest ważne. Pomimo obecnej technologii obrazowania błędy segmentowe nadal występują, a wskaźniki częstości występowania wahają się od 0,032% do 15% zgłaszanych w literaturze. Nie ma wniosków co do tego, która metoda lokalizacji jest najdokładniejsza.
Naukowcy z Wydziału Chirurgii Ortopedycznej w Mount Sinai School of Medicine w USA przeprowadzili internetowe badanie ankietowe sugerujące, że zdecydowana większość chirurgów kręgosłupa stosuje tylko kilka metod lokalizacji, a wyjaśnienie typowych przyczyn błędów może być skuteczne w zmniejszaniu błędów segmentowych w chirurgii, w artykule opublikowanym w maju 2014 r. w Spine J. Badanie przeprowadzono przy użyciu ankiety wysłanej pocztą elektroniczną. Badanie przeprowadzono przy użyciu linku do ankiety wysłanego pocztą elektroniczną do członków North American Spine Society (w tym chirurgów ortopedycznych i neurochirurgów). Ankietę wysłano tylko raz, zgodnie z zaleceniem North American Spine Society. Otrzymało ją w sumie 2338 lekarzy, 532 otworzyło link, a 173 (7,4% wskaźnik odpowiedzi) wypełniło ankietę. Siedemdziesiąt dwa procent osób, które ją wypełniły, to chirurdzy ortopedyczni, 28% to neurochirurdzy, a 73% to lekarze kręgosłupa w trakcie szkolenia.
Kwestionariusz składał się z 8 pytań (Ryc. 1) obejmujących najczęściej stosowane metody lokalizacji (zarówno anatomiczne punkty orientacyjne, jak i lokalizację obrazową), częstość występowania chirurgicznych błędów segmentowych oraz związek między metodami lokalizacji a błędami segmentowymi. Kwestionariusz nie był testowany pilotażowo ani walidowany. Kwestionariusz umożliwia wybór wielu odpowiedzi.
Rycina 1 Osiem pytań z kwestionariusza. Wyniki wykazały, że śródoperacyjna fluoroskopia była najczęściej stosowaną metodą lokalizacji w przypadku operacji kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego (odpowiednio 89% i 86%), a następnie zdjęcia rentgenowskie (odpowiednio 54% i 58%). 76 lekarzy zdecydowało się na zastosowanie kombinacji obu metod w celu lokalizacji. Wyrostki kolczyste i odpowiadające im szypuły były najczęściej stosowanymi anatomicznymi punktami orientacyjnymi w przypadku operacji kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego (67% i 59%), a następnie wyrostki kolczyste (49% i 52%) (ryc. 2). 68% lekarzy przyznało, że popełnili błędy lokalizacji segmentowej w swojej praktyce, z których niektóre zostały skorygowane śródoperacyjnie (ryc. 3).
Ryc. 2 Zastosowane metody obrazowania i lokalizacji punktów orientacyjnych anatomicznych.
Ryc. 3 Lekarz i śródoperacyjna korekta błędów segmentów chirurgicznych.
W przypadku błędów lokalizacji 56% tych lekarzy wykorzystało przedoperacyjne zdjęcia rentgenowskie, a 44% śródoperacyjną fluoroskopię. Typowymi przyczynami błędów pozycjonowania przedoperacyjnego były: brak wizualizacji znanego punktu odniesienia (np. kręgosłup krzyżowy nie został uwzględniony w MRI), różnice anatomiczne (przemieszczone kręgi lędźwiowe lub 13-korzenne żebra) oraz niejednoznaczności segmentowe wynikające ze stanu fizycznego pacjenta (suboptymalny obraz rentgenowski). Typowymi przyczynami błędów pozycjonowania śródoperacyjnego są: niewystarczająca komunikacja z fluoroskopistą, brak repozycjonowania po pozycjonowaniu (ruch igły pozycjonującej po fluoroskopii) oraz nieprawidłowe punkty odniesienia podczas pozycjonowania (3/4 odcinka lędźwiowego od żeber w dół) (Rysunek 4).
Ryc. 4 Przyczyny błędów lokalizacji przedoperacyjnej i śródoperacyjnej.
Powyższe wyniki pokazują, że chociaż istnieje wiele metod lokalizacji, zdecydowana większość chirurgów stosuje tylko kilka z nich. Chociaż błędy segmentarne są rzadkie, w idealnym przypadku nie występują. Nie ma standardowego sposobu na wyeliminowanie tych błędów; jednak poświęcenie czasu na wykonanie pozycjonowania i zidentyfikowanie typowych przyczyn błędów pozycjonowania może pomóc zmniejszyć częstość występowania błędów segmentarnych w kręgosłupie piersiowo-lędźwiowym.
Czas publikacji: 24-07-2024
