Menisk znajduje się między przyśrodkowymi i bocznymi kłykciami kości udowej oraz przyśrodkowymi i bocznymi kątami piszczelowymi i składa się z fibokartylulage z pewnym stopniem ruchliwości, który można poruszać wraz z ruchem stawu kolanowego i odgrywa ważną obruszoną rolę w wyprostowaniu i stabilizacji stawu kolanowego. Kiedy staw kolanowy porusza się nagle i mocno, łatwo jest spowodować obrażenia łąkotki i łzy.
MRI jest obecnie najlepszym narzędziem do diagnozowania urazów łąkotki. Poniżej znajduje się przypadek łzy łąkotki dostarczonej przez dr Priyankę Prakash z Wydziału Imaginizacji Uniwersytetu Pensylwanii, a także podsumowanie klasyfikacji i obrazowania łez łąkotki.
Podstawowa historia: pacjent pozostawił ból kolana przez tydzień po upadku. Wyniki badania MRI stawu kolanowego są następujące.
Cechy obrazowania: tylny róg przyśrodkowego menisku lewego kolana jest stępiony, a wizerunek koronalny pokazuje oznaki łzy łąkotki, znanej również jako łza promieniowa menisku.
Diagnoza: promieniowa łza tylnego rogu przyśrodkowego łąkotki lewego kolana.
Anatomia łąkotki: Na obrazach strzałkowych MRI przedni i tylne zakątki łąkotki są trójkątne, z tylnym rogiem większym niż przedni róg.
Rodzaje łez łąkotki w kolanie
1. Łza promieniowa: Kierunek łzy jest prostopadłowy do długiej osi łąkotki i rozciąga się bocznie od wewnętrznej krawędzi łąkotki do jego marginesu maziowego, albo jako pełna lub niepełna łza. Diagnozę potwierdza utratę kształtu łowaka menisku w pozycji koronalnej i stępienie trójkątnego czubka łąkotki w pozycji strzałkowej. 2. Gara pozioma: łza pozioma.
2. Grok pozioma: łza zorientowana poziomo, która dzieli menisk na górne i dolne części i najlepiej widać na obrazach koronalnych MRI. Ten rodzaj łzy jest zwykle związany z torbielą łąkotki.
3. Łza podłużna: Łza jest zorientowana równolegle do długiej osi łąkotki i dzieli łąkotkę na części wewnętrzne i zewnętrzne. Ten rodzaj łzy zwykle nie dociera do przyśrodkowej krawędzi menisku.
4. Łza złożona: kombinacja powyższych trzech rodzajów łez.
Obrazowanie rezonansu magnetycznego jest metodą obrazowania z wyboru łez łąkotki, a dla diagnozy łzy należy spełnić dwa kryteria
1. Nieprawidłowe sygnały w łąkotce co najmniej dwa kolejne poziomy na powierzchni stawowej;
2. Nieprawidłowa morfologia menisku.
Niestabilna część łąkotki jest zwykle usuwana artroskopowo.
Czas po: 18-2024
