Łąkotka znajduje się pomiędzy przyśrodkowym i bocznym kłykciem kości udowej oraz przyśrodkowym i bocznym kłykciem kości piszczelowej. Zbudowana jest z chrząstki włóknistej o pewnym stopniu ruchomości, która może poruszać się wraz z ruchem stawu kolanowego i odgrywa ważną rolę w prostowaniu i stabilizacji stawu kolanowego. Nagłe i silne ruchy stawu kolanowego łatwo prowadzą do urazu i rozerwania łąkotki.
Rezonans magnetyczny (MRI) jest obecnie najlepszym narzędziem obrazowania w diagnostyce uszkodzeń łąkotki. Poniżej przedstawiono przypadek uszkodzenia łąkotki przedstawiony przez dr Priyankę Prakash z Wydziału Obrazowania Uniwersytetu Pensylwanii, wraz z podsumowaniem klasyfikacji i obrazowania uszkodzeń łąkotki.
PODSTAWOWY WYWIAD: Pacjent odczuwał ból w lewym kolanie przez tydzień po upadku. Wyniki badania MRI stawu kolanowego są następujące.
Cechy obrazowania: róg tylny łąkotki przyśrodkowej lewego kolana jest stępiony, a obraz czołowy wskazuje na oznaki rozdarcia łąkotki, znanego również jako rozdarcie promieniowe łąkotki.
Rozpoznanie: Pęknięcie kości promieniowej tylnego rogu łąkotki przyśrodkowej lewego kolana.
Anatomia łąkotki: Na strzałkowych obrazach MRI przednie i tylne rogi łąkotki mają kształt trójkąta, przy czym róg tylny jest większy od przedniego.
Rodzaje uszkodzeń łąkotki w kolanie
1. Pęknięcie promieniowe: Kierunek pęknięcia jest prostopadły do długiej osi łąkotki i rozciąga się bocznie od wewnętrznej krawędzi łąkotki do jej brzegu maziowego, jako pęknięcie całkowite lub częściowe. Rozpoznanie potwierdza utrata kształtu muszki łąkotki w położeniu koronalnym oraz stępienie trójkątnego końca łąkotki w położeniu strzałkowym. 2. Pęknięcie poziome: pęknięcie poziome.
2. Pęknięcie poziome: Poziome pęknięcie, które dzieli łąkotkę na część górną i dolną, najlepiej widoczne na koronalnych obrazach MRI. Ten rodzaj pęknięcia jest zazwyczaj związany z torbielą łąkotki.
3. Pęknięcie podłużne: Pęknięcie jest zorientowane równolegle do długiej osi łąkotki i dzieli ją na część wewnętrzną i zewnętrzną. Ten typ pęknięcia zazwyczaj nie sięga przyśrodkowego brzegu łąkotki.
4. Zerwanie złożone: kombinacja trzech powyższych typów zerwania.
Rezonans magnetyczny jest metodą obrazowania z wyboru w przypadku uszkodzeń łąkotki. Aby rozpoznać uszkodzenie, muszą być spełnione następujące dwa kryteria:
1. nieprawidłowe sygnały w łąkotce co najmniej na dwóch kolejnych poziomach do powierzchni stawowej;
2. nieprawidłowa morfologia łąkotki.
Niestabilną część łąkotki usuwa się zazwyczaj artroskopowo.
Czas publikacji: 18 marca 2024 r.
