Łąkotka znajduje się między przyśrodkowymi i bocznymi kłykciami kości udowej oraz przyśrodkowymi i bocznymi kłykciami kości piszczelowej i składa się z chrząstki włóknistej o pewnym stopniu ruchomości, która może być przesuwana wraz z ruchem stawu kolanowego i odgrywa ważną rolę w prostowaniu i stabilizacji stawu kolanowego. Gdy staw kolanowy porusza się nagle i mocno, łatwo jest spowodować uraz i rozerwanie łąkotki.
MRI jest obecnie najlepszym narzędziem obrazowania do diagnozowania urazów łąkotki. Poniżej przedstawiono przypadek rozdarcia łąkotki przedstawiony przez dr Priyankę Prakash z Department of Imaging, University of Pennsylvania, wraz ze streszczeniem klasyfikacji i obrazowania rozdarć łąkotki.
PODSTAWOWA HISTORIA: Pacjent odczuwał ból w lewym kolanie przez tydzień po upadku. Wyniki badania MRI stawu kolanowego są następujące.
Cechy obrazowe: róg tylny łąkotki przyśrodkowej lewego kolana jest stępiony, a obraz koronalny wskazuje na oznaki pęknięcia łąkotki, znanego również jako pęknięcie promieniowe łąkotki.
Diagnoza: Pęknięcie promieniowe tylnego rogu łąkotki przyśrodkowej lewego kolana.
Anatomia łąkotki: Na strzałkowych obrazach MRI przednie i tylne rogi łąkotki mają kształt trójkąta, przy czym róg tylny jest większy od przedniego.
Rodzaje uszkodzeń łąkotki w kolanie
1. Pęknięcie promieniowe: Kierunek pęknięcia jest prostopadły do długiej osi łąkotki i rozciąga się bocznie od wewnętrznej krawędzi łąkotki do jej brzegu maziowego, jako pęknięcie całkowite lub niecałkowite. Diagnozę potwierdza utrata kształtu muszki łąkotki w położeniu koronalnym i stępienie trójkątnego czubka łąkotki w położeniu strzałkowym. 2. Pęknięcie poziome: pęknięcie poziome.
2. Pęknięcie poziome: Pęknięcie poziome, które dzieli łąkotkę na górną i dolną część i jest najlepiej widoczne na koronalnych obrazach MRI. Ten typ pęknięcia jest zwykle związany z torbielą łąkotki.
3. Pęknięcie podłużne: Pęknięcie jest zorientowane równolegle do długiej osi łąkotki i dzieli łąkotkę na część wewnętrzną i zewnętrzną. Ten typ pęknięcia zwykle nie sięga przyśrodkowej krawędzi łąkotki.
4. Zerwanie złożone: połączenie trzech powyższych typów zerwania.
Rezonans magnetyczny jest metodą obrazowania z wyboru w przypadku uszkodzeń łąkotki. Aby rozpoznać uszkodzenie, muszą być spełnione następujące dwa kryteria
1. nieprawidłowe sygnały w łąkotce co najmniej na dwóch kolejnych poziomach aż do powierzchni stawowej;
2. nieprawidłowa morfologia łąkotki.
Niestabilną część łąkotki zazwyczaj usuwa się artroskopowo.
Czas publikacji: 18-03-2024
