Urazy stawu skokowego to powszechny uraz sportowy, który występuje w około 25% urazów układu mięśniowo-szkieletowego, przy czym urazy więzadła pobocznego piszczelowego (LCL) są najczęstsze. Jeśli poważny stan nie zostanie leczony na czas, łatwo może doprowadzić do powtarzających się skręceń, a poważniejsze przypadki wpłyną na funkcjonowanie stawu skokowego. Dlatego tak ważne jest diagnozowanie i leczenie urazów pacjentów na wczesnym etapie. Niniejszy artykuł skupi się na umiejętnościach diagnostycznych urazów więzadła pobocznego piszczelowego stawu skokowego, aby pomóc lekarzom poprawić dokładność diagnozy.
I. Anatomia
Więzadło skokowo-strzałkowe przednie (ATFL): spłaszczone, zrośnięte z torebką boczną, rozpoczynające się przed kością strzałkową i kończące się przed trzonem kości skokowej.
Więzadło piętowo-strzałkowe (CFL): ma kształt sznura, rozpoczyna się na przednim brzegu dalszej kostki bocznej i kończy się na kości piętowej.
Więzadło skokowo-strzałkowe tylne (PTFL): ma swój początek na przyśrodkowej powierzchni kostki bocznej i kończy się z tyłu kości skokowej przyśrodkowej.
Sam ATFL odpowiadał za około 80% urazów, podczas gdy ATFL w połączeniu z urazami CFL stanowiły około 20%.
Schematyczny diagram i diagram anatomiczny więzadła pobocznego stawu skokowego
II. Mechanizm urazu
Urazy supinacji: więzadło skokowo-strzałkowe przednie
uszkodzenie więzadła strzałkowo-piętowego: więzadło strzałkowo-piętowe
III. Klasyfikacja obrażeń
Stopień I: naciągnięcie więzadła, brak widocznego zerwania więzadła, rzadko obrzęk lub tkliwość, brak oznak utraty funkcji;
Stopień II: częściowe makroskopowe zerwanie więzadła, umiarkowany ból, obrzęk i tkliwość oraz niewielkie upośledzenie funkcji stawu;
Stopień III: więzadło ulega całkowitemu zerwaniu i traci swoją integralność, czemu towarzyszy znaczny obrzęk, krwawienie i tkliwość, a także wyraźna utrata funkcji i objawy niestabilności stawu.
IV. Badanie kliniczne Test szufladkowy
Pacjent siedzi ze zgiętym kolanem i końcem łydki zwisającym, a osoba badająca jedną ręką przytrzymuje kość piszczelową, a drugą przesuwa stopę do przodu za piętę.
Alternatywnie, pacjent leży na plecach lub siedzi z kolanem zgiętym pod kątem 60–90 stopni, piętą przylegającą do podłoża, a osoba badająca wywiera tylny nacisk na dalszą kość piszczelową.
Wynik dodatni świadczy o zerwaniu więzadła skokowo-strzałkowego przedniego.
Test wytrzymałości inwersyjnej
Unieruchomiono staw skokowy w części bliższej, a do dalszej stawu skokowego przyłożono nacisk szpotawy, aby ocenić kąt pochylenia kości skokowej.
W porównaniu ze stroną przeciwną, >5° jest podejrzanie dodatnie, a >10° jest dodatnie; lub jednostronne >15° jest dodatnie.
Pozytywny czynnik prognozujący zerwanie więzadła piętowo-strzałkowego.
Badania obrazowe
Zdjęcia rentgenowskie typowych urazów stawu skokowego w sporcie
Zdjęcia rentgenowskie są negatywne, ale MRI pokazuje zerwanie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego i piętowo-strzałkowego
Zalety: Rentgen jest pierwszym wyborem badania, które jest ekonomiczne i proste; Zakres urazu ocenia się na podstawie stopnia nachylenia kości skokowej. Wady: Słabe uwidocznienie tkanek miękkich, zwłaszcza struktur więzadłowych, które są ważne dla utrzymania stabilności stawu.
Rezonans magnetyczny
Ryc.1 Pozycja skośna 20° pokazała najlepsze uwidocznienie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego (ATFL); Ryc.2 Linia azymutu skanu ATFL
Badania MRI różnych uszkodzeń więzadła skokowo-strzałkowego przedniego wykazały: (A) pogrubienie i obrzęk więzadła skokowo-strzałkowego przedniego; (B) zerwanie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego; (C) zerwanie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego; (D) uszkodzenie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego ze złamaniem awulsyjnym.
Ryc.3 Pozycja skośna -15° wykazała najlepsze uwidocznienie więzadła piętowo-strzałkowego (CFI);
Rys.4. Azymut skanowania CFL
Ostre, całkowite zerwanie więzadła piętowo-strzałkowego
Rycina 5: Widok koronalny przedstawiający najlepsze tylne więzadło skokowo-strzałkowe (PTFL);
Rys.6 Azymut skanowania PTFL
Częściowe zerwanie więzadła skokowo-strzałkowego tylnego
Stopień diagnozy:
Klasa I: Bez uszkodzeń;
Stopień II: stłuczenie więzadła, dobra ciągłość tekstury, pogrubienie więzadeł, hipoechogeniczność, obrzęk otaczających tkanek;
Stopień III: niekompletna morfologia więzadeł, ścieńczenie lub częściowe przerwanie ciągłości tekstury, pogrubienie więzadeł i zwiększony sygnał;
Stopień IV: całkowite przerwanie ciągłości więzadła, któremu mogą towarzyszyć złamania awulsyjne, pogrubienie więzadeł oraz wzmożony sygnał miejscowy lub rozproszony.
Zalety: Wysoka rozdzielczość w przypadku tkanek miękkich, wyraźna obserwacja rodzajów urazów więzadeł. Może uwidocznić uszkodzenia chrząstki, stłuczenia kości i ogólny stan złożonych urazów.
Wady: Nie można dokładnie określić, czy doszło do złamania lub uszkodzenia chrząstki stawowej; Ze względu na złożoność więzadeł stawu skokowego skuteczność badania nie jest wysoka; Kosztowne i czasochłonne.
Ultradźwięki o wysokiej częstotliwości
Rycina 1a: Uszkodzenie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego, częściowe rozerwanie; Rycina 1b: Więzadło skokowo-strzałkowe przednie jest całkowicie zerwane, kikut jest pogrubiony, a w przedniej przestrzeni bocznej widoczny jest duży wysięk.
Rycina 2a: Uszkodzenie więzadła piętowo-strzałkowego, częściowe rozerwanie; Rycina 2b: Uszkodzenie więzadła piętowo-strzałkowego, całkowite zerwanie
Rycina 3a: Prawidłowe więzadło skokowo-strzałkowe przednie: obraz ultrasonograficzny ukazujący jednorodną hipoechogeniczną strukturę w kształcie odwróconego trójkąta; Rycina 3b: Prawidłowe więzadło piętowo-strzałkowe: Umiarkowanie echogeniczna i gęsta włóknista struktura na obrazie ultrasonograficznym
Rycina 4a: Częściowe zerwanie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego na obrazie ultrasonograficznym; Rycina 4b: Całkowite zerwanie więzadła piętowo-strzałkowego na obrazie ultrasonograficznym
Stopień diagnozy:
stłuczenie: obrazy akustyczne pokazują nienaruszoną strukturę, pogrubione i opuchnięte więzadła; częściowe rozerwanie: więzadło jest opuchnięte, występuje trwałe przerwanie niektórych włókien lub włókna są miejscowo przerzedzone. Dynamiczne skany wykazały, że napięcie więzadła zostało znacznie osłabione, a więzadło stało się cieńsze i większe, a elastyczność osłabiona w przypadku koślawości lub szpotawości.
Całkowite zerwanie: całkowite i uporczywe zerwanie więzadła z jego dalszym rozdzieleniem; badanie dynamiczne nie wykazuje napięcia więzadła ani zwiększonego zerwania; w przypadku koślawości lub szpotawości więzadło przemieszcza się na drugi koniec, nie jest elastyczne i ma luźny staw.
Zalety: niski koszt, łatwość obsługi, nieinwazyjność; Subtelna struktura każdej warstwy tkanki podskórnej jest wyraźnie widoczna, co sprzyja obserwacji uszkodzeń tkanki mięśniowo-szkieletowej. Badanie dowolnego przekroju, zgodnie z pasem więzadłowym, aby prześledzić cały proces więzadła, wyjaśnia lokalizację urazu więzadła, a napięcie więzadła i zmiany morfologiczne są dynamicznie obserwowane.
Wady: niższa rozdzielczość tkanek miękkich w porównaniu z MRI; konieczność korzystania z pomocy profesjonalnej obsługi technicznej.
Kontrola artroskopowa
Zalety: Bezpośrednia obserwacja struktur kostki bocznej i tylnej części stopy (takich jak staw skokowy dolny, więzadło skokowo-strzałkowe przednie, więzadło piętowo-strzałkowe itp.), co pozwala na ocenę integralności więzadeł i ułatwia chirurgowi ustalenie planu operacji.
Wady: inwazyjna, może powodować pewne komplikacje, takie jak uszkodzenie nerwów, infekcja itp. Jest ogólnie uważana za złoty standard w diagnostyce urazów więzadeł i obecnie jest najczęściej stosowana w leczeniu urazów więzadeł.
Czas publikacji: 29-09-2024
