Urazy kostki są częstym urazem sportowym i występują w około 25% urazów układu mięśniowo-szkieletowego, przy czym najczęstsze są urazy więzadła pobocznego bocznego (LCL). Jeśli poważny stan nie zostanie leczony na czas, łatwo jest doprowadzić do powtarzających się skręceń, a poważniejsze przypadki zaburzą funkcję stawu skokowego. Dlatego tak istotne jest wczesne rozpoznanie i leczenie urazów u pacjentów. W tym artykule skupimy się na umiejętnościach diagnostycznych uszkodzeń więzadeł pobocznych bocznych stawu skokowego, aby pomóc klinicystom poprawić dokładność diagnozy.
I. Anatomia
Więzadło skokowo-strzałkowe przednie (ATFL): spłaszczone, zrośnięte z torebką boczną, rozpoczynające się przed kością strzałkową i kończące się przed trzonem kości skokowej.
Więzadło piętowo-strzałkowe (CFL): w kształcie sznurka, rozpoczynające się na przednim brzegu dalszej kostki bocznej i kończące się w kości piętowej.
Więzadło skokowo-strzałkowe tylne (PTFL): Rozpoczyna się na przyśrodkowej powierzchni kostki bocznej i kończy się za kością skokową przyśrodkową.
Sam ATFL był przyczyną około 80% urazów, podczas gdy ATFL w połączeniu z urazami CFL stanowił około 20%.
Schemat ideowy i diagram anatomiczny więzadła pobocznego bocznego stawu skokowego
II. Mechanizm urazu
Urazy supinacyjne: więzadło skokowo-strzałkowe przednie
Szpotawe uszkodzenie więzadła piętowo-strzałkowego: więzadło piętowo-strzałkowe
III. Ocena obrażeń
Stopień I: naciągnięcie więzadeł, brak widocznego zerwania więzadła, rzadko obrzęk lub tkliwość i brak oznak utraty funkcji;
Stopień II: częściowe makroskopowe zerwanie więzadła, umiarkowany ból, obrzęk i tkliwość oraz niewielkie upośledzenie funkcji stawów;
Stopień III: więzadło jest całkowicie rozdarte i traci swoją integralność, czemu towarzyszy znaczny obrzęk, krwawienie i bolesność, czemu towarzyszy wyraźna utrata funkcji i objawy niestabilności stawu.
IV. Badanie kliniczne Test przedniej szuflady
Pacjent siedzi z ugiętym kolanem i zwisającym końcem łydki, a badający jedną ręką przytrzymuje kość piszczelową, a drugą wypycha stopę do przodu za piętą.
Alternatywnie pacjent leży na wznak lub siedzi z kolanem zgiętym pod kątem 60 do 90 stopni, piętą przymocowaną do podłoża, a badający przykłada tylny nacisk na dalszą część kości piszczelowej.
Wynik pozytywny przewiduje zerwanie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego.
Test obciążenia inwersyjnego
Bliższą część kostki unieruchomiono, a na dystalną kostkę przyłożono obciążenie szpotawe, aby ocenić kąt pochylenia kości skokowej.
W porównaniu ze stroną przeciwną >5° jest podejrzanie dodatnie, a >10° jest dodatnie; lub jednostronne >15° jest dodatnie.
Pozytywny predyktor pęknięcia więzadła piętowo-strzałkowego.
Testy obrazowe
Zdjęcia rentgenowskie typowych urazów sportowych kostki
Zdjęcia rentgenowskie dają wynik negatywny, ale MRI wykazuje uszkodzenia więzadeł skokowo-strzałkowych przednich i piętowo-strzałkowych
Zalety: Badanie rentgenowskie jest metodą pierwszego wyboru, ekonomiczną i prostą; Stopień uszkodzenia ocenia się na podstawie stopnia nachylenia kości skokowej. Wady: Słaba ekspozycja tkanek miękkich, zwłaszcza struktur więzadłowych, które są ważne dla utrzymania stabilności stawów.
MRI
Ryc. 1 Pozycja skośna 20° wykazała najlepsze więzadło skokowo-strzałkowe przednie (ATFL); Rys.2 Linia azymutu skanowania ATFL
Obrazy MRI różnych uszkodzeń więzadła skokowo-strzałkowego przedniego wykazały, że: (A) pogrubienie i obrzęk więzadła skokowo-strzałkowego przedniego; (B) naderwanie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego; (C) zerwanie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego; (D) Uszkodzenie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego ze złamaniem awulsyjnym.
Ryc. 3 Pozycja skośna -15° wykazała najlepsze działanie więzadła piętowo-strzałkowego (CFI);
Ryc.4. Azymut skanowania CFL
Ostre, całkowite zerwanie więzadła piętowo-strzałkowego
Rycina 5: Widok czołowy przedstawia najlepsze więzadło skokowo-strzałkowe tylne (PTFL);
Rys.6 Azymut skanowania PTFL
Częściowe naderwanie więzadła skokowo-strzałkowego tylnego
Stopień rozpoznania:
Klasa I: Brak uszkodzeń;
Stopień II: stłuczenie więzadła, dobra ciągłość tekstury, pogrubienie więzadeł, hipoechogeniczność, obrzęk otaczających tkanek;
Stopień III: niepełna morfologia więzadeł, ścieńczenie lub częściowe przerwanie ciągłości tekstury, pogrubienie więzadeł i wzmożony sygnał;
Stopień IV: całkowite przerwanie ciągłości więzadeł, któremu mogą towarzyszyć złamania awulsyjne, pogrubienie więzadeł i wzmożony sygnał miejscowy lub rozproszony.
Zalety: Wysoka rozdzielczość dla tkanek miękkich, wyraźna obserwacja typów uszkodzeń więzadeł; Może wykazać uszkodzenie chrząstki, stłuczenie kości i ogólny stan złożonego urazu.
Wady: Nie można dokładnie określić, czy złamania i uszkodzenia chrząstki stawowej są przerwane; Ze względu na złożoność więzadła stawu skokowego skuteczność badania nie jest wysoka; Drogie i czasochłonne.
Ultradźwięki o wysokiej częstotliwości
Rycina 1a: Uszkodzenie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego, częściowe naderwanie; Rycina 1b: Więzadło skokowo-strzałkowe przednie jest całkowicie zerwane, kikut jest pogrubiony, a w przedniej przestrzeni bocznej widoczny jest duży wysięk.
Rycina 2a: Uszkodzenie więzadła piętowo-strzałkowego, częściowe naderwanie; Rycina 2b: Uszkodzenie więzadła piętowo-strzałkowego, całkowite zerwanie
Rycina 3a: Prawidłowe więzadło skokowo-strzałkowe przednie: obraz ultrasonograficzny przedstawiający jednolitą, hipoechogeniczną strukturę odwróconego trójkąta; Rycina 3b: Prawidłowe więzadło piętowo-strzałkowe: Umiarkowanie echogenna i gęsta struktura nitkowata na obrazie ultrasonograficznym
Rycina 4a: Częściowe naderwanie więzadła skokowo-strzałkowego przedniego na obrazie USG; Rycina 4b: Całkowite uszkodzenie więzadła piętowo-strzałkowego na obrazie USG
Stopień rozpoznania:
stłuczenie: na obrazach akustycznych widać nienaruszoną strukturę, pogrubione i spuchnięte więzadła; Częściowe rozdarcie: występuje obrzęk więzadła, trwałe przerwanie niektórych włókien lub włókna są miejscowo przerzedzone. Skany dynamiczne wykazały, że napięcie więzadeł uległo znacznemu osłabieniu, a w przypadku koślawości lub szpotawości więzadło uległo przerzedzeniu i powiększeniu, a elastyczność uległa osłabieniu.
Całkowite naderwanie: całkowicie i trwale przerwane więzadło z dystalnym oddzieleniem, badanie dynamiczne sugeruje brak napięcia więzadła lub zwiększone naderwanie, a w przypadku koślawości lub szpotawości więzadło przesuwa się na drugi koniec, bez żadnej elastyczności i z luźnym stawem.
Zalety: niski koszt, łatwy w obsłudze, nieinwazyjny; Wyraźnie uwidoczniona jest subtelna struktura każdej warstwy tkanki podskórnej, co sprzyja obserwacji zmian w tkance mięśniowo-szkieletowej. Dowolne badanie przekroju, według pasa więzadłowego, w celu prześledzenia całego procesu więzadła, wyjaśnia lokalizację uszkodzenia więzadła, dynamicznie obserwuje się napięcie więzadeł i zmiany morfologiczne.
Wady: niższa rozdzielczość tkanek miękkich w porównaniu z MRI; Postaw na profesjonalną obsługę techniczną.
Kontrola artroskopowa
Zalety: Bezpośrednia obserwacja struktur kostki bocznej i tylnej stopy (takich jak staw skokowy dolny, więzadło skokowo-strzałkowe przednie, więzadło piętowo-strzałkowe itp.), aby ocenić integralność więzadeł i pomóc chirurgowi w ustaleniu planu operacji.
Wady: Inwazyjna, może powodować pewne powikłania, takie jak uszkodzenie nerwów, infekcja itp. Jest powszechnie uważana za złoty standard w diagnostyce urazów więzadeł i obecnie jest najczęściej stosowana w leczeniu urazów więzadeł.
Czas publikacji: 29 września 2024 r
