„10% złamań stawu skokowego jest powiązanych z uszkodzeniem dystalnego więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Badania wykazały, że 52% dystalnych śrub piszczelowo-strzałkowych powoduje słabą rekonstrukcję więzozrostu. Wprowadzanie dystalnej śruby piszczelowo-strzałkowej prostopadle do powierzchni stawowej więzozrostu jest niezbędne, aby uniknąć jatrogennej nieprawidłowo nastawionej rekonstrukcji. Zgodnie z podręcznikiem AO zaleca się wprowadzanie dystalnej śruby piszczelowo-strzałkowej 2 cm lub 3,5 cm powyżej dystalnej powierzchni stawowej piszczelowej, pod kątem 20-30° do płaszczyzny poziomej, od kości strzałkowej do piszczelowej, przy stawie skokowym w pozycji neutralnej”.
Ręczne wkręcanie dystalnych śrub piszczelowo-strzałkowych często powoduje odchylenia punktu wejścia i kierunku, a obecnie nie ma precyzyjnej metody określania kierunku wkręcania tych śrub. Aby rozwiązać ten problem, zagraniczni badacze przyjęli nową metodę — „metodę dwusiecznej kąta”.
Wykorzystując dane obrazowe z 16 normalnych stawów skokowych, stworzono 16 modeli drukowanych w 3D. W odległości 2 cm i 3,5 cm nad powierzchnią stawową kości piszczelowej, dwa druty Kirschnera o średnicy 1,6 mm, równoległe do powierzchni stawu, umieszczono blisko przedniej i tylnej krawędzi kości piszczelowej i strzałkowej, odpowiednio. Kąt między dwoma drutami Kirschnera mierzono za pomocą kątomierza, a wiertłem o średnicy 2,7 mm wywiercono otwór wzdłuż dwusiecznej kąta, a następnie wprowadzono śrubę o średnicy 3,5 mm. Po wprowadzeniu śruby, śrubę przecięto wzdłuż jej długości za pomocą piły, aby ocenić zależność między kierunkiem śruby a osią centralną kości piszczelowej i strzałkowej.
Eksperymenty na próbkach wskazują, że istnieje dobra zgodność pomiędzy osią centralną kości piszczelowej i strzałkowej a dwusieczną kąta, a także pomiędzy osią centralną a kierunkiem śruby.
Teoretycznie ta metoda może skutecznie umieścić śrubę wzdłuż centralnej osi kości piszczelowej i strzałkowej. Jednak podczas operacji umieszczenie drutów Kirschnera blisko przedniej i tylnej krawędzi kości piszczelowej i strzałkowej stwarza ryzyko uszkodzenia naczyń krwionośnych i nerwów. Ponadto ta metoda nie rozwiązuje problemu jatrogennej nieprawidłowo nastawionej kości, ponieważ dystalnego ustawienia kości piszczelowo-strzałkowej nie można odpowiednio ocenić śródoperacyjnie przed umieszczeniem śruby.
Czas publikacji: 30-07-2024
