Przygotowanie przedoperacyjne i pozycja jak opisano wcześniej w przypadku przezstawowej stabilizacji ramy zewnętrznej.
Repozycjonowanie i stabilizacja złamań wewnątrzstawowych：
Stosuje się ograniczoną repozycję i fiksację przez nacięcie. Złamanie dolnej powierzchni stawowej można uwidocznić bezpośrednio poprzez małe nacięcia przednio-przyśrodkowe i przednio-boczne oraz boczne nacięcie torebki stawowej poniżej łąkotki.
Trakcja chorej kończyny i użycie więzadeł w celu wyprostowania dużych odłamków kości, a pośrednia kompresja może zostać przywrócona poprzez podważanie i szarpanie.
Należy zwrócić uwagę na przywrócenie szerokości plateau kości piszczelowej, a w przypadku występowania ubytku kości pod powierzchnią stawową, należy wykonać przeszczep kości w celu wsparcia powierzchni stawowej po podważeniu jej w celu jej przywrócenia.
Należy zwrócić uwagę na wysokość platformy przyśrodkowej i bocznej, aby nie było żadnego uskoku na powierzchni stawowej.
Aby utrzymać ustawienie resetujące, stosuje się tymczasowe zamocowanie za pomocą zacisku resetującego lub kołka Kirschnera.
Śruby drążone należy umieszczać równolegle do powierzchni stawowej i w kości podchrzęstnej, aby zwiększyć siłę mocowania. Należy wykonać śródoperacyjną fluoroskopię rentgenowską w celu sprawdzenia śrub i nigdy nie wkręcać ich do stawu.
Repozycjonowanie złamania nasady kości：
Trakcja przywraca długość i oś mechaniczną chorej kończyny.
Należy podjąć próbę skorygowania przemieszczenia rotacyjnego chorej kończyny poprzez palpację guzowatości kości piszczelowej i umieszczenie jej między pierwszym a drugim palcem stopy.
Umieszczenie pierścienia proksymalnego
Zakres bezpiecznych stref dla umieszczenia drutu napinającego na płaskowyżu piszczelowym：
Tętnica podkolanowa, żyła podkolanowa i nerw piszczelowy biegną do tyłu od kości piszczelowej, a nerw strzałkowy wspólny do tyłu od głowy kości strzałkowej. Dlatego zarówno wkłucie, jak i wyprowadzenie igły powinno odbywać się przed plateau kości piszczelowej, tj. igła powinna wchodzić i wychodzić z igły stalowej przed przyśrodkowym brzegiem kości piszczelowej i przed przednim brzegiem kości strzałkowej.
Od strony bocznej igłę można wprowadzić od przedniej krawędzi kości strzałkowej i wyprowadzić od strony przednio-przyśrodkowej lub od strony przyśrodkowej; punkt wejścia przyśrodkowego zwykle znajduje się na przyśrodkowej krawędzi plateau kości piszczelowej i jej przedniej stronie, aby uniknąć przechodzenia drutu napinającego przez większą część tkanki mięśniowej.
W literaturze podaje się, że punkt wprowadzenia drutu napinającego powinien znajdować się co najmniej 14 mm od powierzchni stawowej, aby zapobiec przedostaniu się drutu napinającego do torebki stawowej i wywołaniu zakaźnego zapalenia stawów.
Umieść pierwszy drut napinający:
Można użyć szpilki oliwkowej, którą należy przewlec przez szpilkę zabezpieczającą na uchwycie pierścionka, pozostawiając główkę oliwki na zewnątrz szpilki zabezpieczającej.
Asystent utrzymuje uchwyt pierścienia w położeniu równoległym do powierzchni stawowej.
Przewierć szpilkę oliwkową przez tkankę miękką i płaskowyż kości piszczelowej, starając się kontrolować jej kierunek, aby punkty wejścia i wyjścia znajdowały się w tej samej płaszczyźnie.
Po wyjściu ze skóry po stronie przeciwległej kontynuuj wysuwanie igły, aż główka oliwki zetknie się z szpilką zabezpieczającą.
Zamontuj suwak zacisku drutu po stronie przeciwległej i przeciągnij trzpień oliwkowy przez suwak zacisku drutu.
Należy zadbać o to, aby przez cały czas trwania operacji kość piszczelowa znajdowała się w środkowej części ramy pierścienia.
Przez prowadnicę, równolegle, przeprowadzany jest drugi drut napinający, również przez przeciwną stronę suwaka zacisku drutu.
Trzeci drut napinający należy umieścić w bezpiecznej odległości, tak daleko jak to możliwe, od poprzedniego zestawu drutu napinającego, krzyżując go pod największym kątem; zwykle dwa zestawy drutu stalowego mogą być ustawione pod kątem 50° ~ 70°.
Wstępne obciążenie drutu napinającego: Całkowicie naciągnij napinacz, przeciągnij końcówkę drutu napinającego przez napinacz, ściśnij uchwyt, zastosuj wstępne obciążenie co najmniej 1200 N na drut napinający, a następnie zamknij uchwyt w kształcie litery L.
Stosując tę samą metodę zewnętrznej fiksacji kolana, jaką opisano wcześniej, umieść co najmniej dwie śruby Schanza w dalszej części kości piszczelowej, przymocuj jednoramienny zewnętrzny stabilizator i połącz go z obwodowym zewnętrznym stabilizatorem, a następnie ponownie upewnij się, że przynasada i trzpień kości piszczelowej znajdują się w normalnej osi mechanicznej i wyrównaniu rotacyjnym przed zakończeniem fiksacji.
Jeśli wymagana jest większa stabilność, ramę pierścieniową można przymocować do zewnętrznego ramienia mocującego za pomocą pręta łączącego.
Zamknięcie nacięcia
Nacięcie chirurgiczne zamyka się warstwa po warstwie.
Miejsce wkłucia igły zabezpiecza się gazikiem nasączonym alkoholem.
Postępowanie pooperacyjne
Zespół powięziowy i uszkodzenie nerwów
W ciągu 48 godzin od wystąpienia urazu należy uważnie obserwować pacjenta i stwierdzić obecność zespołu przedziałów powięziowych.
Należy uważnie obserwować nerwy naczyniowe chorej kończyny. Upośledzone ukrwienie lub postępująca utrata funkcji neurologicznych wymagają odpowiedniego postępowania w nagłych przypadkach.
Rehabilitacja funkcjonalna
Ćwiczenia funkcjonalne można rozpocząć już pierwszego dnia po operacji, jeśli nie występują żadne inne urazy ani choroby współistniejące. Na przykład, izometryczne napięcie mięśnia czworogłowego uda, bierny ruch kolana i czynny ruch stawu skokowego.
Celem wczesnych działań aktywnych i biernych jest uzyskanie maksymalnego zakresu ruchu w stawie kolanowym w jak najkrótszym czasie po operacji, tj. uzyskanie pełnego zakresu ruchu w stawie kolanowym w ciągu 4-6 tygodni. Zasadniczo operacja pozwala na osiągnięcie celu, jakim jest odbudowa stabilności kolana, umożliwiając wczesną rekonwalescencję.
aktywności. Jeśli ćwiczenia funkcjonalne zostaną opóźnione z powodu oczekiwania na ustąpienie obrzęku, nie będzie to sprzyjać odzyskaniu sprawności funkcjonalnej.
Obciążanie kończyny: Wczesne obciążanie kończyny nie jest zazwyczaj zalecane, ale w przypadku planowych złamań wewnątrzstawowych wskazane jest rozpoczęcie obciążania kończyny co najmniej 10–12 tygodni później.
Gojenie się rany: Uważnie obserwuj gojenie się rany w ciągu 2 tygodni po zabiegu. W przypadku zakażenia rany lub opóźnionego gojenia, interwencję chirurgiczną należy przeprowadzić jak najszybciej.
Czas publikacji: 16-08-2024
