Przygotowanie przedoperacyjne i pozycja jak opisano wcześniej w przypadku przezstawowej stabilizacji ramy zewnętrznej.
Repozycjonowanie i stabilizacja złamań wewnątrzstawowych：
Stosuje się ograniczoną nastawę nacięciową i fiksację. Złamanie dolnej powierzchni stawowej można uwidocznić bezpośrednio poprzez małe nacięcia przednio-przyśrodkowe i przednio-boczne oraz boczne nacięcie torebki stawowej poniżej łąkotki.
Trakcja chorej kończyny i użycie więzadeł w celu wyprostowania dużych fragmentów kości oraz pośrednia kompresja mogą zostać przywrócone poprzez podważanie i szarpanie.
Należy zwrócić uwagę na przywrócenie szerokości plateau kości piszczelowej, a w przypadku ubytku kości poniżej powierzchni stawowej należy wykonać przeszczep kości w celu podparcia powierzchni stawowej po podważeniu w celu jej przywrócenia.
Należy zwrócić uwagę na wysokość platformy przyśrodkowej i bocznej, aby nie było uskoku na powierzchni stawowej.
W celu utrzymania ustawienia resetującego stosuje się tymczasowe zamocowanie za pomocą zacisku resetującego lub kołka Kirschnera.
Umieszczenie pustych śrub, śruby powinny być równoległe do powierzchni stawowej i znajdować się w kości podchrzęstnej, aby zwiększyć siłę mocowania. Należy wykonać śródoperacyjną rentgenoskopię w celu sprawdzenia śrub i nigdy nie wkręcać śrub do stawu.
Repozycjonowanie złamania nasady kości：
Trakcja przywraca długość i oś mechaniczną chorej kończyny.
Należy zadbać o korektę przemieszczenia rotacyjnego chorej kończyny poprzez palpację guzowatości kości piszczelowej i umieszczenie jej między pierwszym a drugim palcem stopy.
Umieszczenie pierścienia proksymalnego
Zakres bezpiecznych stref dla umieszczenia drutu napinającego na płaskowyżu piszczelowym：
Tętnica podkolanowa, żyła podkolanowa i nerw piszczelowy przebiegają za kością piszczelową, a nerw strzałkowy wspólny przebiega za głową kości strzałkowej. Dlatego zarówno wejście, jak i wyjście igły powinno odbywać się przed plateau kości piszczelowej, tj. igła powinna wchodzić i wychodzić ze stalowej igły przed przyśrodkowym brzegiem kości piszczelowej i przed przednim brzegiem kości strzałkowej.
Od strony bocznej igłę można wprowadzić od przedniej krawędzi kości strzałkowej i wyprowadzić od strony przednio-przyśrodkowej lub od strony przyśrodkowej; punkt wejścia przyśrodkowego znajduje się zwykle na przyśrodkowej krawędzi plateau kości piszczelowej i jej przedniej stronie, aby uniknąć przechodzenia drutu napinającego przez większą część tkanki mięśniowej.
W literaturze podaje się, że punkt wejścia drutu napinającego powinien znajdować się co najmniej 14 mm od powierzchni stawowej, aby zapobiec przedostaniu się drutu napinającego do torebki stawowej i wywołaniu zakaźnego zapalenia stawów.
Umieść pierwszy drut napinający:
Można użyć szpilki oliwkowej, którą należy przełożyć przez szpilkę zabezpieczającą na uchwycie pierścionka, pozostawiając główkę oliwki na zewnątrz szpilki zabezpieczającej.
Asystent utrzymuje uchwyt pierścienia w takiej pozycji, aby był on równoległy do powierzchni stawowej.
Przewierć szpilkę oliwkową przez tkankę miękką i płaskowyż kości piszczelowej, zwracając uwagę na jej kierunek, aby punkty wejścia i wyjścia znajdowały się w tej samej płaszczyźnie.
Po wyjęciu igły ze skóry po stronie przeciwległej kontynuuj wyjmowanie igły, aż główka oliwki zetknie się z agrafką.
Zamontuj zacisk druciany po stronie przeciwległej i przeciągnij trzpień oliwkowy przez zacisk druciany.
Należy zadbać o to, aby przez cały czas trwania operacji kość piszczelowa znajdowała się w centrum ramy ringu.
Przez prowadnicę, równolegle, przeprowadza się drugi drut napinający, również przez przeciwną stronę suwaka zacisku drutu.
Trzeci drut napinający należy umieścić tak, aby znajdował się jak najdalej od poprzedniego zestawu drutów napinających i aby pod największym kątem skrzyżować go z poprzednim zestawem drutów napinających. Zazwyczaj dwa zestawy drutów stalowych mogą tworzyć kąt 50° ~ 70°.
Wstępne obciążenie zastosowane do linki napinającej: Całkowicie naciągnij napinacz, przeciągnij końcówkę linki napinającej przez napinacz, ściśnij uchwyt, zastosuj wstępne obciążenie o wartości co najmniej 1200 N do linki napinającej, a następnie zamknij uchwyt w kształcie litery L.
Stosując tę samą metodę zewnętrznej fiksacji kolana, jak opisano wcześniej, umieść co najmniej dwie śruby Schanza w dalszej części kości piszczelowej, przymocuj jednoramienny zewnętrzny stabilizator i połącz go z obwodowym zewnętrznym stabilizatorem, a następnie ponownie upewnij się, że przynasada i trzpień kości piszczelowej znajdują się w prawidłowej osi mechanicznej i wyrównaniu obrotowym przed zakończeniem fiksacji.
Jeśli wymagana jest większa stabilność, ramę pierścienia można przymocować do zewnętrznego ramienia mocującego za pomocą pręta łączącego.
Zamknięcie nacięcia
Nacięcie chirurgiczne zamyka się warstwą po warstwie.
Miejsce wkłucia zabezpiecza się gazikiem nasączonym alkoholem.
Postępowanie pooperacyjne
Zespół powięziowy i uszkodzenie nerwów
W ciągu 48 godzin od wystąpienia urazu należy uważnie obserwować pacjenta i stwierdzić obecność zespołu przedziału powięziowego.
Dokładnie obserwuj nerwy naczyniowe chorej kończyny. Zaburzone ukrwienie lub postępująca utrata neurologiczna muszą być odpowiednio leczone jako sytuacja awaryjna.
Rehabilitacja funkcjonalna
Ćwiczenia funkcjonalne można rozpocząć pierwszego dnia po operacji, jeśli nie ma innych urazów lub chorób współistniejących. Na przykład izometryczne skurcze mięśnia czworogłowego i bierny ruch kolana oraz czynny ruch kostki.
Celem wczesnych aktywnych i biernych działań jest uzyskanie maksymalnego zakresu ruchu stawu kolanowego w możliwie najkrótszym czasie po operacji, tj. uzyskanie pełnego zakresu ruchu stawu kolanowego w możliwie największym stopniu w ciągu 4~6 tygodni. Ogólnie rzecz biorąc, operacja jest w stanie osiągnąć cel rekonstrukcji stabilności kolana, umożliwiając wczesną
aktywność. Jeśli ćwiczenia funkcjonalne zostaną opóźnione z powodu oczekiwania na ustąpienie obrzęku, nie będzie to sprzyjać odzyskaniu sprawności funkcjonalnej.
Obciążanie kończyny: Wczesne obciążanie kończyny nie jest zazwyczaj zalecane, ale w przypadku planowych złamań wewnątrzstawowych należy to zrobić co najmniej 10–12 tygodni później.
Gojenie się rany: Dokładnie obserwuj gojenie się rany w ciągu 2 tygodni po zabiegu. Jeśli wystąpi infekcja rany lub opóźnione gojenie, interwencja chirurgiczna powinna zostać przeprowadzona tak szybko, jak to możliwe.
Czas publikacji: 16-08-2024
