Definicja zapalenia nadkłykcia bocznego kości ramiennej
Znany również jako łokieć tenisisty, naciągnięcie ścięgna mięśnia prostownika promieniowego nadgarstka lub zwichnięcie punktu przyczepu ścięgna prostownika nadgarstka, zapalenie kaletki stawu ramienno-promieniowego, znane również jako zespół nadkłykcia bocznego. Urazowe aseptyczne zapalenie tkanek miękkich otaczających nadkłykieć boczny kości ramiennej z powodu ostrego, przewlekłego urazu.
Patogeneza
Jest ściśle związana z zawodem, zwłaszcza u pracowników, którzy często obracają przedramię i prostują oraz zginają stawy łokciowe i nadgarstkowe. Większość z nich to gospodynie domowe, cieśle, murarze, monterzy, hydraulicy i sportowcy.
Dwyciąć
Występy po obu stronach dolnego końca kości ramiennej to nadkłykieć przyśrodkowy i boczny, nadkłykieć przyśrodkowy jest przyczepem wspólnego ścięgna mięśni zginaczy przedramienia, a nadkłykieć boczny jest przyczepem wspólnego ścięgna mięśni prostowników przedramienia. Punkt początkowy mięśnia ramienno-promieniowego, zgina przedramię i lekko pronuje. Punkt początkowy mięśnia prostownika promieniowego nadgarstka długiego, mięśnia prostownika promieniowego nadgarstka krótkiego, mięśnia prostownika palców większego, mięśnia prostownika palców właściwego małego palca, mięśnia prostownika łokciowego nadgarstka, mięśnia odwracacza.
Patogen
Początek kłykcia jest spowodowany ostrym skręceniem i rozciąganiem, ale u większości pacjentów początek jest powolny i na ogół nie mają oczywistej historii urazu, a jest częstszy u dorosłych, którzy muszą wielokrotnie obracać przedramieniem i mocno prostować nadgarstek. Może być również naciągnięty lub skręcony z powodu powtarzającego się grzbietowego prostowania stawu nadgarstka i nadmiernego rozciągania ścięgna nadgarstka przy przyczepie bocznego nadkłykcia kości ramiennej, gdy przedramię jest w pozycji pronacji.
Patologia
1. W wyniku powtarzających się urazów, boczny nadkłykieć włókna mięśniowego jest rozrywany i krwawi, tworząc podokostnowy krwiak, a następnie organizując się i kostniejąc, co skutkuje zapaleniem okostnej i przerostem kości bocznego nadkłykcia kości ramiennej (najczęściej w postaci guzka o ostrym brzegu). Badanie patologicznej biopsji tkanki to zwyrodnienie szkliste niedokrwienie, dlatego nazywa się je również zapaleniem niedokrwiennym. Czasami towarzyszy mu rozerwanie worka stawowego, a błona maziowa stawu jest rozrośnięta i pogrubiona z powodu długotrwałej stymulacji przez mięsień.
2. Zerwanie w miejscu przyczepu ścięgna prostownika.
3.zapalenie pourazowe lub zapalenie włóknisto-histolitowe więzadła pierścieniowatego.
4. zapalenie kaletki stawu ramienno-promieniowego i ścięgna wspólnego prostownika.
5. Zapalenie błony maziowej stawu ramienno-promieniowego spowodowane wstawką kości ramiennej i małej głowy kości promieniowej.
6. Może również wystąpić rozluźnienie więzadła ramienno-promieniowego i łagodne rozdzielenie stawu promieniowo-łokciowego bliższego, co powoduje zwichnięcie głowy kości promieniowej. Te patologiczne zmiany mogą powodować skurcze mięśni, ból miejscowy, ból promieniujący od rozciągniętych mięśni nadgarstka do przedramienia.
Prezentacja kliniczna
1. Ból na zewnątrz stawu łokciowego nasila się podczas pronacji, szczególnie podczas obracania wyprostu pleców, podnoszenia, ciągnięcia, kończenia, pchania i innych czynności, i promieniuje w dół wzdłuż mięśnia prostownika nadgarstka. Na początku często odczuwam ból i osłabienie w uszkodzonej kończynie, a stopniowo rozwija się ból na zewnątrz łokcia, który najczęściej nasila się wraz ze wzrostem ćwiczeń. (Natura bólu to bolesność lub mrowienie)
2. Dolegliwości nasilają się po wysiłku, a ustępują po odpoczynku.
3. Rotacja przedramienia i osłabienie przy trzymaniu przedmiotów, a nawet upadanie z przedmiotami.
Znaki
1. Boczny nadkłykieć kości ramiennej Tylno-boczna powierzchnia bocznego nadkłykcia kości ramiennej, przestrzeń stawu ramienno-promieniowego, głowowy kłykieć głowowy i boczna krawędź szyjki kości promieniowej mogą być palpowane, a muskulatura i tkanka mięśniowa po stronie promieniowej górnego przedramienia mogą być również palpowane z łagodnym obrzękiem, tkliwością lub sztywnością. Czasami ostre krawędzie hiperostozy można wyczuć przy bocznym nadkłykciu kości ramiennej i są one bardzo tkliwe.
2. Test Millsa jest pozytywny. Lekko zegnij przedramię i zaciśnij pięść, zegnij nadgarstek tak mocno, jak to możliwe, a następnie całkowicie pronuj przedramię i wyprostuj łokieć. Jeśli ból występuje po bocznej stronie stawu ramienno-promieniowego, gdy łokieć jest wyprostowany, jest to wynik pozytywny.
3. Pozytywny test oporu prostowników: pacjent zaciska pięść i zgina nadgarstek, a osoba badająca naciska grzbiet dłoni pacjenta, aby zmusić go do oporu i wyprostowania nadgarstka, np. ból po zewnętrznej stronie łokcia jest pozytywny.
4. Badanie rentgenowskie może czasami wykazać nieregularności okostnej lub niewielką liczbę punktów zwapnienia poza okostną.
Leczenie
Leczenie konserwatywne:
1. Należy wcześnie przerwać miejscowy trening stymulacji. U niektórych pacjentów ulgę może przynieść odpoczynek lub miejscowe unieruchomienie kłykcia za pomocą gipsu.
2. Masaż leczniczy, wykorzystuje techniki uciskania i ugniatania w celu złagodzenia skurczu i bólu mięśni prostowników przedramienia, a następnie stosuje techniki nacisku punktowego i ugniatania na bocznym nadkłykciu kości ramiennej oraz pobliskich punktach bólowych.
3. Terapia Tuina, pacjent siedzi. Lekarz używa delikatnego rolowania i ugniatania, aby oddziaływać na tył i zewnętrzną część łokcia i naprzemiennie wzdłuż grzbietowej strony przedramienia. Lekarz używa czubka kciuka, aby naciskać i pocierać Ah Shi (boczny nadkłykieć), Qi Ze, Quchi, Hand Sanli, Waiguan, punkt akupunkturowy Hegu itp. Pacjent siedzi, a lekarz szarpie punkt początkowy pacjenta, czyli mięsień prostownik nadgarstka, mięsień prostownik nadgarstka długi i krótki promieniowy. Pociągnij i rozciągnij, ożyw łokcie. Na koniec użyj metody pocierania kłębu kciuka, aby pocierać boczny nadkłykieć łokcia i mięśnie prostowników przedramienia, a miejscowe ciepło jest używane w stopniu.
4. Leczenie farmakologiczne – w ostrej fazie choroby stosuje się doustne niesteroidowe leki przeciwzapalne.
5. Leczenie okluzyjne: glikokortykoidy (takie jak zastrzyk złożony z betametazonu) wstrzykuje się w punkt tkliwy oraz w punkt przyczepu ścięgna i przestrzeń podrozcięgnową (w dawce mniejszej lub równej 3 razy), co może mieć działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Złożone betametazon i ropiwakaina lub zgodność z lewobupiwakainą są obecnie uznawane za szybko działające, długo działające, o wysokim mianie przeciwzapalnym i najbezpieczniejsze, o najdłuższym czasie blokowania, najmniej toksycznej reakcji i najniższym odbiciu bólu w przypadku zgodności leków w przypadku miejscowej okluzji.
6. Leczenie akupunkturą, nacięcie jest blisko powierzchni kości, aby odkleić zrosty tkanki miękkiej wokół wyrostka kostnego, pogłębić mięsień prostownika nadgarstka, ścięgno wspólne mięśnia prostownika palca i ścięgno mięśnia odwracacza, a następnie wyciągnąć nóż z wyczuciem luzu. Leczenie chirurgiczne: odpowiednie dla pacjentów, którzy nie reagują na leczenie zachowawcze.
1. Metoda Body & Meleod, zabieg obejmuje niemal wszystkie tkanki zmiany, w tym wycięcie 2 mm nadkłykcia bocznego, uwolnienie punktu początkowego wspólnego ścięgna prostownika, częściową częściową resekcję bliższego końca więzadła pierścieniowatego, wprowadzenie stawu ramienno-promieniowego do błony maziowej oraz usunięcie tkanki ziarninowej lub kaletki maziowej z przestrzeni podścięgnistej.
2. Metoda Nischla, wspólne ścięgno prostownika i ścięgno prostownika długiego nadgarstka promieniowego są rozdzielane wzdłużnie, głębokie ścięgno prostownika krótkiego nadgarstka promieniowego jest odsłaniane, punkt przyczepu jest odrywany od środka nadkłykcia bocznego, zdegenerowana tkanka ścięgna jest oczyszczana, część korowej kości z przodu jest usuwana, a resztkowe ścięgno i otaczająca je powięź są zszywane lub rekonstruowane na kości. Nie zaleca się zaangażowania wewnątrzstawowego.
Prognoza
Przebieg choroby jest długotrwały i podatny na nawroty.
Nuwaga
1. Dbaj o to, aby było Ci ciepło i nie zmarznij;
2.Zmniejszenie czynników patogennych;
3.Ćwiczenia funkcjonalne;
4. W fazie ostrej technika powinna być delikatna, a technika leczenia powinna stopniowo się pogarszać u osób chorych od dłuższego czasu, tzn. technika powinna być delikatna ze sztywnością, sztywność z miękkością, a sztywność i miękkość powinny być łączone.
Czas publikacji: 19-02-2025
