Metoda działania
(I) Anestezja
Blokadę splotu ramiennego stosuje się w przypadku kończyn górnych, blokadę zewnątrzoponową lub blokadę podpajęczynówkową w przypadku kończyn dolnych, a w razie potrzeby można zastosować znieczulenie ogólne lub miejscowe.
(II) Pozycja
Kończyny górne: pozycja leżąca na plecach, zgięcie łokci, przedramię przed klatką piersiową.
Kończyny dolne: pozycja leżąca na plecach, zgięcie stawu biodrowego, odwodzenie, zgięcie kolana i staw skokowy w pozycji 90-stopniowego wyprostu grzbietowego.
(III)Sekwencja operacji
Konkretna kolejność działania zewnętrznego stabilizatora polega na naprzemiennym ustawianiu, nawlekaniu i fiksacji.
[Procedura]
Oznacza to, że złamanie jest najpierw początkowo repozycjonowane (korygując deformacje rotacyjne i nakładające się), następnie przebijane szpilkami dystalnie od linii złamania i początkowo unieruchamiane, następnie dalej repozycjonowane i przebijane szpilkami proksymalnie od linii złamania, a na końcu repozycjonowane do zadowolenia złamania, a następnie unieruchamiane w całości. W niektórych szczególnych przypadkach złamanie może być również unieruchomione przez bezpośrednie unieruchomienie, a gdy sytuacja na to pozwala, złamanie może być repozycjonowane, dostosowywane i ponownie unieruchomione.
[Redukcja złamania]
Nastawienie złamania jest kluczową częścią leczenia złamania. To, czy złamanie zostanie zadowalająco nastawione, ma bezpośredni wpływ na jakość gojenia złamania. Złamanie może zostać zamknięte lub poddane bezpośredniej obserwacji w zależności od konkretnej sytuacji. Może być również dostosowane zgodnie z kliszą rentgenowską po oznaczeniu powierzchni ciała. Konkretne metody są następujące.
1. Pod bezpośrednim wzrokiem: W przypadku złamań otwartych z odsłoniętymi końcami złamania, złamanie można nastawić pod bezpośrednim wzrokiem po dokładnym oczyszczeniu. Jeśli zamknięte złamanie nie daje się zmanipulować, złamanie można również nastawić, przebić i unieruchomić pod bezpośrednim wzrokiem po niewielkim nacięciu 3~5 cm.
2. Metoda nastawienia zamkniętego: najpierw zgrubnie nastaw złamanie, a następnie działaj zgodnie z sekwencją, możesz użyć stalowego sworznia w pobliżu linii złamania i zastosować metodę podnoszenia i wykręcania, aby pomóc złamaniu nastawić się dalej, aż zostanie spełnione, a następnie naprawione. Możliwe jest również dokonanie odpowiednich korekt w przypadku małego przemieszczenia lub kątowania zgodnie z promieniami rentgenowskimi po przybliżonej nastawieniu i utrwaleniu na podstawie powierzchni ciała lub oznaczeń kostnych. Wymagania dotyczące nastawienia złamania, w zasadzie, to nastawienie anatomiczne, ale poważne złamanie wieloodłamowe, często niełatwe do przywrócenia pierwotnej formy anatomicznej, w tym czasie złamanie powinno mieć lepszy kontakt między blokiem złamania i utrzymać dobre wymagania linii sił.
[Przypinanie]
Pinning jest główną techniką operacyjną zewnętrznej fiksacji kości, a dobra lub zła technika pinningu nie tylko wpływa na stabilność fiksacji złamania, ale także wiąże się z wysokim lub niskim występowaniem chorób współistniejących. Dlatego też należy ściśle przestrzegać następujących technik operacyjnych podczas nawlekania igły.
1. Unikaj szkód ubocznych: Dokładnie poznaj anatomię miejsca przekłucia i unikaj uszkodzenia głównych naczyń krwionośnych i nerwów.
2. Należy przestrzegać ściśle aseptycznej techniki zabiegu, igła powinna znajdować się 2–3 cm poza obszarem zakażonej zmiany.
3. Techniki ściśle nieinwazyjne: podczas noszenia półigły i grubej pełnej igły, wlot i wylot stalowej igły ostrym nożem, aby wykonać nacięcie skóry o długości 0,5~1 cm; podczas noszenia półigły, użyj kleszczy hemostatycznych, aby rozdzielić mięsień, a następnie umieść kaniulę, a następnie wywierć otwory. Nie używaj wiertarki o dużej prędkości podczas wiercenia lub bezpośredniego nawlekania igły. Po nawleczeniu igły należy poruszać stawami, aby sprawdzić, czy występuje napięcie w skórze przy igle, a jeśli występuje napięcie, skórę należy naciąć i zszyć.
4. Prawidłowo wybierz miejsce i kąt igły: igła nie powinna przechodzić przez mięsień tak mało, jak to możliwe, lub igła powinna być wbita w szczelinę mięśniową: gdy igła jest wbijana w jednej płaszczyźnie, odległość między igłami w segmencie złamania nie powinna być mniejsza niż 6 cm; gdy igła jest wbijana w wielu płaszczyznach, odległość między igłami w segmencie złamania powinna być tak duża, jak to możliwe. Odległość między bolcami a linią złamania lub powierzchnią stawową nie powinna być mniejsza niż 2 cm. Kąt skrzyżowania bolców w nakłuwaniu wielopłaszczyznowym powinien wynosić 25°~80° dla pełnych bolców i 60°~80° dla półbolców i pełnych bolców.
5. Prawidłowo dobierz rodzaj i średnicę igły stalowej.
6. Owiń otwór po igle gazą nasączoną alkoholem i jałową gazą.
Położenie dalszej części igły penetrującej do kości ramiennej w stosunku do pęczka nerwów naczyniowych ramienia (Sektor pokazany na ilustracji to strefa bezpieczeństwa nawlekania igły.)
[Montaż i mocowanie]
W większości przypadków nastawienie złamania, kołkowanie i fiksacja są wykonywane naprzemiennie, a fiksacja jest wykonywana w razie potrzeby, gdy zostaną przebite wstępnie ustalone stalowe kołki. Stabilne złamania są unieruchamiane za pomocą kompresji (jednak siła kompresji nie powinna być zbyt duża, w przeciwnym razie wystąpi deformacja kątowa), złamania rozdrobnione są unieruchamiane w pozycji neutralnej, a ubytki kostne są unieruchamiane w pozycji dystrakcyjnej.
Moda na całościową fiksację powinna zwracać uwagę na następujące kwestie: 1.
1. Przetestuj stabilność mocowania: metoda polega na manewrowaniu stawem, wzdłużnym ciągnięciu lub bocznym pchaniu końca złamania; stabilny, nieruchomy koniec złamania powinien nie wykazywać żadnej aktywności lub wykazywać jedynie niewielką ilość aktywności sprężystej. Jeśli stabilność jest niewystarczająca, można podjąć odpowiednie środki w celu zwiększenia ogólnej sztywności.
2. Odległość od zewnętrznego stabilizatora kości do skóry: 2~3 cm dla kończyny górnej, 3~5 cm dla kończyny dolnej, aby zapobiec uciskowi skóry i ułatwić leczenie urazu. Gdy obrzęk jest poważny lub uraz jest duży, odległość można pozostawić większą na wczesnym etapie i zmniejszyć ją po ustąpieniu obrzęku i wyleczeniu urazu.
3. W przypadku poważnego urazu tkanek miękkich można dodać pewne elementy, które sprawią, że uszkodzona kończyna będzie wisząca lub uniesiona nad głową, co ułatwi jej obrzęk i zapobiegnie odleżynom.
4. Zewnętrzny stabilizator kości kadry kostnej nie powinien utrudniać czynnościowego wykonywania stawów, kończyna dolna powinna umożliwiać łatwe chodzenie pod obciążeniem, a kończyna górna powinna umożliwiać łatwe wykonywanie codziennych czynności i samoopieki.
5. Koniec igły stalowej można wystawić na działanie stalowego klipsa mocującego igłę na około 1 cm, a nadmiernie długi koniec igły należy odciąć. Koniec igły należy uszczelnić plastikową nasadką lub owinąć taśmą, aby nie przebić skóry ani jej nie przeciąć.
[Kroki, które należy podjąć w szczególnych przypadkach]
W przypadku pacjentów z wieloma obrażeniami, w wyniku poważnych obrażeń lub obrażeń zagrażających życiu podczas reanimacji, jak również w sytuacjach nagłych, takich jak udzielanie pierwszej pomocy w terenie lub obrażenia seryjne, igłę można najpierw nawlec i zabezpieczyć, a następnie ponownie poprawić, wyregulować i zabezpieczyć we właściwym czasie.
[Typowe powikłania]
1. Zakażenie otworkowe; i
2. Martwica uciskowa skóry; i
3. Uszkodzenie nerwowo-naczyniowe
4. Opóźnione gojenie się złamania lub jego brak.
5. Złamane piny
6. Złamanie przewodu szpilkowego
7. Dysfunkcja stawów
(IV) Leczenie pooperacyjne
Prawidłowe leczenie pooperacyjne bezpośrednio wpływa na skuteczność leczenia, w przeciwnym razie mogą wystąpić powikłania, takie jak infekcja otworkowa i brak zrostu złamania. Dlatego należy zwrócić na to odpowiednią uwagę.
[Ogólne leczenie]
Po zabiegu należy unieść uszkodzoną kończynę, obserwować krążenie krwi i obrzęk uszkodzonej kończyny; gdy skóra jest ściskana przez elementy zewnętrznego stabilizatora kości z powodu położenia lub obrzęku kończyny, należy ją odpowiednio wcześnie obsłużyć. Luźne śruby należy odpowiednio wcześnie dokręcać.
[Zapobieganie i leczenie infekcji]
W przypadku samej zewnętrznej stabilizacji kości antybiotyki nie są konieczne, aby zapobiec zakażeniu przez otwór szpilkowy. Jednak złamanie i sama rana muszą być leczone antybiotykami, jeśli to konieczne. W przypadku złamań otwartych, nawet jeśli rana jest dokładnie oczyszczona, antybiotyki należy stosować przez 3 do 7 dni, a w przypadku złamań zakażonych antybiotyki należy podawać przez dłuższy okres czasu, jeśli to konieczne.
[Pielęgnacja dziurek]
Więcej pracy po zewnętrznej fiksacji kości jest wymagane, aby regularnie dbać o dziurki. Niewłaściwa pielęgnacja dziurek może skutkować infekcją dziurki.
1. Zazwyczaj opatrunek zmienia się raz, trzeciego dnia po zabiegu, przy czym opatrunek należy zmieniać codziennie, jeśli z otworu sączy się wydzielina.
2. Po około 10 dniach skóra wokół otworu zostaje włókniście owinięta. Jednocześnie skóra pozostaje czysta i sucha. Co 1-2 dni do skóry wokół otworu można zakraplać krople 75% alkoholu lub roztworu jodu i fluorku.
3. Jeśli skóra w miejscu nakłucia jest napięta, należy w porę przeciąć napiętą stronę, aby zmniejszyć napięcie.
4. Podczas regulacji zewnętrznego stabilizatora kości lub zmiany jego konfiguracji należy zachować zasady aseptyki, a także regularnie dezynfekować skórę wokół otworu i stalowej igły.
5. Unikaj zakażeń krzyżowych podczas pielęgnacji metodą otworkową.
6. W przypadku wystąpienia zakażenia otworkowego należy jak najszybciej przeprowadzić odpowiednie leczenie chirurgiczne, unieść uszkodzoną kończynę, aby umożliwić jej odpoczynek, oraz zastosować odpowiednie środki przeciwdrobnoustrojowe.
[Ćwiczenie funkcjonalne]
Terminowe i prawidłowe ćwiczenia funkcjonalne nie tylko sprzyjają odzyskaniu funkcji stawu, ale także odbudowie hemodynamiki i stymulacji stresowej w celu promowania procesu gojenia się złamania. Mówiąc ogólnie, skurcze mięśni i czynności stawowe można wykonywać w łóżku w ciągu 7 dni po operacji. Kończyny górne mogą wykonywać ściskanie i trzymanie rąk oraz autonomiczne ruchy stawów nadgarstka i łokcia, a ćwiczenia rotacyjne można rozpocząć 1 tydzień później; kończyny dolne mogą częściowo opuścić łóżko za pomocą kul po 1 tygodniu lub po wygojeniu się rany, a następnie stopniowo zacząć chodzić z pełnym obciążeniem 3 tygodnie później. Czas i sposób ćwiczeń funkcjonalnych różnią się w zależności od osoby, głównie w zależności od warunków lokalnych i ogólnoustrojowych. W trakcie ćwiczeń, jeśli otwór szpilkowy wydaje się czerwony, opuchnięty, bolesny i inne objawy zapalne, należy przerwać aktywność, unieść dotkniętą kończynę do łóżka.
[Usunięcie zewnętrznego stabilizatora kostnego]
Ortezę stabilizującą zewnętrzną należy usunąć, gdy złamanie osiągnie kliniczne kryteria gojenia złamania. Podczas usuwania zewnętrznej stabilizującej klamry kostnej należy dokładnie określić wytrzymałość gojącą złamania, a zewnętrznej stabilizującej kość nie należy usuwać przedwcześnie bez pewności określenia wytrzymałości gojącej kości i oczywistych powikłań zewnętrznej stabilizującej kość, szczególnie podczas leczenia takich schorzeń, jak stare złamanie, złamanie wieloodłamowe i brak zrostu kostnego.
Czas publikacji: 29-08-2024
