By CAHMedyczny | Sichhuan, Chiny
Dla klientów poszukujących niskich minimalnych zamówień i dużej różnorodności produktów firma Multispecialty Suppliers oferuje dostosowywanie zamówień przy niskich minimalnych zamówieniach, kompleksowe rozwiązania logistyczne i zaopatrzenie w wielu kategoriach, poparte bogatym doświadczeniem w branży i usługach oraz doskonałą znajomością pojawiających się trendów produktowych.
I.Co to jest fiksacja zewnętrzna?
Do popularnych stabilizatorów zewnętrznych należą szyny gipsowe i małe szyny. Ciągła trakcja (taka jak trakcja kostna i skórna) również służy do redukcji, hamowania i korygowania deformacji i jest również formą stabilizacji zewnętrznej. Zewnętrzna stabilizacja za pomocą kołków, polegająca na przekłuciu końców kości stalowymi igłami i przymocowaniu zewnętrznych stentów, jest również formą stabilizacji zewnętrznej. Jest ona stosowana głównie w przypadku ciężkich złamań otwartych i ciężkich stłuczeń tkanek miękkich, gdzie stabilizacja zewnętrzna nie jest możliwa, a chirurgiczne unieruchomienie wewnętrzne jest utrudnione.
Stabilizator zewnętrzny to urządzenie służące do zewnętrznego unieruchomienia chorej kończyny. Utrzymuje kończynę w pożądanej pozycji terapeutycznej, ułatwiając naprawę złamań i innych tkanek miękkich. Celem stabilizatora zewnętrznego jest utrzymanie określonej pozycji, aby ułatwić naprawę złamań i innych tkanek miękkich.
II.Jaka jest procedura fiksacji zewnętrznej?
Stabilizacja zewnętrzna to zabieg ortopedyczny stosowany w leczeniu schorzeń kości, takich jak złamania i zwichnięcia. Oto zwięzłe podsumowanie:
Nastawienie złamania:
Nastawienie obejmuje trakcję i rotację manualną w celu korekcji przemieszczeń miednicy. W przypadku problemów ze stawem krzyżowo-biodrowym chirurg dociska kość biodrową w kierunku stopy i kręgosłupa. Trakcja kości odbywa się poprzez wprowadzenie igły do kłykcia kości udowej. W przypadkach nienagłych stosuje się najpierw trakcję kończyny dolnej obciążeniem 15-20 kg. Po nastawieniu zakłada się zewnętrzny stabilizator miednicy z obciążeniem 10 kg przez 4-6 tygodni. W przypadku złamań pierścienia przedniego bez zwichnięcia miednicy połowiczej, wymagany jest jedynie zewnętrzny stabilizator, a nie trakcja kończyny dolnej.
Nakłuwanie:
Zidentyfikuj punkty orientacyjne w kościach, takie jak grzebień biodrowy i przedni górny kolec biodrowy. Druty Kirschnera wprowadza się przezskórnie wzdłuż bocznej ściany kości biodrowej w celu określenia nachylenia grzebienia biodrowego. Pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną płytką biodrową umieszcza się kołki mocujące. Trzy 3-milimetrowe druty wprowadza się w równoległym rzędzie wzdłuż każdego grzebienia biodrowego. Nacięcie o długości 5 mm wykonuje się 2 cm za przednim górnym kolcem biodrowym. Kołki wprowadza się w połowie długości grzebienia biodrowego do jamy szpikowej, pod kątem 15°-20° do płaszczyzny strzałkowej, przyśrodkowo i w dół, i mocuje na głębokości około 5-6 cm.
Czas publikacji: 16.09.2025
