Złamanie Hoffa jest złamaniem płaszczyzny koronalnej kłykcia kości udowej. Po raz pierwszy opisał go Friedrich Busch w 1869 roku i został ponownie zgłoszony przez Alberta Hoffa w 1904 roku i został nazwany po nim. Podczas gdy złamania zwykle występują w płaszczyźnie poziomej, złamania Hoffa występują w płaszczyźnie wieńcowej i są bardzo rzadkie, więc często są one pomijane podczas początkowej diagnozy klinicznej i radiologicznej.
Kiedy występuje złamanie Hoffy?
Złamania Hoffa są spowodowane siłą ścinania kłykcia kości udowej na kolanie. Urazy wysokoenergetyczne często powodują złamania międzykoniczne i supracondylarne dystalnej kości udowej. Najczęstsze mechanizmy obejmują wypadki pojazdu silnikowego i pojazdu silnikowego oraz upadki z wysokości. Lewis i in. wskazał, że większość pacjentów z powiązanymi urazami była spowodowana bezpośrednią siłą uderzenia do bocznego kłykcia kości udowej podczas jazdy motocyklem z kolanem zgiętym do 90 °
Jakie są objawy kliniczne złamania Hoffy?
Głównymi objawami pojedynczego złamania Hoffy są wysięk kolan i hemartroza, obrzęk oraz łagodne warmowe varum lub calgus oraz niestabilność. W przeciwieństwie do złamań międzykonderowych i supracondylarnych, złamania Hoffy najprawdopodobniej zostaną wykryte przypadkowo podczas badań obrazowania. Ponieważ większość złamań Hoffa wynika z obrażeń o wysokiej energii, należy wykluczyć połączone urazy biodra, miednicy, kości udowej, rzepki, piszczeli, więzadeł do kolana i naczyń podkolanowych.
Kiedy podejrzewa się złamanie Hoffy, jak należy przyjmować promieniowanie rentgenowskie, aby uniknąć braku diagnozy?
Rutynowo wykonywane są standardowe radiogramy przednio -tylne i boczne, a w razie potrzeby wykonywane są ukośne widoki kolana. Gdy złamanie nie jest znacząco przesunięte, często trudno jest je wykryć na radiogramach. W widoku bocznym czasami widać niewielką niezgodę linii stawu kości udowej, z deformacją kazeniczkową lub bez kłykcji w zależności od zaangażowanego kłykcia. W zależności od konturu kości udowej, nieciągłość lub krok w linii złamania można zobaczyć na widoku bocznym. Jednak w prawdziwym widoku bocznym kłykci kości udowej wydają się nie przepełniające, podczas gdy jeśli kłykci są skrócone i wysiedlone, mogą się nakładać. Dlatego nieprawidłowy widok normalnego stawu kolanowego może dać nam fałszywe wrażenie, które można pokazać ukośnymi widokami. Dlatego konieczne jest badanie CT (ryc. 1). Obrazowanie rezonansu magnetycznego (MRI) może pomóc ocenić tkanki miękkie wokół kolana (takie jak więzadła lub łąkotki) pod kątem uszkodzenia.
Rycina 1 CT wykazała, że pacjent miał złamanie Hoffa typu Letenneur ⅱc
Jakie są rodzaje złamań Hoffy?
Złamania Hoffa są podzielone na typ B3 i typ 33.b3.2 w klasyfikacji AO/OTA zgodnie z klasyfikacją Mullera. Później Letenneur i in. podzielił złamanie na trzy typy w oparciu o odległość linii złamania kości udowej od kory tylnej kości udowej.
Ryc. 2 Klasyfikacja Letenneur złamań Hoffa
Typ I:Linia złamania znajduje się i równoległa do kory tylnej wału kości udowej.
Typ II:Odległość od linii pękania do tylnej linii korowej kości udowej jest dalej podzielona na podtypy IIA, IIB i IIC zgodnie z odległością od linii pękania do tylnej kości korowej. Typ IIA jest najbliżej tylnej kory wału kości udowej, podczas gdy IIC jest najdalej od kory tylnej wału kości udowej.
Typ III:Złamanie ukośne.
Jak sformułować plan chirurgiczny po rozpoznaniu?
1. Wewnętrzna selekcja fiksacji Ogólnie uważa się, że otwarta redukcja i wewnętrzne fiksacja to złoty standard. W przypadku złamań Hoffa wybór odpowiednich implantów utrwalających jest dość ograniczona. Częściowo gwintowane puste śruby kompresyjne są idealne do utrwalenia. Opcje implantu obejmują 3,5 mm, 4 mm, 4,5 mm i 6,5 mm częściowo gwintowane puste śruby kompresyjne i śruby Herberta. W razie potrzeby można również użyć odpowiednich płyt przeciwpoślizgowych. Jarit stwierdzony poprzez badania biomechaniczne zwłok, że śruby opóźnione w opóźnieniu są bardziej stabilne niż śruby opóźnione przednio-tylne. Jednak prowadząca rola tego odkrycia w operacji klinicznej jest nadal niejasna.
2 Jeśli kłykcie boczne jest podzielone koronowo, ekspozycja chirurgiczna jest podobna do narażenia złamania Hoffy. Jednak nierozsądnie jest zastosowanie dynamicznej śruby kłykci, a zamiast tego należy zastosować dynamiczną śrubę kłykciową, a do utrwalenia powinna być stosowana płyta nośna kłykci lub płyta nośna lub płyta Liss. Przyśrodkowy kłykcie jest trudne do naprawienia przez nacięcie boczne. W takim przypadku wymagane jest dodatkowe nacięcie przednio -oddziałowe, aby zmniejszyć i naprawić złamanie Hoffy. W każdym razie wszystkie główne fragmenty kości kłykcji są ustalane za pomocą śrub opóźnienia po anatomicznej redukcji kłykcia.
- Metoda chirurgiczna Pacjent znajduje się w pozycji leżącej na plecach na fluoroskopowym łóżku z opaską uciskową. Do utrzymania kąta zgięcia kolanowego stosuje się wzmocnienie około 90 °. W przypadku prostych przyśrodkowych złamań Hoffy autor woli zastosować medianę nacięcia z przyśrodkowym podejściem parapatellarnym. W przypadku bocznych złamań Hoffy stosuje się nacięcie boczne. Niektórzy lekarze sugerują, że boczne podejście parapatellarne jest również rozsądnym wyborem. Po odsłonięciu końców złamania wykonywane jest rutynowe eksploracja, a następnie końce złamania są oczyszczane za pomocą kusie. Zgodnie z bezpośrednim widzeniem redukcja jest wykonywana przy użyciu kleszczy z redukcją punktu. W razie potrzeby do redukcji stosuje się technikę „joysticka” przewodów Kirschnera, a następnie przewody Kirschnera są używane do redukcji i utrwalenia, aby zapobiec przemieszczeniu pęknięć, ale przewody Kirschnera nie mogą utrudniać implantacji innych śrub (ryc. 3). Użyj co najmniej dwóch śrub, aby osiągnąć stabilną fiksacje i kompresję międzyfragmentarną. Wierknij prostopadle do złamania i z dala od stawu rzepkowego. Unikaj wiercenia w tylnej jamie stawowej, najlepiej za pomocą fluoroskopii ramienia C. W razie potrzeby śruby są umieszczane z podkładkami lub bez. Śruby powinny być podkładkowe i wystarczającą długość, aby naprawić chrząstkę substarestacyjną. Śródoperacyjnie kolano jest sprawdzane pod kątem jednoczesnych obrażeń, stabilności i zakresu ruchu, a przed zamknięciem rany wykonywane jest dokładne nawadnianie.
Rycina 3 Tymczasowa redukcja i utrwalenie złamań Bicondlar Hoffa z przewodami Kirschnera podczas operacji, przy użyciu przewodów Kirschnera w celu podważenia fragmentów kości
Czas po: 12-2025
