Ortopedyczny cement kostny jest materiałem medycznym szeroko stosowanym w chirurgii ortopedycznej. Jest głównie używany do mocowania sztucznych protez stawów, wypełniania ubytków kostnych oraz zapewniania wsparcia i fiksacji w leczeniu złamań. Wypełnia lukę między sztucznymi stawami a tkanką kostną, zmniejsza zużycie i rozprasza naprężenia oraz wzmacnia efekt operacji wymiany stawu.
Główne zastosowania gwoździ cementowych kostnych to:
1. Naprawa złamań: Cement kostny może być stosowany do wypełniania i naprawy złamań.
2. Chirurgia ortopedyczna: W chirurgii ortopedycznej do naprawy i rekonstrukcji powierzchni stawów stosuje się cement kostny.
3. Naprawa ubytków kości: Cement kostny może wypełnić ubytki kości i przyspieszyć regenerację tkanki kostnej.
W idealnym przypadku cement kostny powinien mieć następujące cechy: (1) odpowiednią wstrzykiwalność, programowalne właściwości, spójność i nieprzepuszczalność dla promieni rentgenowskich w celu zapewnienia optymalnych właściwości użytkowych; (2) odpowiednią wytrzymałość mechaniczną w celu natychmiastowego wzmocnienia; (3) odpowiednią porowatość umożliwiającą krążenie płynów, migrację komórek i wrastanie nowej kości; (4) dobrą osteokonduktywność i osteoindukcję wspomagającą tworzenie nowej kości; (5) umiarkowaną biodegradowalność w celu dopasowania resorpcji materiału cementu kostnego do tworzenia nowej kości; oraz (6) skuteczne możliwości dostarczania leków.
W latach 70. XX wieku cement kostny stosowano do:wspólnymocowania protez, a także może być stosowany jako materiał do wypełniania tkanek i naprawy w ortopedii i stomatologii. Obecnie najszerzej stosowane i badane cementy kostne obejmują cement kostny z polimetakrylanu metylu (PMMA), cement kostny z fosforanu wapnia i cement kostny z siarczanu wapnia. Obecnie powszechnie stosowane odmiany cementu kostnego obejmują cement kostny z polimetakrylanu metylu (PMMA), cement kostny z fosforanu wapnia i cement kostny z siarczanu wapnia, spośród których cement kostny z PMMA i cement kostny z fosforanu wapnia są najczęściej stosowane. Jednak cement kostny z siarczanu wapnia ma słabą aktywność biologiczną i nie może tworzyć wiązań chemicznych między przeszczepami siarczanu wapnia a tkanką kostną i ulega szybkiej degradacji. Cement kostny z siarczanu wapnia może zostać całkowicie wchłonięty w ciągu sześciu tygodni od wszczepienia do organizmu. Ta szybka degradacja nie odpowiada procesowi tworzenia kości. Dlatego w porównaniu z cementem kostnym z fosforanu wapnia rozwój i kliniczne zastosowanie cementu kostnego z siarczanu wapnia są stosunkowo ograniczone. Cement kostny PMMA to polimer akrylowy powstający w wyniku zmieszania dwóch składników: ciekłego monomeru metakrylanu metylu i dynamicznego kopolimeru metakrylanu metylu i styrenu. Ma niską pozostałość monomeru, niską odporność na zmęczenie i pękanie naprężeniowe, a także może indukować tworzenie nowej kości i zmniejszać częstość występowania niepożądanych reakcji spowodowanych złamaniami o niezwykle wysokiej wytrzymałości na rozciąganie i plastyczności. Głównym składnikiem jego proszku jest polimetakrylan metylu lub kopolimer metakrylanu metylu i styrenu, a głównym składnikiem cieczy jest monomer metakrylanu metylu.
Cement kostny PMMA ma wysoką wytrzymałość na rozciąganie i plastyczność, a także szybko twardnieje, dzięki czemu pacjenci mogą wstać z łóżka i wykonywać czynności rehabilitacyjne wcześnie po operacji. Ma doskonałą plastyczność kształtu, a operator może wykonać dowolną plastyczność, zanim cement kostny stwardnieje. Materiał ma dobre właściwości bezpieczeństwa i nie ulega degradacji ani wchłanianiu przez organizm człowieka po uformowaniu się w ciele. Struktura chemiczna jest stabilna, a właściwości mechaniczne są rozpoznawane.
Jednak nadal ma pewne wady, takie jak sporadyczne powodowanie wysokiego ciśnienia w jamie szpiku kostnego podczas wypełniania, powodując przedostawanie się kropelek tłuszczu do naczyń krwionośnych i powodowanie zatorów. W przeciwieństwie do ludzkich kości, sztuczne stawy mogą z czasem poluzować się. Monomery PMMA uwalniają ciepło podczas polimeryzacji, co może powodować uszkodzenie otaczających tkanek lub komórek. Materiały, z których składa się cement kostny, mają pewną cytotoksyczność itp.
Składniki cementu kostnego mogą powodować reakcje alergiczne, takie jak wysypka, pokrzywka, duszność i inne objawy, a w ciężkich przypadkach może wystąpić wstrząs anafilaktyczny. Przed użyciem należy wykonać testy alergiczne, aby uniknąć reakcji alergicznych. Niepożądane reakcje na cement kostny obejmują reakcję alergiczną na cement kostny, wyciek cementu kostnego, poluzowanie cementu kostnego i zwichnięcie. Wyciek cementu kostnego może powodować zapalenie tkanek i reakcje toksyczne, a nawet może uszkodzić nerwy i naczynia krwionośne, co prowadzi do powikłań. Mocowanie cementem kostnym jest dość niezawodne i może trwać ponad dziesięć lat, a nawet ponad dwadzieścia lat.
Chirurgia cementowania kości jest typową małoinwazyjną operacją, a jej naukowa nazwa to wertebroplastyka. Cement kostny to materiał polimerowy o dobrej płynności przed zestaleniem. Może on łatwo dostać się do kręgów przez igłę punkcyjną, a następnie rozprzestrzenić się wzdłuż luźnych wewnętrznych pęknięć złamania kręgów; cement kostny zestala się w ciągu około 10 minut, wypełniając pęknięcia w kościach, a twardy cement kostny może odgrywać rolę wspierającą wewnątrz kości, wzmacniając kręgi. Cały proces leczenia trwa tylko 20-30 minut.
Aby uniknąć dyfuzji po wstrzyknięciu cementu kostnego, wyprodukowano nowy rodzaj urządzenia chirurgicznego, mianowicie urządzenie do wertebroplastyki. Wykonuje ono niewielkie nacięcie na plecach pacjenta i używa specjalnej igły do nakłuwania, aby nakłuć trzon kręgu przez skórę pod kontrolą rentgenowską, aby utworzyć kanał roboczy. Następnie wprowadza się balon, aby ukształtować ściśnięty złamany trzon kręgu, a następnie wstrzykuje się cement kostny do trzonu kręgu, aby przywrócić wygląd złamanego trzonu kręgu. Kość gąbczasta w trzonie kręgu jest zagęszczana przez rozprężanie balonu, aby utworzyć barierę zapobiegającą wyciekowi cementu kostnego, jednocześnie zmniejszając ciśnienie podczas wstrzykiwania cementu kostnego, co znacznie zmniejsza wyciek cementu kostnego. Może zmniejszyć częstość występowania powikłań związanych z leżeniem w łóżku po złamaniu, takich jak zapalenie płuc, odleżyny, zakażenia dróg moczowych itp. i uniknąć błędnego koła osteoporozy spowodowanego utratą kości z powodu długotrwałego leżenia w łóżku.
Jeśli wykonuje się operację PKP, pacjent powinien zazwyczaj odpoczywać w łóżku w ciągu 2 godzin po zabiegu i może się obrócić na osi. W tym okresie, jeśli występuje jakiekolwiek nieprawidłowe odczucie lub ból nadal się nasila, należy poinformować lekarza na czas.
Notatka:
① Unikaj wykonywania ruchów wymagających dużego obrotu talii i pochylania się;
② Unikaj siedzenia lub stania przez dłuższy czas;
③ Unikaj noszenia ciężarów i schylania się, aby podnosić przedmioty leżące na ziemi;
④ Unikaj siadania na niskim stołku;
⑤ Zapobiegaj upadkom i nawrotom złamań.
Czas publikacji: 25-11-2024
