Przednia utrwalenie śruby procesu odontoidalnego zachowuje funkcję obrotową C1-2 i została zgłoszona w literaturze, aby mieć szybkość fuzji od 88% do 100%.
W 2014 r. Markus R i in. Opublikowali samouczek na temat techniki chirurgicznej utrwalania śrub przedniego złamań odontoidów w Journal of Bone & Joint Surgery (AM). W artykule szczegółowo opisano główne punkty techniki chirurgicznej, obserwację pooperacyjną, wskazania i środki ostrożności w sześciu etapach.
Artykuł podkreśla, że tylko pęknięcia typu II można podjąć do kierowania przedniego utrwalania śruby i że preferowane jest pojedyncze puste mocowanie śruby.
Krok 1: Pozycjonowanie śródoperacyjne pacjenta
1. Należy pobrać optymalne radiogramy przednio -tylne i boczne, aby odniesienie operatora.
2. Pacjent musi być trzymany w pozycji otwartych ust podczas operacji.
3. Przed rozpoczęciem operacji złamania należy zmienić położenie jak najwięcej przed rozpoczęciem operacji.
4. Kręgosłup szyjki macicy powinien być w jak największym stopniu nadmiernie wyznaczony, aby uzyskać optymalną ekspozycję podstawy procesu odontoidalnego.
5. Jeżeli hiperextension kręgosłupa szyjnego nie jest możliwe - np. W złamaniach hiperextension z tylnym przesunięciem końca cefalady procesu odontoidów - wówczas można rozważyć tłumaczenie głowy pacjenta w przeciwnym kierunku w stosunku do jego pnia.
6. Unieruchom głowę pacjenta w tak stabilną pozycję, jak to możliwe. Autorzy używają ramy głowy Mayfielda (pokazanej na rysunkach 1 i 2).
Krok 2: Podejście chirurgiczne
Standardowe podejście chirurgiczne stosuje się do odsłonięcia przedniej warstwy tchawicy bez uszkodzenia żadnych ważnych struktur anatomicznych.
Krok 3: Punkt wejścia śruby
Optymalny punkt wejścia znajduje się na przednim dolnym brzegu podstawy korpusu kręgowego C2. Dlatego przednia krawędź dysku C2-C3 musi zostać odsłonięta. (jak pokazano na rysunkach 3 i 4 poniżej) Rysunek 3
Czarna strzałka na rycinie 4 pokazuje, że przedni kręgosłup C2 jest starannie obserwowany podczas przedoperacyjnego odczytu osiowego filmu CT i musi być stosowany jako anatomiczny punkt orientacyjny do określania punktu wstawienia igły podczas operacji.
2. Potwierdź punkt wejścia pod przednio -tylnym i bocznym fluoroskopowym widokiem kręgosłupa szyjnego. 3.
3. Przesuń igły między przednią górną krawędź górnej płyty końcowej C3 a punktem wejścia C2, aby znaleźć optymalny punkt wejścia śruby.
Krok 4: Umieszczenie śruby
1. Igła GROB o średnicy 1,8 mm jest najpierw wkładana jako przewodnik, z igłą zorientowaną nieco za końcem notochord. Następnie wstawiono pustą śrubę o średnicy 3,5 mm lub 4 mm. Igła powinna być zawsze powoli zaawansowana Cefalad pod przednio -tylnym i bocznym monitorowaniem fluoroskopowym.
2. Umieść puste wiertło w kierunku szpilki prowadzącej przy monitorowaniu fluoroskopowym i powoli posuw go, aż przeniknie do pęknięcia. Puste wiertło nie powinno przenikać kory cefaladowej strony Notochord, aby szpilka prowadząca nie wychodzi z pustym wiertłem.
3. Zmierz długość wymaganej pustej śruby i zweryfikuj ją za pomocą przedoperacyjnego pomiaru CT, aby zapobiec błędom. Należy zauważyć, że pusta śruba musi wniknąć do kości korowej na końcu procesu odontoidalnego (w celu ułatwienia następnego etapu kompresji końcowej złamania).
W większości przypadków autorów do utrwalenia zastosowano pojedynczą pustą śrubę, jak pokazano na rycinie 5, która jest centralnie umieszczona u podstawy procesu odontoidalnego skierowanego w kierunku Cephalad, z końcem śruby, która po prostu penetrowała tylną kości korowej na końcu procesu Odontoid. Dlaczego zaleca się pojedynczą śrubę? Autorzy doszli do wniosku, że trudno byłoby znaleźć odpowiedni punkt wejścia u podstawy procesu odontoidalnego, jeśli dwie oddzielne śruby miały zostać umieszczone 5 mm od linii środkowej C2.
Rycina 5 pokazuje pustą śrubę centralnie usytuowaną u podstawy procesu odontoidalnego skierowanego w stronę Cephalad, z końcem śruby, po prostu penetrowania kory kości tuż za końcem procesu odontoidalnego.
Ale oprócz współczynnika bezpieczeństwa, czy dwie śruby zwiększają stabilność pooperacyjną?
Badanie biomechaniczne opublikowane w 2012 r. W czasopiśmie Clinical Orthopedics i powiązane badania Gang Feng i in. z Royal College of Surgeons of the Wielka Brytania wykazało, że jedna śruba i dwie śruby zapewniają taki sam poziom stabilizacji w utrwaleniu złamań odontoidów. Dlatego wystarczy jedna śruba.
4. Po potwierdzeniu pozycji złamania i pinów prowadzących umieszczone są odpowiednie puste śruby. Położenie śrub i pinów należy obserwować pod fluoroskopią.
5. Należy zachować ostrożność, aby urządzenie wkręcające nie obejmuje otaczających tkanek miękkich podczas wykonywania żadnej z powyższych operacji. 6. Dokręć śruby, aby wywierać ciśnienie w przestrzeni pęknięcia.
Krok 5: Zamknięcie rany
1. Płucz obszar chirurgiczny po zakończeniu umieszczenia śruby.
2. Dokładna hemostaza jest niezbędna do zmniejszenia powikłań pooperacyjnych, takich jak kompresja krwiaku tchawicy.
3. Nacięty mięsień szyjki macicy Latissimusa grzbietowy musi zostać zamknięty w precyzyjnym wyrównaniu, w przeciwnym razie estetyka blizny pooperacyjnej zostanie zagrożona.
4. Całkowite zamknięcie głębokich warstw nie jest konieczne.
5. Drenaż rany nie jest wymaganą opcją (autorzy zwykle nie umieszczają drenów pooperacyjnych).
6. Zalecane są szwy śródskórne w celu zminimalizowania wpływu na wygląd pacjenta.
Krok 6: Kontynuacja
1. Pacjenci powinni nadal nosić sztywną szyjkę przez 6 tygodni po operacji, chyba że wymaga tego opieka pielęgniarska i powinna być oceniana za pomocą okresowego obrazowania pooperacyjnego.
2. Standardowe radiogramy przednio -tylne i boczne kręgosłupa szyjnego powinny być sprawdzone po 2, 6 i 12 tygodniach oraz 6 i 12 miesiącach po operacji. Tomnię CT przeprowadzono po 12 tygodniach po operacji.
Czas postu: grudzień 07-2023
