Na początku lat 90. XX wieku naukowcy zagraniczni przejęli inicjatywę w stosowaniu kotwic szwowych do naprawy struktur, takich jak stożek rotatorów podczas artroskopii. Teoria ta wywodzi się z zasady podtrzymywania podziemnego „zatapiającego się obiektu” w południowym Teksasie w USA, polegającej na tym, że poprzez pociągnięcie podziemnego stalowego drutu pod kątem 45° do podłoża, podziemny budynek jest mocno zamocowany na „zatapiającym się obiekcie” na drugim końcu stalowego drutu.
Medycyna sportowa wywodzi się z traumatologii ortopedycznej. Jest to podstawowa i kliniczna, wielodyscyplinarna, kompleksowa aplikacja medycyny i sportu. Celem jest osiągnięcie maksymalnej naprawy funkcjonalnej przy minimalnym urazie, w tym uraz łąkotki, uraz więzadła krzyżowego, zerwanie stożka rotatorów, niestabilność zwichnięcia barku, uraz SLAP itp., które są objęte zakresem leczenia medycyny sportowej.
Kotwica to urządzenie medyczne powszechnie stosowane w medycynie sportowej i chirurgii ortopedycznej. Jest głównie używane do mocowania tkanek miękkich (takich jak ścięgna, więzadła itp.) do kości w celu przyspieszenia gojenia się tkanek i regeneracji. Kotwice są zazwyczaj wykonane z materiałów biokompatybilnych, aby zapewnić bezpieczeństwo i stabilność w ciele.
Ze względu na klasyfikację materiałową kotew wyróżnia się dwie główne kategorie: kotwy niebiodegradowalne i kotwy biodegradowalne.
Głównymi materiałami stosowanymi do produkcji kotwic niebiodegradowalnych są tytan, stop niklu i tytanu, stal nierdzewna, tytan i kwas poli-L-mlekowy; większość kotwic szwowych stosowanych w praktyce klinicznej wykonana jest z materiałów metalowych, które mają następujące zalety: dobra siła trzymania, łatwa implantacja i łatwa ocena rentgenowska.
Głównymi materiałami biodegradowalnych kotwic są kwas poli-D-mlekowy, kwas poli-L-mlekowy, kwas poliglikolowy itp. W porównaniu z kotwicami niebiodegradowalnymi, kotwice biodegradowalne są łatwe do rewizji, mają niewielkie zakłócenia w obrazach i są wchłanialne. Mogą być również stosowane u dzieci.
Główne materiały kotew
1. Kotwy metalowe
• Materiały: Głównie materiały metalowe, takie jak stop tytanu.
• Cechy: Mocne i trwałe, zapewniające stabilny efekt fiksacji. Mogą jednak wystąpić artefakty obrazowania i istnieje ryzyko odpadnięcia.
2. Kotwice wchłanialne
• Materiały: materiały wchłanialne, takie jak kwas polimlekowy (PLLA).
• Cechy: Stopniowo degradowane w organizmie, nie jest wymagana żadna operacja wtórna w celu usunięcia. Jednak tempo degradacji może być niestabilne, a siła mocowania może się zmniejszać z czasem.
3. Kotwy polieteroeteroketonowe (PEEK)
• Materiały: polimery o wysokiej wydajności, takie jak polieteroeteroketon.
• Cechy: Zapewnia większą wytrzymałość trzonu paznokcia i jego właściwości mechaniczne, a także dobrą biokompatybilność i idealne efekty obrazowania pooperacyjnego.
4. Kotwice całkowicie szwowe
• Skład: Składa się głównie z wkładu, kotwicy i szwu.
• Cechy: Bardzo małe rozmiary, miękka konsystencja, odpowiednie w sytuacjach, w których nastąpiła utrata naturalnej masy kostnej lub miejsce wszczepienia jest ograniczone.
Ze względu na charakterystykę konstrukcyjną kotwice można podzielić na dwie kategorie: kotwice węzłowe i kotwice bezwęzłowe (takie jak kotwice z pełnym szwem):
1. Kotwice wiązane
Kotwice wiązane są tradycyjnymi typami kotwic, charakteryzującymi się odcinkiem szwu połączonym z ogonem kotwicy. Lekarz musi przeciągnąć szew przez tkankę miękką za pomocą igły i zawiązać węzeł, aby przymocować tkankę miękką do kotwicy, czyli do powierzchni kości.
• Materiał: Kotwice węzłowe są zazwyczaj wykonane z materiałów niewchłanialnych (takich jak stop tytanu) lub wchłanialnych (takich jak kwas polimlekowy).
• Mechanizm działania: Kotwica mocowana jest w kości za pomocą nici lub skrzydełek rozporowych, natomiast do połączenia tkanek miękkich z kotwicą stosuje się szew. Po zawiązaniu węzła uzyskuje się stabilny efekt mocowania.
• Zalety i wady: Zaletą kotwic wiązanych jest to, że efekt mocowania jest niezawodny i odpowiedni dla różnych urazów tkanek miękkich. Jednak proces wiązania może zwiększyć złożoność i czas operacji, a obecność węzła może prowadzić do lokalnej koncentracji naprężeń, zwiększając ryzyko pęknięcia szwu lub poluzowania kotwicy.
2. Kotwice bezwęzłowe
Kotwice bezwęzłowe, zwłaszcza kotwice z pełnym szwem, to nowy typ kotwic opracowany w ostatnich latach. Ich cechą charakterystyczną jest to, że cała kotwica składa się ze szwów, a fiksacja tkanek miękkich może być osiągnięta bez wiązania węzłów.
• Materiały: W przypadku kotwic pełnych stosuje się zazwyczaj miękkie i wytrzymałe materiały szewne, takie jak włókna polietylenowe o bardzo dużej masie cząsteczkowej (UHMWPE).
• Mechanizm działania: Pełne kotwice szwów mogą być bezpośrednio osadzane w tkance kostnej dzięki specjalnej strukturze szwów i metodzie implantacji, a jednocześnie wykorzystują napięcie szwu do ścisłego przymocowania tkanki miękkiej do powierzchni kości. Ponieważ nie ma potrzeby wiązania węzłów, złożoność i czas operacji są zmniejszone, a ryzyko pęknięcia szwów i poluzowania kotwic jest również zmniejszone.
• Zalety i wady: Zalety pełnych kotwic szwowych to prosta operacja chirurgiczna, niezawodny efekt mocowania i niewielkie uszkodzenia tkanek miękkich. Jednak ze względu na swoją specjalną strukturę ma wysokie wymagania dotyczące technik chirurgicznych i miejsca implantacji. Ponadto cena pełnych kotwic szwowych może być stosunkowo wysoka, co zwiększa obciążenie finansowe pacjentów.
Kotwice są szeroko stosowane w różnych zabiegach medycyny sportowej, takich jak naprawa stożka rotatorów, fiksacja ścięgien, rekonstrukcja więzadeł itp. Poniżej przedstawiono wprowadzenie do chirurgicznego zastosowania kotwic na przykładzie naprawy stożka rotatorów:
• Etapy zabiegu chirurgicznego: Najpierw lekarz oczyści i przygotuje miejsce uszkodzenia stożka rotatorów, następnie wszczepi kotwicę w odpowiednim miejscu, a następnie za pomocą szwów przymocuje tkankę stożka rotatorów do kotwicy, po czym założy szwy i bandaż.
• Efekt chirurgiczny: Dzięki zamocowaniu kotwicy możliwe jest przywrócenie stabilności i funkcji tkanek stożka rotatorów, co przyspiesza powrót pacjenta do zdrowia.
Zalety, wady i środki ostrożności dotyczące kotew
Zalety
• Zapewnia stabilne mocowanie.
• Ma zastosowanie w przypadku różnorodnych urazów tkanek miękkich.
• Niektóre kotwice są wchłanialne i nie wymagają powtórnej operacji w celu ich usunięcia.
Wady
• Kotwy metalowe mogą powodować powstawanie artefaktów obrazowania.
• Szybkość degradacji wchłanialnych kotew może być niestabilna.
• Istnieje ryzyko oderwania się kotwicy lub pęknięcia szwu.
Kotwice medycyny sportowej można stosować w następujących zabiegach:
1. Nawracające zapalenie nadkłykcia bocznego kości ramiennej (łokieć tenisisty), które nie zostało skutecznie leczone wielokrotnie: Jeśli leczenie zachowawcze jest nieskuteczne, można wybrać leczenie chirurgiczne, a następnie za pomocą kotwicy ponownie połączyć punkt przyczepu mięśnia prostownika nadgarstka promieniowego z nadkłykciem bocznym kości ramiennej.
2. Zerwanie ścięgna bicepsa dystalnego: Zerwania spowodowane nieprawidłowym zakresem ruchu, trakcją, uderzeniem itp. można leczyć za pomocą kotwic drucianych. Dwie kotwice są zakopane w guzowatości kości promieniowej, a drut ogonowy jest przyszyty do kikuta ścięgna bicepsa.
3. Zerwanie więzadła pobocznego łokciowego: Tylne zwichnięcie łokcia często wiąże się z uszkodzeniem więzadła pobocznego łokciowego, zwłaszcza uszkodzeniem pęczka przedniego. W przypadku uszkodzenia więzadła pobocznego łokciowego większość naukowców preferuje wczesne leczenie chirurgiczne. Metoda kotwicy drucianej jest stosowana w celu zgrubienia powierzchni kości, do której przyczepione jest więzadło. Po świeżym krwawieniu kotwica jest wkręcana w powierzchnię kości, do której przyczepione jest więzadło, a pleciony drut na końcu gwoździa jest używany do zaplatania kikuta więzadła i zaciskania go lub naprawy więzadła igłą.
4. Złamanie dolnego punktu przyczepu więzadła krzyżowego: Złamanie awulsyjne punktu przyczepu piszczelowego więzadła krzyżowego przedniego (ACL) jest szczególnym rodzajem urazu ACL i powinno być naprawione wcześnie. Zastosowanie metody kotwiczenia drutem ma szeroki zakres wskazań i nie jest ograniczone rozmiarem odłamka złamania. Nie wymaga śródoperacyjnej fluoroskopii w celu dostosowania kierunku śruby. Operacja jest stosunkowo prosta, a czas operacji jest odpowiednio skrócony.
5. Niestabilność rzepki: spowodowana kostnymi nieprawidłowościami anatomicznymi i niewystarczającym ograniczeniem tkanek miękkich. Większość naukowców opowiada się za aktywnym leczeniem chirurgicznym przy użyciu kotwic drucianych.
6. Złamanie dolnego bieguna rzepki: Technologia kotwic drucianych może być stosowana w leczeniu złamania dolnego bieguna rzepki. Poprzez naprawienie złamania dolnego bieguna rzepki oraz splatanie i zszywanie więzadła rzepki można przywrócić integralność mechanizmu prostownika kolana i utrzymać efektywną fizjologiczną długość mechanizmu prostownika kolana.
7. Nadaje się do łączenia i mocowania kości i tkanek miękkich podczas operacji kolana, rdzenia kręgowego, ramienia, łokcia, kostki, stopy, nadgarstka i dłoni: Kotwica ma karbowany gwint, który ułatwia implantację i zapewnia większą odporność na wyrywanie, a także nadaje się do operacji różnych części ciała.
Środki ostrożności
• Przed zabiegiem należy dokładnie ocenić stan kości pacjenta i strukturę anatomiczną miejsca operowanego.
• Wybierz odpowiedni rodzaj kotwicy i specyfikacje, aby zapewnić pożądany efekt chirurgiczny.
• Po zabiegu chirurgicznym należy wykonywać odpowiednie ćwiczenia rehabilitacyjne, aby przyspieszyć gojenie się tkanek i przywrócić funkcje.
Podsumowując, kotwice odgrywają ważną rolę w medycynie sportowej. Wybierając odpowiedni typ i specyfikacje kotwic oraz stosując się do prawidłowych kroków chirurgicznych i środków ostrożności, można zapewnić efekt chirurgiczny i przyspieszyć rekonwalescencję pacjenta.
Czas publikacji: 17-12-2024
